کارلوس کی روش سرمربی تیم ملی فوتبال پرتغال ایران قراردادش با فدراسیون به پایان رسید. حداقل این سوالی است که می توان با توجه به صحبت های مهدی تاج در مورد قرارداد کارلوس آن را قطعی دانست.
کارلوس کی روش سرمربی تیم ملی فوتبال پرتغال ایران قراردادش با فدراسیون به پایان رسید. حداقل این سوالی است که می توان با توجه به صحبت های مهدی تاج در مورد قرارداد کارلوس آن را قطعی دانست. قرارداد کی روش با تیم ملی فوتبال ایران تا پایان مسابقات جام جهانی است و اگر کارفرما یعنی. فدراسیون فوتبال ایران با تمدید این قرارداد موافقت کرده است. حالا بحث اینجاست. آیا قرارداد کویروس باید تمدید شود؟ برای پاسخ به این سوال بهتر است وقت بگذارید و شرایط را به اختصار ارزیابی کنید. ابتدا باید بپرسیم که چرا کارلوس کی روش به ایران بازگشت و جایگزین دراگان اسکوکی شد که نتایج خوبی در تیم ملی داشت؟ این امر دو دلیل دارد؛ ابتدا تعداد زیادی از ملی پوشان به دراگان پشت کردند و خواستار بازگشت کارلوس کی روش شدند. دوم اینکه ایران در یک گروه سیاسی قرار گرفت و نتایج جام جهانی بسیار مهم بود. لذا ترجیح دادند رهبری را به دست یک مرد بسپارند تا بتواند در این گروه موفق شود. اما سوال جدیدی که باید مطرح شود این است که آیا دو طرف به هدفی که در نظر داشتند دست یافتند؟ پاسخ سریع به این سوال منفی است. اینکه ایران پس از سومین بازی مرحله گروهی جام جهانی از دور رقابت ها کنار رفت نشان می دهد که موفقیتی حاصل نشد و نتایج کسب شده آن چیزی نبود که فدراسیون فوتبال ایران تصور می کرد. با این حال، کی روش در جام جهانی که برای ایران پایان بدی داشت، به یکی دو چیز مهم دست یافت. اول اینکه تیم ملی برای اولین بار در یک دوره جام جهانی 4 گل به ثمر رساند، دوم، برای اولین بار یک تیم اروپایی را شکست داد و سومین بار بهترین پیروزی تاریخ جام جهانی را به دست آورد. شاید هواداران کارلوس کی روش برای ادامه همکاری او با تیم ملی دست به کار شوند اما این سکه روی دیگری هم دارد. ایران در همان جام جهانی مورد تحقیر کارلوس کی روش قرار گرفت و سنگین ترین شکست خود را در بازی های رسمی متحمل شد. جدای از آن، کی روش که برای کسب اعتبار مقابل تیم های قدرتمند این گروه به تیم ملی بازگشته بود، نتوانست در این ماموریت موفق باشد و مقابل هر دو حریف سیاسی ایران شکست خورد که نتیجه یکی از آنها عجیب و فراموش نشدنی بود. مورد اساسی اما صحیح مربوط به هدف مشترکی است که کویروس به خاطر آن به ایران آمده است. صعود در مرحله دوم جام جهانی. کارلوس نزدیک به 12 سال است که فوتبال ایران را دنبال می کند اما در حالی که سومین حضور خود را با تیم ملی در یک جام جهانی تجربه می کرد، نتیجه را تکرار کرد و در همان مرحله گروهی از جام حذفی کنار رفت. این بار برخلاف مسابقات جهانی روسیه، تیم ملی یک امتیاز کمتر گرفت تا افت خاصی احساس شود. حال با این توضیح مختصر می توان به سوال فوق برگردیم که آیا قرارداد کارلوس کی روش با تیم ملی باید تمدید شود؟ با توجه به عملکرد او در این سال ها، مطمئناً پاسخ به این سوال منفی است. او فرصت های زیادی را برای اثبات خود در فوتبال ایران از دست داد و حتی نتوانست با نسل طلایی فوتبال ایران نتیجه ای مشابه جام جهانی روسیه کسب کند. البته باید به تمدید نشدن قرارداد کارلوس کی روش نیز توجه کرد. در واقع سوالی که باید مطرح شود این است که اگر کی روش سرمربی تیم ملی ایران نشود چه کسی باید سرمربی شود؟ یعنی چه مربی ای حاضر است تیمی را هدایت کند که بازیکنانش هر شب به او سر بزنند و تلاش کنند او را تغییر دهند؟ جدای از حمایت های مشکوک تیم ملی، موضوع کی روش حالا با موضوعی غیرفوتبالی گره خورده و به نظر می رسد برخلاف سال های گذشته، این بار از حمایت دولت برخوردار است.
در ماه گذشته، کی روش مذاکرات خود را به سمتی هدایت کرد که طیف خاصی را خوشحال کرد. موردی که نمونه آن بارها در نشست های خبری دیده شد و حتی رسانه های نزدیک به جریان اصولگرا پا را فراتر گذاشتند و خواستار این شدند که این پرتغالی برای حفاظت از ایران جایگاهی در روابط خارجی بگیرد. بنابراین مسئله رد کارلوس کی روش چندان ساده نخواهد بود. چرا که او اکنون جدای از حمایت بازیکنان، مورد علاقه دولت ها قرار گرفته است و در این شرایط بدیهی است که مسئولان حرف های کی روش را ارزشمند بدانند. البته با توجه به تبلیغات در حمایت از محصول ایرانی که از آن به مربی ایرانی تعبیر می شود، به نظر می رسد تیم ملی باید توسط یک مربی ایرانی هدایت شود که ممکن است در چنین فضایی با خطر عدم پذیرش مواجه شود.