ساعت: 13:37
تاریخ انتشار: 14/15/1400
کد خبر: 1789941
16 سال از سقوط هواپیمای C-130 ارتش می گذرد. سقوط تلخی که در آن جمعی از خبرنگاران، عکاسان و فیلمبرداران کشور به همراه نیروهای ارتش جمهوری اسلامی جان باختند.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ 16 سال از سقوط هواپیمای ارتش اس-130 می گذرد. حادثه ای که منجر به کشته شدن جمعی از خبرنگاران، عکاسان و نیروهای ارتش شد که برای پوشش خبری رزمایش عاشقان به استان چابهار سفر کرده بودند.
شبکه ایمنی هوایی ایران امروز (15 آذر 1363) در گزارشی کوتاه از سقوط مرگبار هواپیمای C-130 نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران نوشت: هواپیمای باری هرکولس فرودگاه مهرآباد را به مقصد بندرعباس ترک کرد. مسافران تعدادی از خبرنگاران ایرانی بودند که قرار بود این تمرین را پوشش دهند. خلبان مشکل فنی را حدود هشت دقیقه پس از برخاستن و درخواست فرود اضطراری در فرودگاه مهرآباد اعلام کرد. C-130 با نزدیک شدن به باند فرودگاه با استفاده از سیستم فرود، با یک مجتمع مسکونی 10 طبقه در منطقه مسکونی آذری ها برخورد کرد. میدان دید در زمان وقوع حادثه حدود 1500 متر گزارش شده است.
هواپیمای C-130 ساعت 13:30 پس از چند ساعت تاخیر به دلیل نقص فنی از فرودگاه مهرآباد برخاست اما 8 دقیقه پس از برخاستن، کاپیتان بابک گوهری، خلبان اول هواپیما متوجه نقص در موتور هواپیما شد. هواپیمای شماره 4 با این موتور شکست خورد.
در آن زمان افسر سرنشین مهندس دستور خاموش شدن موتور را صادر کرد و سپس خلبان پس از کنترل و تنظیم هواپیما با برج دیدبانی فرودگاه مهرآباد تماس گرفت و با اعلام وضعیت اضطراری متذکر شد که به فرودگاه باز خواهد گشت. فرودگاه به دلیل مشکل فنی هواپیما. .
هواپیما با حفظ ارتفاع به سمت مهرآباد تغییر جهت داد و به آرامی ارتفاع خود را کاهش داد. کمک خلبان هنگام عبور از منطقه کهریزک چرخ های خود را باز کرد و کمی زودتر از حد انتظار به سمت منطقه کالای مارگی حرکت کرد. به سمت چپ برو، به سمت چپ برگرد. ماموران برج مراقبت متوجه شدند هواپیما از مسیر منحرف شده است و سعی کردند خلبان را در جریان بگذارند اما دیگر دیر شده بود و سقوط هواپیما در فضای خالی بین ساختمان های توحید نزدیک منطقه دریاچه تهران فرود آمد و باعث برخورد بال هواپیما شد. یکی از ساختمان ها و هواپیما منفجر شد.
سقوط C-130 باعث کشته شدن 128 نفر شد که 94 نفر از آنها سرنشین و 132 نفر مجروح شدند. 67 نفر از کشته شدگان روزنامه نگار، عکاس و گردانندگان رسانه در کشور هستند. اینها کوگیلویه و بویراحمد بودند که مزارشان الان در گلزار شهدای یاسوج است.
همسر شهید عبدیان خاطرات این شهید را اینگونه بیان می کند. در آذر 1363 به دلیل بیماری عمل کردم و چون کسی نزدیک ما نبود به دلیل بیماری من دو هفته استراحت کرد تا از بچه ها مراقبت کند و به من گفت به مأموریت چابهار برو و منتظر تایید من شد. ، گفت که پاسخ من برای او مهم است.
گفتم: برو بعد از چند دقیقه گفت: تنهایی سخت نیست؟ گفتم: نه، همانطور که همیشه بر سر رسالت شما هستم.
او یک روز قبل از حادثه به همه همکاران خارج از سازمان صداوسیما گفته بود بچه ها شاید من رفتم و برنگشتم.
شب قبل از سفر میز شام را چیدیم. امشب خیلی بی قرار بود. دوباره از من پرسید: «فردا رفتن برای من سخت نیست؟» گفتم این اولین باری نیست که می خواهید به مأموریت بروید.
آن روز تلویزیون را روشن نکردیم. عصر با ایمان پسرم برای خوردن دارو بیرون رفتیم و شهید دستور داده بود که بیرون نروم. تاکسی نشسته بود تو تاکسی گفت: من و هواپیمای ارتش برگشتیم و به ایمان نگاه کردیم و گفتم: ایمان ننه با هواپیمای ارتش رفت؟!!!
از راننده خواستم سریع ما را پیاده کند، هرچند راضی نبودم، نمی دانم چطور از تاکسی به ساختمان رسیدم. به خانه که رسیدم سریع با شبکه خبر تماس گرفتم. خودم را به مردی که گوشی را برداشت، معرفی کردم و پرسیدم: خبرنگارانی را که آمدند می شناسید یا نه؟ مکثی کرد و گفت: بله، رسیدند. گفتم: قضیه سقوط هواپیما چیست؟ تمام صحبت هایش مکث شد، ادامه داد: اگر نمی دانید هواپیما مشکل فنی داشته و فرود آمده، مسافرانش هم مشکلی ندارند.
بعد گفتم اگر به بیمارستان منتقل شدند آدرس بیمارستان را بگویید. بعد از چند دقیقه در حالی که گلویش را گرفته بود گفت: طاقت داری؟ گوشی را گم کردم و ایمان آن را برداشت، یادم هست ایمان سه بار گفت: بابا، بابا، بابا.
مزار شهید عبدیان هم اکنون در گلزار شهدای یاسوج قرار دارد و از یک دختر به یادگار مانده است.
شهید عبدیان در طول فعالیت خود در صدا و سیما برای تولید برنامه های تلویزیونی و خبری به کشورهای آلمان، شیلی، تایلند، هند، عراق و سوریه سفر کرد.
گزیده ای از وصیت نامه شهید
صدقه، رحمت، تقوای الهی، یک سنگ قبر ساده، یک جهیزیه سبک برای دخترم، یک نماز اول وقت، یک قرائت قرآن، احترام به بزرگترها یادت باشد، چون دنیا جای عبور است، سعی نکن دینت را فدای دنیایت کن
انتهای پیام/