این روزها کلیپ های بی احترامی به روحانیت به نام عمامه گذاری در فضای مجازی دست به دست می شود. مردم در این امر واکنش و اعتراض به مشکلات کشور را می بینند. دکتر مهراب صادق نیا، استادیار گروه ادیان دانشگاه ادیان و مذاهب قم در یادداشتی به ایسنا پلاس در این باره نوشت:
ایسنا پلاس: این روزها در فضای مجازی فیلم های بی احترامی به روحانیت را با نام عمامه مشاهده می کنید. مردم در این امر واکنش و اعتراض به مشکلات کشور را می بینند.
دکتر مهراب صادق نیا، استادیار گروه ادیان دانشگاه ادیان و مذاهب قم در یادداشتی در این باره نوشت:
خداوند آیت الله بهاءالدینی را رحمت کند، ایشان انسان دوست و عالمی مهربان بودند که با همگان ساده و صمیمانه صحبت می کردند. تازه طلبه شده بودم که یک روز عصر در مسجدی که امام جماعتش بود حاضر شدم و پشت سر آنها نماز خواندم. بعد از نماز به بهانه کار کنار حصیر او نشستم. نمی دانم چه پرسید که باید بگویم من تازه وارد حوزه شدم. نگاه معنی‌داری کرد، سیگارش را به سختی کشید و گفت: «…امیدوارم که مرید نشدی، زیرا مردم برایت صلوات می‌فرستند. حالا که مرید شدی، بدان که ممکن است روزی همین مردم به مراکز خرید سنگ پرتاب کنند.»
این روزها تصاویر دلخراشی از «عمامه انداختن» در شبکه های اجتماعی دست به دست می شود. عده ای از جوانان عمامه روحانیت را برمی دارند. رفتاری که این روزها حتی در میان معترضان هم انتقادات زیادی دارد. شاید دلیل این رفتار توقعات برآورده نشده این نوجوانان از حوزه های علمیه باشد. شاید این امر ناشی از واکنش های غیرمنتظره (از دیدگاه آنها) برخی حوزه های علمیه باشد. البته نگارنده این سطور چندین بار با رفتار تند برخی شهروندان مواجه شده است و می داند که همشهریانش در این شرایط چه فشارهایی را وارد می کنند. اما چاره ای جز «گلوا سلام» و اندیشیدن به دلایل داستان نیست. پرتاب عمامه با شعار «تانک و فشفشه» توسط جمعی از شهروندان، شاید نشانه ای از افول قدرت اخلاقی روحانیت و یا حتی نابودی آن باشد، اما هرگز به معنای روی گردانی جامعه ایران از دین نیست.
هیچ کس نباید این عمامه ها را طوری تفسیر کند که مردم از دین دور شوند. لباسی که بدنه روحانیت است، حتی اگر لباس دین نامیده شود، نمادی از تعلق به صنف است. (حداقل) دلیلی وجود ندارد که همه کسانی که در این پوشش هستند، خود را نماینده دین بدانند یا دیگران چنین نمایندگی را به آنها بدهند. نهاد/سازمان روحانیت در طول حیات اجتماعی خود ارتباط عمیق و تنگاتنگی با مردم داشت. همیشه در شادی و غم و سختی و گشایش و رنج و گنج با مردم بوده است. تاریخ اجتماعی شیعیان به خوبی نشان می دهد که این نهاد/سازمان مهمترین نقش را در انسجام اجتماعی مردم ایفا می کرد. هیچ متغیر واحدی موفق به ایجاد فاصله بین این نهاد/سازمان با مردم نشده است. انداختن عمامه (که برای نوجوانان بیشتر یک بازی هیجان انگیز کودکانه است) باید باعث شود که این نهاد/سازمان بیش از آنکه به میزان دینداری مردم توجه داشته باشد به ارتباط تاریخی خود با مردم و قدرت اخلاقی خود اهمیت دهد. بهتر است آن نهاد یا سازمان به این سوال پاسخ دهد که کدام متغیر بین خود و مردم فاصله انداخته است؟ در نهایت به نوجوانان داستان می گویم که اشتباه می کنید! آن مردمی که زیر عمامه شان می گذاری نه غمی بیشتر از تو دارند نه کمتر از تو. رفتار و سخنان برخی روحانیون ممکن است شما را آزرده خاطر کرده باشد. اما بهتر است بدانیم که منشأ این رفتار و سخنان عمامه آنها نیست; این چیز دیگری است. هیچ اشتباهی نکن.