اگرچه مدیران باشگاه پرسپولیس با این پیشنهاد عجیب مخالفت کردند اما این عدد نشان می دهد که فوتبال ایران چقدر به بداخلاقی نزدیک است. هر چقدر هم که به بی اخلاقی نزدیک شد قیمت بازیکنان سر به فلک کشید!
این روزها و در حالی که بسیاری از مردم به دلیل مشکلات اقتصادی دچار مشکل شده اند، بیشتر اخبار این حوزه حکایت از مبادله مبالغ نجومی و سرسام آور برای خرید بازیکن و مربی و همچنین بازاریابی برخی بازیکنان به کمک مدیران برنامه ها و حتی دلالان باعث افزایش کاذب قیمت برخی از بازیکنان شده اند.
در نتیجه این افزایش بی‌دلیل حقوق بازیکنان و مربیان، سازمان لیگ فوراً در صدد وضع قوانین محدودکننده برای کاهش قیمت قراردادها برآمد و به تیم‌های ثروتمند هشدار داد که پس از قانونی شدن واحد، قراردادهای جدیدی منعقد خواهد شد. پایان لیگ 21- باید اصلاح شود و به سقف قرارداد بازگردد. قانونی که تجربه نشان می دهد در فوتبال ایران قابل اجرا نیست. حدود 15 سال پیش همین سازمان لیگ قانون سقف قرارداد 350 میلیون تومانی بازیکنان را تصویب کرد. در حالی که این مبلغ به کف قرارداد بازیکنان شاغل در لیگ برتر ایران تبدیل شده است!
به گفته منتقدان این وضعیت، ارقامی که در روزهای اخیر برای نقل و انتقالات برخی بازیکنان غیر ملی پوش مطرح شده، با کیفیت آنها و پایه اقتصادی باشگاه های لیگ برتری همخوانی ندارد. حتی محدودیت های اقتصادی و شرایط تحریم هم نتوانست جلوی این رقابت دیوانه وار را بگیرد. البته این سرریزها طرفدارانی هم دارد که معتقدند اگر موانع درآمدزایی باشگاه ها برداشته شود، نیازی به استفاده از منابع عمومی نخواهند داشت، اما تا زمانی که این بستر فراهم نشود، دلیلی وجود ندارد که بخواهند منابع مالی را هدر دهند. از سایر بخش ها اما شاید باید به مدیرانی فکر کرد که در برنامه فوتبال برتر به بینندگان دروغ گفتند و گفتند 25، 18 و 20 میلیارد تومان قرارداد نبستند!
حال وقتی مدیران دروغ می گویند و مربیان به هر قیمتی بازیکن مورد نظر خود را می خواهند و سازمان لیگ فقط قانون را تایید می کند و اهرمی برای اجرای آن ندارد، طبیعی است که یک بازیکن زیاده خواه برای یک فصل 30 میلیارد تومان طلب کند. از بازی در لیگ برتر و با سابقه پاک، بداخلاقی می خواهد قرارداد را به هم بزند و پای تعهدش بگذارد.