خبرنگار این نشریه افزود: ناپولی و بارسلونا در لیگ های ایتالیا و اسپانیا در حالی که هنوز چند هفته به پایان فصل جاری باقی مانده است، قهرمانی خود را قطعی کرده و عملا پرونده فصل را بسته اند. پس از قهرمانی در جام جهانی 1986، تیم آرژانتین در آرزوی مقام اول در بزرگترین جام جهانی فوتبال بود که در نهایت در قطر به آن دست یافت. این 3 تیم در واقع همان تیم هایی بودند که دیگو مارادونا در آنها بازی می کرد و به آنها افتخار می کرد.
این ورزش ادامه می دهد: در سال های 1982 تا 1984، دیگو، جوان آن روزها، 36 بازی برای آبی و نارنجی ها انجام داد و با آنها 3 جام به دست آورد. پس از آن همچنان در بلوگرانا به همراه «برند شوستر» آلمانی راهی ایتالیا و تیم ناپولی شد. او از سال 1984 تا 1991 در این تیم کار کرد و آنقدر باعث افتخار او شد که بخشی از مردم شهر ایتالیا شد. جایی که شهروندانش هنوز یاد “دون دیگو” را گرامی می دارند. او همچنین از سال 1977 تا 1994 در تیم ملی آرژانتین حضور داشت و 94 بازی انجام داد و 54 گل به ثمر رساند. این اسطوره کشورش را به عنوان کاپیتان در جام جهانی 1986 به مقام اول جهان رساند.
به یاد آوردن استدلالی که دیگو ایجاد کرد
چند روز قبل از انتشار این گزارش البته به شکل دیگری به «اسطوره» فراموش نشدنی اشاره شد. در تاریخ 5 می (15 می) نشریات اروپایی به ویژه اسپانیایی درباره این ستاره سابق نوشتند و گفتند که در سال 1984 و در چنین تاریخی فینال کوپا دل ری (جام ملی اسپانیا) بین تیم های بارسلونا و اتلتیک برگزار شد. بیلبائو در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو و در حضور 100 هزار تماشاگر برگزار شد و در پایان بیلبائو موفق شد با یک گل قهرمان جام قهرمانان شود.
زمانی که داور سوت پایان این دیدار را به صدا درآورد، به جای اینکه دو تیم برای دریافت مدال های خود آماده شوند، در مستطیل سبز درگیری شدیدی بین اعضای دو تیم رخ داد. سپس نقش اول درگیری ها را مارادونا بر عهده داشت که آخرین بازی خود را برای آبی-نارنجی ها انجام داد و با حرکتی قوی با زانوی محکمی به دروازه بان بیلبائو ضربه زد که این بازیکن از هوش رفت.
فوق ستاره آرژانتینی که در آخرین حضور خود از نرسیدن به جام حذفی ناراحت و عصبانی بود، پس از انتقال به ناپولی با 3 ماه محرومیت از فوتبال جریمه شد و مدت ها از بازی محروم شد!
مارادونا ستاره ای است که هیجان ایجاد می کند
وقتی نام مارادونا به گوش می رسد، با توجه به دستاوردهای مثبت و بعضا منفی او، چیزهای زیادی به ذهن متبادر می شود. به عنوان مثال، هواداران گلی را که انگلیس با دست او زد و به “دست خدا” معروف شد را به یاد می آورند. همچنین بسیاری از مردم دریبل‌های شگفت‌انگیز او و کارهای فنی را که با پای چپ انجام می‌داد به یاد دارند، اما او لحظات عجیب دیگری هم داشت که برای خیلی‌ها سوال برانگیز بود. به عنوان مثال، او همیشه «دو ساعت مچی» در دست داشت. ساعت هایی که با الماس پوشانده شده بودند و درخشان بودند.
روایت‌های متفاوتی وجود دارد که چرا او بر خلاف سایر افراد روی کره زمین از دو ساعت به‌جای یک ساعت در آن واحد استفاده کرد. به عنوان مثال، «رونالدو نازاریو» یا همان رونالدوی اصلی که در سال 2002 با برزیل قهرمان جام جهانی شد، پس از مرگ اسطوره و شامی که با هم خوردند، در کنفرانسی با خبرنگاران درباره آن صحبت کرد:
“در ابتدای آشنایی ما، زمانی را به یاد می آورم که او در مادرید به دیدار من رفت و با هم شام خوردیم. وقتی داشتم غذا می خوردم متوجه شدم دو ساعت روی دستش است. به نظر من این جالب و عجیب بود. از او پرسیدم که چرا دو ساعت در دست داری و او پاسخ داد که دخترانش این ساعت را به او داده اند و برای رضایت فرزندانش از زمانی که ساعت را به او داده است، آن را از دستش برنداشته است.
رونالدو افزود: البته این پایان ماجرا نبود. وقتی دید این موضوع برایم خیلی مشکوک است، با مهربانی یکی از ساعت ها را از دستش گرفت و به من داد. بعد نمی خواستم قبول کنم. چون هدیه دخترش بود اما دیدم عصبانی است و چاره ای جز قبولش ندارم. من اکنون هدیه ای از او دارم که تا آخر عمر برایم ارزش قائل هستم تا همیشه سخاوت و دوستی او را به یاد داشته باشم.
داستانی دیگر
اما در این زمینه، داستان دیگری به نقل از سایت گل وجود دارد که به شرح زیر است: مارادونا در سال های آخر عمر خود شریک ریکاردو گوادالوپه، ساعت ساز هابلوت بود. این فرد مشهور ظاهراً دو مدل ساعت را دوست داشته و مدیر اجرایی شرکت وقتی متوجه شد که دیگو می خواهد همزمان «دو بار» بداند، دو ساعت آلماش به او داد. به این ترتیب افسانه می تواند زمان تولدش در آرژانتین و محل زندگی اش را دریابد.
نقل قول کمی متفاوت
البته چند سال پیش، زمانی که مارادونا هنوز زنده بود، گوادالوپ در یک برنامه تلویزیونی درباره دو ساعت کار دیگو صحبت کرد. وی گفت: مارادونا یک معجزه استثنایی و بی نظیر در دنیای فوتبال است. هیچ کس در فوتبال از او پیشی نخواهد گرفت. از آنجایی که او به اعضای خانواده اش علاقه زیادی داشت و می خواست همه آنها را با خود ببیند، نام اعضای خانواده اش را روی دو ساعت مچی ظریف حک کردم و به او تقدیم کردم.
