دستاورد آن مردم و جریاناتی که از اول انقلاب تاکنون با روش های منفی، خام و خشن سعی در سوق دادن اقشار مختلف جامعه به سمت حجاب و حجاب اجباری داشته اند چیست؟ آیا این فشارهای ناگفته منجر به افزایش اقبال عمومی به حجاب شده است؟ آیا دختران ایرانی نسبت به نسل های قبل با حجاب ارتباط نزدیک تری پیدا کرده اند؟ پاسخ صادقانه به این سوالات نشان می دهد که این روش ها چقدر منفی و مخرب بوده و باعث دور شدن دختران ایرانی از فرهنگ حجاب شده است.
این روزها ماجرای پوشش زنان و جوانان ایرانی گلایه های بسیاری را در افکار عمومی ایرانیان به همراه داشته است. تصاویر برخی از جلسات پخش شده در فضای مجازی نشان می دهد که مدیران و مدیران هنوز نمی توانند این موضوع ساده را درک کنند که استفاده از زبان قدرت، خشونت، گرفتن و بستن در مقابل مقوله های فرهنگی و اجتماعی منجر به نتایج منفی می شود. منجر به بحرانی شدن شرایط و شکل گیری یک مبارزه منفی خواهد شد.
بحث استفاده از پوشش مناسب، بحث امروز و دیروز یا این دهه و دهه قبل نیست، موضوعی است که دهه ها پس از پیروزی انقلاب تاکنون محل مناقشه و بحث جدی بوده است.
بررسی دقیق روزهای منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی نشان می دهد که در آن زمان نه تنها تفاوتی بین افراد باحجاب و بی حجاب وجود نداشت، بلکه طبقات و گروه های مختلف مردم در کنار هم در صحنه حضور داشتند. مبارزات انقلابی و پیگیری خواسته های آنان.
تحلیل مضمون سخنان بزرگان انقلاب از امام (ره) گرفته تا یاران و شخصیت های برجسته انقلاب مانند شهید بهشتی، آقای طالقانی و… نشان می دهد که هیچ یک از آنها قائل نبودند. روش های منفی و خشونت آمیز برای اجبار افراد به حجاب آنها معتقد به استفاده از روش هایی برای افزایش آگاهی و فرهنگ سازی در این زمینه بودند.
زمانی که خبر درگیری‌های خشونت‌آمیز در مورد حجاب به گوش آیت‌الله طالقانی رسید، ایشان به صراحت اعلام کردند: «حجاب اجباری نخواهد بود.» اما علی‌رغم این واقعیت‌ها، در سال‌های بعد از انقلاب، برخی افراد و جریان‌های تندرو سعی کردند از روش‌های خشونت‌آمیز استفاده کنند. برای داشتن حجاب
بر این اساس گروهی از مردم برای گسترش فرهنگ عفاف در جامعه از راهکار «یا روسری یا روسری» استفاده کردند. رویکردی که فاصله نسل های جوان با واقعیت حجاب را بیشتر و بیشتر کرد، به گونه ای که امروز حتی بسیاری از حجاب داران نیز به مخالفان حجاب اجباری پیوسته اند.
این روزها ستادی به نام ستاد امر به معروف و نهی از منکر بخشنامه هایی صادر می کند که هدفی جز افزایش نارضایتی های اجتماعی و عمومی ندارد. این رویکرد عدم ارائه خدمات اداری، عمومی و مالی به افراد بی حجاب مورد نظر برخی از طیف های سیاسی، مردم را از نظامی دور می کند که از ابتدا برای نزدیک کردن قلب های ملت به وجود آمده بود. مورد حمایت مردمش
باز هم باید به مسیر بزرگان انقلاب بازگشت و متوجه شد که چندقطبی شدن جامعه، دیوار کشی و برخوردهای خشن نه تنها به اهداف مورد نظر نمی رسد، بلکه باعث ایجاد فاصله بین مردم و مردم می شود. نظام حاکم و نظامی که از حمایت مردمش برخوردار نباشد، پیش نخواهد رفت.