یکی از کاربران در توییتر متنی را منتشر کرد که در ساعات اخیر واکنش های زیادی را در پی داشت، یعنی سوال از شرایطی که صاحبخانه برای این خانم در نظر گرفته است و سوژه جنجال شده است.
یک زن در توییتی نوشت: «بچه ها من به یک هم اتاقی نیاز دارم. خانه من 2 اتاق خواب دارد. باید با گربه ها خوب باشد باید تمیز باشد.» – باید اجاره شود و بتواند به موقع اجاره را پرداخت کند.
این توییت با توجه به شرایط ایجاد شده با واکنش های زیادی روبرو شد. برخی از کاربران به عدم آزادی عمل به دلیل شرایط اقتصادی و فرهنگی ایران اشاره کردند. که مستاجران نمی توانند به عنوان هم اتاقی به دلخواه زندگی کنند. برخی با سامیا که توییت کردند: «پیدا کردن هم اتاقی خیلی سخت است! گاهی فکر می کنم نمی توانم با خواهر و برادرم زندگی کنم، چه برسد به یک غریبه!» آنها اصلاً نتوانسته بودند با این وضعیت کنار بیایند، اما چالش اصلی شرایطی بود که این خانم تعیین کرده بود، همانطور که شیوا گفت: «وقتی تو هم اتاقی با کسی، با هم قراردادهایی می بندید که برای دو طرف سودمند است و آنها می توانند با آنها زندگی کنند.” بیان، ما دو سال است که من و هم اتاقی ام همان کار را می کنیم، اما اینکه من ماهی 6 تومان بدهم و اجازه بدهم یکی دیگر تمام قوانین این خانه را انجام دهد، قابل قبول نیست.
موضوع اصلی که در این توییت دیده می شود، پذیرش «یا نه» فرهنگ حاکم بر جامعه است. این بدان معناست که فردی که قصد هم اتاقی شدن را دارد به نوعی سعی در فرار از هنجارهای فرهنگی دارد و بسیار رایج است که جوانانی را ببینیم که می خواهند خارج از خانه والدین خود زندگی کنند و در تلاش برای تحقق بخشیدن به خواسته هایی هستند که توسط والدین سرکوب شده است. خانه
مرناز با این توییت تقریباً به همین موضوع اشاره کرد: آیا فقط در ایران شرایط زندگی مشترک این گونه است؟ برای کار کردن، برای کسب درآمد، برای نیمه مستقل بودن، نمی توانید دوستان خود را به خانه ای که اجاره کرده اید بیاورید. فکر می کردم نمی توانید چون مهمان آقا بود.
مریم همچنین گفت: امیدوارم متوجه شده باشید که قضیه خانه «مشترک» با خانه والدین یا خانه شخصی متفاوت است. هنگام اشتراک باید چارچوب مورد توافق زوجین ایجاد شود و این حق از کسی سلب نمی شود. وقتی رایج است و یکی مخالف آمد و شد غریبه است، دیگری با او همین نظر را پیدا می کند و با هم زندگی می کنند.
کاربری به نام «لاولی» که از اوضاع ایران آگاه بود و با این موضوع کنار آمده بود گفت: نمی فهمم این موج مخالفت چیست؟ مگه تو ایران زندگی نمیکنی؟ آیا نمی دانید وقتی یک دختر خانه ای اجاره می کند، اگر پسری به آن خانه رفت و آمد کند، ممکن است برایش مشکل ایجاد کند؟ آیا این می تواند خانواده او را تحت تاثیر قرار دهد و باعث بحران شود؟
بدیهی است که علیرضا اصلاً نتوانسته این موضوع را هضم کند: من به خاطر این چیزها می خواهم مهاجرت کنم، مهمانی پاره می شود خانه بخرم یا اجاره کنم، آن وقت حتی فرصت ندارد خانه خودش را از خانه داشته باشد. دست دیگران
کاربر دیگری از تضاد دور بود و سعی کرد منطقی استدلال کند: عجیب نیست که کسی به دلایلی چنین شرطی را قرار دهد و دیگرانی که می خواهند استخدام کنند یا قبول می کنند یا نه. نیازی به توهین نیست چیزی که من را آزار داد این اظهار نظر بود که برخی فکر می کنند این دغدغه جوانان 17/18 ساله است که می خواهند مستقل باشند و آنها را مسخره کنند.
از این سوال، مک مورفی به یک سوال پیچیده دیگر رسید: من اینطور بودم: قبل از 35؟ اجاره ماهیانه 6 تومن؟ کجا باید برد؟ بعد تو کامنت ها متوجه شدم که قیمتش خوبه. یک زندگی زیبا، یک آینده زیباتر…
شما هستید، کاملاً متفاوت بود: من دوست دارم به تینگرهای عزیزم بگویم خانه ای که در آن زندگی می کنید و باید آرام باشید با مکان و کلبه ای که در نظر دارید بسیار متفاوت است. تو نیستی.
کاربر “توپی” در همین زمینه اظهار داشت: قیمتش خیلی خوبه ولی یه چیزی بهت میگم وقتی با یکی زندگی میکنی از اول خودت رو سنگین نکن چند بار سوارت میشه و حتی در این شرایط درخواست های نامناسب داشته باشید.” کاملاً واضح است زیرا او چیزهایی را به خانه می آورد، او فکر می کند که مالک زندگی شماست و می تواند در همه چیز دخالت کند و نظرش را بگوید.
صفر که تقریباً با هستی فرق داشت همین نظر را داشت که چرا ما اینطوریم؟ چرا به همه می چسبیم؟ چرا فکر می کنیم آنچه می گوییم درست است؟ او مشخص می کند که به هر دلیلی نمی خواهد مهمان بیاید. او در ابتدای داستان شرط بندی کرد. گیر افتادن در دام عده ای یعنی چه، این کولاک واقعا بد است. ما می توانیم نظر بدهیم، اما نظر تحمیل نکنیم!
مینا به موضوع دیگری هم اشاره کرد: شرایط به گونه ای شده که اجاره بهای 6 میلیونی (چیزی حدود 10 درصد بالاتر از حداقل دستمزد یک کارگر) آنقدر خوب است که منطقی است یک نفر این همه شرایط را بپذیرد و با این خانم زندگی کند. . به همین دلیل است که باید نهادی مانند انجمن یا اتحادیه برای حمایت از حقوق مستاجران برای پلمب نکردن منازل و املاک آنها وجود داشته باشد.