فرانک لوید رایت، یکی از مشهورترین معماران قرن بیستم، برای اولین بار در سال 1908 از اصطلاح “معماری ارگانیک” استفاده کرد. سبکی معماری که پس از گذشت بیش از صد سال هنوز کاملاً تازه و شگفت انگیز به نظر می رسد.
معماری ارگانیک یعنی ارتباط ساختمان ها با طبیعت تا حد امکان. این بدان معناست که ساختمان باید مانند یک موجود زنده باشد که گویی از دل همان فضای طبیعی که در آن ساخته شده رشد کرده است. نه به عنوان چیزی بیگانه و تحمیلی که به طبیعت حمله کند و بخشی از آن را تسخیر کند.
در معماری ارگانیک، بنا به جای حمله به طبیعت، با آن هماهنگ شده و ساکنانش را از محیط اطراف جدا نمی کند. به عبارت دیگر، هدف از معماری ارگانیک این است که تا حد امکان تفاوت بنا و طبیعت را از بین ببرد و علاوه بر ارائه فضایی کاربردی و راحت به ساکنان آن، احساس زندگی در آغوش خود را نیز به آنها القا کند. طبیعت
قوانین و راهکارهای مختلفی در معماری ارگانیک وجود دارد که می تواند به رسیدن به این هدف کمک کند. گاهی شکل کل بنا یا برخی از اجزای آن نوعی تقلید از اشکال طبیعی است; مثل ستون هایی که درختان را به یاد جنگل می اندازند یا دیوارهایی که دیواره های غار را به یاد می آورند. اما این تنها راه ساختن یک ساختمان ارگانیک نیست.
برخی از ساختمان های ارگانیک عناصری از طبیعت را در فضای خود می پذیرند تا تفاوت بین ساختمان و طبیعت به حداقل برسد. مانند ساختمان هایی که از درخت یا سنگ در فضای داخلی خود استفاده می کنند. بام های سبز پوشیده از گیاهان یکی از این راه ها برای حفظ ارتباط بین ساختمان و طبیعت است.
خاویر سنوسیان، معمار مکزیکی، یکی از مشهورترین معماران زمان ماست که مرزهای این سبک معماری را جابجا کرده و با الهام از طبیعت آثاری چشم نواز و شگفت انگیز خلق کرده است. خانه ها و استراحتگاه هایی که او طراحی می کند در داخل و خارج خیره کننده هستند. این ساختمان ها گاهی اوقات بسیار عجیب به نظر می رسند، اما در عین حال گرم، پذیرا و شاد هستند. در اینجا عکس هایی از بهترین آثار معماری ارگانیک سنوسی را مشاهده خواهید کرد.
1. خانه درختی
2. خانه کوسه
3. خانه مار
4. ناتیلوس
5. مجموعه ماهواره ای
6. خانه گل
7. خانه نهنگ
8. خانه آمیب
