خستگی و طولانی شدن راه در آنها اثری ندارد و فقط عشق رسیدن به معشوق را دارند. اینجا تا چشم کار می کند زائران و زائرانی هستند که گویی انبوه عاشقان حسین (علیه السلام) هستند.
پاهای خسته راه را قدم به قدم می شمارند. زخم ها خوب شده و تاول ها دردناک شده اند. دلهای زائران روزها زودتر از خودشان به کربلا می رود، یکدستی و یکدلی حکومت می کند، غبار راه بر سر و صورت می نشیند و شانه ها از حمل توشه سفر خسته اند، اما دل ها در راه حسین (علیه السلام) خسته و غبار آلود نیست. آنها نیستند.
زائر اربعین با هر قدمی که برمی دارد انگار دلش جلا می یابد. هر ساعت در این مسیر هزار شب قدر و فرصتی است تا زندگیت را از بردگی دلبستگی رها کنی و دلت را به وادی صبر و قناعت اوج دهی.
هر زخم آنها حکایت عشقی دارد که از اعماق تاریخ به انسان امروزی رسیده است.
زائران قدم به قدم پاهای خسته خود را به گنبد مسجدالحرام نزدیک می کنند. هر زخم آنها حکایت عشقی دارد که از اعماق تاریخ به انسان امروزی رسیده است. عصر را عصر دیجیتال می نامند و مردم از فراموشی، لجام گسیخته و بی ریشه روزگار می گویند، اما عشق حسین (ع) ریشه و خاطره و غیرت پیر و جوان می شود. معجزه گری که در ایام اربعین میلیون ها نفر را به محشر کربلا می خواند تا بدانی اگر تشیع زنده است و اگر اسلام رونق دارد به برکت همین خون های پاک است.
هر چه بیشتر در این راه بروید، غمگین تر از نوحه های بازماندگان از عمق تاریخ خواهید شد. آنان که این راه را با عشق طی کردند، اما چه ظلمی بر عاشقان حسین علیه السلام در این راه آمد. و دست هایی که بریده شده اند و پاهایی که نمی توانند راه بروند.
تاریخ امروز شاهد این عشق و علاقه است. اربعین گزیده ای از داستان است. حکایت مظلومیت، حکایت اشک، حکایت پاهای زخمی و دست های خسته، حکایت حسین حسین گفتن و رسیدن به مرز عشق، حکایت قدم گذاشتن در راه های دشوار و سپردن دل به قافله سرا.
وی گفت: تاکنون بیش از یک میلیون و 550 هزار ایرانی از مرزهای چذابه و شلمچه برای زیارت خارج شده اند، وی گفت: نزدیک به 820 هزار نفر نیز از این دو مرز به کشور بازگشته اند.