این مقاله ادامه می دهد: اما اگر ایران دوباره علاقه نشان دهد چه؟
حسین امیرعبدلاخیان، وزیر امور خارجه ایران در 9 دسامبر پس از گفتگو با جوزپ بورل، مسئول امور خارجه اتحادیه اروپا، در توئیتی نوشت: «ما در مرحله نهایی یک توافق خوب، قوی و پایدار هستیم.
سه روز بعد، بورل در جلسه شورای روابط خارجی اتحادیه اروپا گفت: «ما هیچ گزینه بهتری جز برجام برای اطمینان از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای نداریم.» وی افزود: این به نفع خود ماست.
بورل گفت اتحادیه اروپا باید پرونده‌های حقوق بشر، هواپیماهای بدون سرنشین و برجام را از هم جدا کند و خواستار ادامه تعامل با ایران «تا آنجایی که ممکن است» در موضوع هسته‌ای با وجود بن‌بست فعلی شد.
وزارت امور خارجه ایران در پاسخ به اتحادیه اروپا درباره برجام گفت: هدف ایران امضای یک توافق باثبات است و آمادگی دارد تا بر اساس پیش‌نویس مذاکرات وین که حاصل ماه‌ها سختی بود، مذاکرات را به نتیجه برساند. کار و تلاش».
بلافاصله پس از آن، ایران با سفر یک هیئت آژانس بین المللی انرژی اتمی (IAEA) در 18 دسامبر موافقت کرد تا مناقشه طولانی مدت بر سر نقض احتمالی توافق پادمان هسته ای توسط ایران را حل کند.
تماس‌ها و مقامات منطقه‌ای نیز به ما می‌گویند که ایران واقعاً سیگنالی از علاقه مجدد به احیای توافق هسته‌ای ارسال می‌کند. ممکن است در مورد اهداف ایران تردیدهایی وجود داشته باشد، اما خطرات عدم احیای برجام به حدی است که نمی توان تغییرات احتمالی در موضع تهران را نادیده گرفت.
جو بایدن رئیس جمهور آمریکا بازگشت به توافق هسته ای ایران را اولویت اصلی دولت خود قرار داده است. او بارها گفته است که اجازه نمی دهد ایران سلاح هسته ای خود را توسعه دهد و دیپلماسی بهترین رویکرد برای دستیابی به این هدف است.
انگیزه موافقت باید مثل همیشه بالا باشد. دیپلماسی هسته ای هرگز به دنبال پاداش دادن به دولت ایران و سرمایه گذاری برای تغییر آن به سوی بهتر نبوده است. این توافق برای جلوگیری از دستیابی ایران به بمب بوده و هست.
آژانس بین المللی انرژی اتمی و جامعه بین المللی نگران هستند که ایران سطح غنی سازی اورانیوم خود را به 60 درصد افزایش داده است، زیرا این یک گام فنی بالاتر از سطح غنی سازی تسلیحات 90 درصدی است.
دولت بایدن با دقت و با دقت گفته است که برجام را کنار نگذاشته است، فقط «اولویت‌های دیگری» دارد. توافق روی میز در ماه اوت، که از نظر فنی هنوز پابرجاست، پیش‌نویسی است که توسط ایالات متحده و اتحادیه اروپا تأیید شده است. البته بازگشت به مذاکرات با ایران آغاز می شود. اما اگر ایران مجدداً علاقه نشان دهد، ایالات متحده نیز باید برجام را در میان «اولویت‌های دیگر» قرار دهد.