به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ مجید تهته روانچی، سفیر و نماینده دائم جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل متحد در یادداشتی به قطعنامه پیشنهادی ایران در خصوص خلع سلاح هسته ای اشاره کرد.
متن یادداشت سفیر ایران در سازمان ملل به شرح زیر است:
بر اساس معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای، همه کشورهای دارای سلاح هسته ای متعهد می شوند که تمام سلاح های هسته ای خود را نابود کنند. علاوه بر این، آنها موظفند نه تنها از هرگونه اقدام برای تولید سلاح های هسته ای خودداری کنند، بلکه از انتقال این سلاح ها به سایر کشورها، استقرار آنها در خارج از قلمرو خود و همکاری با سایر دولت ها برای ساخت سلاح هسته ای خودداری کنند.
تحت فشار کشورهای غیرهسته‌ای، دولت‌های هسته‌ای پس از چندین دهه عدم پایبندی به تعهدات قانونی خود، در اسناد پایانی کنفرانس‌های بازنگری معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای در سال 1995، 2000 و 2010 بر تعهد خود به اقدام مؤثر هسته‌ای تأکید کردند. انهدام سلاح های هسته ای.
اما نگاهی به آمار و حقایق موجود نشان می‌دهد که نه تنها کشورهای هسته‌ای انگیزه سیاسی برای خلع سلاح هسته‌ای ندارند، بلکه فعالیت‌های هسته‌ای آنها از جمله ارتقای کیفیت تسلیحات هسته‌ای، مدرن‌سازی و افزایش قدرت تخریب این سلاح‌ها نیز وجود دارد. افزایش بودجه تسلیحات هسته‌ای و ارتقای جایگاه سلاح‌های هسته‌ای در دکترین‌های امنیت ملی، حتی در تخطی از مقررات و تعهدات بین‌المللی، شرایطی را ایجاد کرده است که روند قبلی حرکت چشمگیری به سمت خلع سلاح هسته‌ای را نشان نمی‌دهد و از بروز آن جلوگیری می‌کند. در آینده. . وجود خواهد داشت. باید تاکید کرد که در غیاب خلع سلاح هسته‌ای واقعی، کشورهای دارای سلاح هسته‌ای و متحدانشان سیاست کاهش خطر هسته‌ای را دنبال می‌کنند که به دلیل دامنه بسیار کم و عدم توجه به خلع سلاح هسته‌ای واقعی، نمی‌توان آن را در کشور دنبال کرد. همه. او ظهور را جایگزین و مترادف با خلع سلاح هسته ای می دانست.
در اعتراض، جمهوری اسلامی ایران حامی اصلی قطعنامه «پیگیری اجرای توافقات توافق شده در کنفرانس های بازنگری پنج ساله 1995 کشورهای عضو NPT» از سال 2005 هر دو سال یکبار است. هدف اصلی این قطعنامه برای انجام تعهدات کشورهای هسته ای در مورد خلع سلاح هسته ای و در چارچوب معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای (NPT).
پیش نویس قطعنامه ابتدا به کمیته مجمع عمومی سازمان ملل متحد (کمیته خلع سلاح و امنیت بین المللی) ارائه شد و پس از بررسی و تصمیم گیری اولیه در این کمیته، نتیجه برای بررسی و تصمیم گیری نهایی به مجمع عمومی ارسال شد. تبدیل می شود.
در زیر با نگاهی به ساختار و محتوای این قطعنامه، تفسیرهای احتمالی از مواضع کشورهای مختلف مورد بررسی قرار می گیرد. از این منظر، اصولی که در هر قطعنامه و پیشنهادی در دیپلماسی چندجانبه به رأی گذاشته می شود، آزمونی برای تطبیق ادعاها با مواضع عملی و اعلامی طرفین است و بر این اساس می توان مواضع و ادعاهای طرفین را بررسی کرد. جنبه های مختلف.
ساختار و محتوای قطعنامه
این تصمیم شامل 9 بند مقدماتی و 6 بند اجرایی است.
در بخش مقدماتی با اشاره به قطعنامه های دوسالانه قبلی، متن معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای، تصویب قبلی مجمع عمومی برای دستیابی به خلع سلاح هسته ای، فراخوان و تایید مجدد تعهدات از پیش توافق شده کنفرانس بازنگری پس از تمدید نامحدود 1995، و سپس نسبت به شکست آخرین کنفرانس بازنگری که در سال 2015 برگزار شد، ابراز نگرانی کرد. یکی از مهمترین بندهای این بخش، بند 6 مقدماتی است که بر اجرای قطعنامه 1995 کنفرانس بازنگری NPT در مورد تأسیس تأکید دارد. در خاورمیانه بدون سلاح هسته ای قطعنامه 1995 درباره خاورمیانه از رژیم اسراییل خواسته شد تا به NPT ملحق شود و تاسیسات هسته ای خود را تحت نظارت آژانس بین المللی انرژی اتمی قرار دهد. علاوه بر اهمیت قطعنامه 1995، تعهد سه جانبه قطعنامه، شامل ایالات متحده، بریتانیا و روسیه، برای وادار کردن رژیم به همکاری برای ایجاد منطقه عاری از سلاح هسته ای در خاورمیانه.
بخش اجرایی ابتدا در بند 1 بیان می کند که گام های عملی قبلاً توافق شده برای خلع سلاح در سال 2000 همچنان معتبر است و بند 2 بیان می کند که گام های عملی برای اجرای ماده 6 معاهده (در مورد خلع سلاح هسته ای) و تصمیم 1995. کنفرانس به دنبال این است. اهداف و اصول خلع سلاح هسته ای
ماده 3 از کشورهای دارای سلاح هسته‌ای می‌خواهد تا اجرای تعهدات خود را برای انهدام کامل زرادخانه‌های هسته‌ای خود مطابق با اصول شفافیت، برگشت ناپذیری و نظارت بین‌المللی تسریع کنند و نقش سلاح‌های هسته‌ای را در دکترین‌های امنیتی خود کاهش دهند. همچنین از آنها خواسته می شود تا روند عملی دستیابی به خلع سلاح هسته ای را آغاز کنند.
کاربرد ماده 4 بر لزوم ارائه ضمانت‌های امنیتی برای کشورهای فاقد سلاح هسته‌ای توسط کشورهای دارای سلاح هسته‌ای تاکید می‌کند که آنها از سلاح‌های هسته‌ای علیه خود استفاده نخواهند کرد یا تهدید به استفاده از آنها نخواهند کرد.
در نهایت در این بخش از کلیه اعضای سازمان ملل متحد خواسته می شود تا در قالب کنفرانس های بازنگری و کمیسیون های مقدماتی در آن کنفرانس ها به دنبال اجرای تعهدات کشورهای هسته ای باشند.
آرای مربوط به قطعنامه پیشنهادی ایران
این قطعنامه پیشنهادی جمهوری اسلامی ایران آخرین بار در سال جاری با 108 رای موافق، 44 رای مخالف و 25 رای ممتنع به تصویب کمیته مجمع عمومی رسید. بند 6 مقدماتی که به صورت جداگانه به رأی گذاشته شد با 109 رأی موافق، 4 رأی موافق و 58 رأی ممتنع به تصویب رسید.
بر اساس آیین نامه داخلی، تصمیمات کمیته های مجمع عمومی از جمله کمیته 1 در قالب پیشنهاد کمیته ها به مجمع عمومی ارسال می شود و حدود یک ماه بعد مجمع عمومی به عنوان عالی ترین مرجع تصمیم گیری می کند. در مورد این موضوع . تجربه قبلی نشان می دهد که با رایزنی های هیئت کشورمان برای جلب نظر مثبت مخالفان و ممتنع ها و همچنین به دلیل مشارکت بیشتر اعضا در تصمیم گیری های مجمع عمومی نسبت به کمیته ها، قطعنامه پیشنهادی ایران بیشتر دریافت می کند. رای در مجمع عمومی نتایج آخرین رای مجمع عمومی در سال 2019 حاکی از 118 رای موافق، 43 رای مخالف و 19 رای ممتنع است.
همانطور که پیداست، واکنش اعضای سازمان ملل به پیشنهاد ایران را می توان به سه گروه تقسیم کرد.
اکثریت اعضای سازمان ملل متحد و به ویژه کشورهای غیرمتعهد غیرعملی از سلاح هسته ای همواره از این پیشنهاد استقبال کرده و همواره از این قطعنامه حمایت کرده اند. نکته قابل توجه این است که برخی از کشورهای غیرهسته ای عموماً در جلسات و یا بعضاً در نظرسنجی شرکت نمی کنند.
گروهی از کشورها که رای ممتنع دادند. این کشورها اگرچه هسته ای نیستند، اما به دلایل سیاسی اگرچه از پیشنهاد ایران حمایت نمی کنند، اما مخالفتی با آن ندارند و به رای ممتنع بسنده می کنند.
رای منفی در مورد بند مقدماتی یا قطعنامه به طور کلی سوال برانگیز است، به ویژه از سوی برخی کشورها. به طور کلی، کشورهای دارای سلاح هسته ای با هرگونه پیشنهاد صریح و عینی برای خلع سلاح هسته ای، صرف نظر از درخواست کننده، مخالف هستند. به اصطلاح «چترهای هسته‌ای» (با ضمانت‌های امنیتی که قدرت‌های هسته‌ای به آنها داده‌اند) نیز با توجه به مواضع کشورهای هسته‌ای ذی‌ربط و به‌ویژه به قصد عدم موضع‌گیری، سعی در مخالفت با این پیشنهادات دارند. . این امر منجر به خاتمه حمایت عمومی می شود. حمایت سیاسی خود را از کشورهای هسته ای نشان دهید. به طور کلی آمریکا، رژیم اسرائیل و کشورهای غربی همواره با پیشنهاد ایران مخالف بوده اند. ایالات متحده و اسرائیل همواره خواستار رأی گیری در مورد ماده 6 پیش نویس قطعنامه و در کل قطعنامه بوده اند.
خلاصه و تایید
همانطور که گفته شد هرگونه موضع اعلامی و اقدام عملی دولت ها در مجامع بین المللی می تواند دلیل روشنی برای راستی آزمایی ادعاها باشد. در چارچوب خاص این قطعنامه، نقطه شروع، محتوا، درخواست و جهت قطعنامه به وضوح ضرورت اجرای عینی تعهدات خلع سلاح را نشان می دهد و در این میان جمهوری اسلامی ایران نیز مانند سایر کشورهای غیرهسته ای، هیچ گونه اقدامی ندارد. منافعی غیر از تقویت صلح و امنیت بین المللی یکی از تهدیدات موجود (وجود سلاح هسته ای). از سوی دیگر نفاق در مواضع کشورهای غربی که همواره چشم بر زرادخانه تسلیحات کشتار جمعی رژیم اسرائیل می بندند و به تقصیر در جمهوری اسلامی ایران اشاره می کنند، با رأی منفی به وضوح نمایان می شود. در مورد قطعنامه جمهوری اسلامی ایران زیرا این کشورها با ابراز نگرانی از خطر اشاعه، در واقع با تقاضای واقعی خلع سلاح و انهدام کامل تسلیحات هسته ای مخالف هستند و در جامعه شفاف بین المللی امروز هیچ خریداری برای چنین ادعاهایی وجود ندارد.
جمهوری اسلامی ایران در نشست امسال کمیته خلع سلاح و امنیت بین‌الملل، مانند سال‌های گذشته، مسابقه جدید تسلیحات هسته‌ای و فرآیند مدرن‌سازی را یک فرآیند پیشگیرانه دانست و خواستار پایان دادن به چنین سلاح‌هایی شد. ایران معتقد است که امنیت جهانی با سلاح‌های هسته‌ای یا سایر سلاح‌های کشتار جمعی ناامن‌تر می‌شود و بنابراین ایجاد دنیای امن مستلزم انهدام کامل آن سلاح‌ها و در پیش‌زمینه سلاح‌های هسته‌ای است. در راستای این سیاست، ایران پیشنهاد ایجاد منطقه عاری از سلاح هسته ای در خاورمیانه را مطرح کرده است.
منبع: فارس
انتهای پیام/