در سالگرد جنبش مسلحانه مجاهدین خلق در سال 1360، فعالیت این سازمان تروریستی در اروپا با مخالفت فرانسه و آلبانی مواجه شد.
درست 42 سال پس از 9 خرداد 1360، روزی که سازمان مجاهدین خلق با شعار حمایت از رئیس جمهور وقت، عملیات مسلحانه خود را برای مقابله با نظام تازه تاسیس جمهوری اسلامی آغاز کرد. روز گذشته دفاتر این سازمان در آلبانی مورد حمله نیروهای پلیس قرار گرفت و همزمان دولت فرانسه نیز با برگزاری نشست سالانه مجاهدین خلق در پاریس مخالفت کرد. این دو رویداد با واکنش تند «شورای ملی مقاومت» (پوشش سیاسی سازمان مجاهدین خلق) همراه است. تا جایی که این شورا دولت های فرانسه و آلبانی را به «همدستی» و «رفتار شرم آور» با دولت ایران متهم کرد.
حملات دولت های اروپایی به دفاتر اصلی ترین سازمان های تروریستی مخالف جمهوری اسلامی و ممانعت از تجمع آنها در شرایطی رخ می دهد که در ماه های اخیر و پس از قیام های پاییز 1401، گروه های مختلف مخالف خواهان سرنگونی ایران شدند. رژيم رايزني هاي گسترده و فضاسازي را در اروپا و آمريكا سازماندهي كرد.شركت در كنفرانس امنيتي مونيخ،برگزاري اجتماعات و راهپيمايي هاي گسترده در شهرهايي مانند برلين، ديدار با رؤساي جمهور و مقامات دولت هاي مختلف اروپايي و آمريكايي و تشكيل كمپين هاي گسترده. و فعالیت در شبکه های اجتماعی بخشی از این اقدامات است. تشکیل ائتلافی تحت عنوان «منشور همبستگی و سازمان برای آزادی (MAHSA)» با محوریت رضا پهلوی نقطه اوج این فعالیت های سازماندهی مخالفان بود. اما خیلی زود این ائتلاف دچار درگیری های داخلی و خارجی شد و از هم پاشید. این در حالی بود که گروه های مخالف مسلح (مجاهدین خلق و مخالفان تجزیه طلب) از جریان های مخالف و مخالف این ائتلاف بودند، هر چند با جمهوری اسلامی مخالف بودند و در اصل براندازی به دیگر مخالفان پیوستند.
زاویه درگیری و تفرقه بین گروه‌های جدایی‌طلب و ائتلاف پهلوی‌محور بیشتر بر سر موضوع تمامیت ارضی بود. مشکلی که تلاش می شد با حضور چهره هایی چون عبدالله مهتدی حل شود اما همچنان نتیجه ای نداشت. درگیری و انشعاب با گروه رجوی شدیدتر و جدی تر بود. زیرا آنها را ادامه دودمان سازمانی می دانند که هدف اصلی آن سرنگونی رژیم پهلوی بود و بسیاری از بنیانگذاران و کادرهای آن توسط ساواک کشته شدند.
در اوایل دهه 1350، مجاهدین خلق عملاً اصلی ترین نیروی مخالف رژیم پهلوی در میان اسلام گرایان بودند. به حدی که بسیاری از روحانیون و حتی جریانات سنتی بازار به حمایت و همراهی مالی و سیاسی این سازمان و خانواده های اعضای آن برخاسته اند. امروز هم بیش از نیم قرن از آن روزها می گذرد و علیرغم همه تفرقه ها، پالایش ها، تحولات بنیادین، عقیدتی و نسلی که سازمان مجاهدین خلق خلق پشت سر گذاشته است. باز هم گروه رجوی و بقایای آن را امتداد سازمانی می دانند که برای سرنگونی پهلوی و قیام علیه ساواک و دیگر نهادهای رژیم گذشته ایجاد شده بود. به همین دلیل است که فعالیت رضا پهلوی و سلطنت طلبان در پایان سال گذشته به زودی با واکنش تند گروه رجوی و شبکه رسانه ای آن توئیتر همراه شد. گفته می شود این شبکه توسط آلبانی نگهداری می شود و به همین دلیل به عنوان جریان “تیرانا” (پایتخت آلبانی) شناخته می شود. حتی برخی ناظران بر این باور بودند که انتشار عکس های پرویز طبیتی، یکی از مدیران ارشد ساواک، در یک گردهمایی سلطنت طلبان در لس آنجلس که باعث تضعیف موقعیت حامیان رضا پهلوی می شود، توسط گروه های وابسته به مجاهدین خلق صورت گرفته است.
در این شرایط، حادثه دیروز (30 ژوئن) در آلبانی و اقدام همزمان آن با اقدام دولت فرانسه برای ممنوعیت تجمع مجاهدین خلق، نشانه تحولی تلقی می شود که ممکن است در هماهنگی مواضع یا مخالفت ها رخ داده باشد. جمهوری اسلامی. اگر این حملات و ممنوعیت ها، آن گونه که گروه رجوی و شورای ملی مقاومت ادعا می کنند، نوعی «معامله» با جمهوری اسلامی باشد، می تواند نشانه ای آشکار از جدی بودن توافقات ایران و غرب باشد. توافقاتی که در هفته های اخیر توسط منابع مختلف منتشر شده و اگرچه به طور رسمی از سوی مقامات ایرانی و آمریکایی تکذیب شده است، ناظران و تحلیلگران شواهد زیادی در تأیید این موضوع ارائه می دهند، از جمله این تحلیل ها بر اساس «طرح ج» است که هدف آن کاهش تنش بین ایران و غرب در این سناریو، برخورد با گروه تروریستی اصلی مخالف جمهوری اسلامی یکی از شروط لازم برای توافق امنیتی با ایران تلقی می شود. توافقی که نشانه های آن پیشتر با آزادی اسدالله اسدی، دیپلمات ایرانی متهم به انجام اقدامات تروریستی در اجتماع مجاهدین خلق در پاریس آشکار شد. اما سناریوی دوم که ضعیف‌تر به نظر می‌رسد، تضعیف مجاهدین خلق خلق به نفع گروه‌های نزدیک به رضا پهلوی است. جریانی که بر خلاف گروهک رجوی در غرب پرونده تروریستی محسوب نمی شود و از این رو امکان و فرصت جدی تری برای حمایت از آنها دارد. هر یک از این دو سناریو درست است. یک چیز قطعی است. آن واقعه دیروز دقیقاً در سالگرد اقدام مسلحانه در 9 خرداد 1360 اتفاق افتاد. این نقطه آغاز پایان سازمان مجاهدین خلق و بقایای گروه رجوی است. گروهی که به دلیل فعالیت های تروریستی و همراهی با رژیم صدام در جنگ علیه ایران هیچ جایگاهی در ایران نداشت. اکنون از نظر قدرت های اروپایی و آمریکایی گزینه ای قابل حذف تلقی می شود. گزینه ای که نه برای تعامل با جمهوری اسلامی کار می کند و نه برای مقابله با آن…