اما تاریخچه پل رومی چیست؟ ما مردم قرن بیست و یکم وقتی اسم پل را می شنویم ناخودآگاه سرمان را بالا می گیریم تا پل ماشینی را روی خیابان ببینیم! قبل از ساخت سفارت ترکیه، اطراف پل رومی سرآسیاب نامیده می شد، زیرا آسیابی در آنجا بود که آب رودخانه را بین مزارع تقسیم می کرد. اما داستان معروفی در مورد نام این محله به ما می گوید: حدود 140 سال پیش زمانی که سفارت عثمانی در کنار پلی که روی رودخانه زرگنده بود قرار داشت، زیرا مردم عثمانی را جایگزین روم شرقی می دانستند، این پل نیز بوده است. به نام “رومی”. ” این شناخته شده است!
داستان دیگری می گوید وجود یک پل کوچک با طاق رومی این نام را به این خیابان داده است… فارغ از اینکه کدام داستان درست یا نادرست است، ما دوستداران شهر خوشحالیم که نام قدیمی یک خیابان حفظ شده است. تا نشانی از هویت او باشد…
از تقاطع خیابان شریعتی و پل رومی که در گذشته های نه چندان دور شمالی ترین نقطه ده زرگنده بود، پیاده روی خود را آغاز می کنیم. از پل رومی می گذریم تا آثاری از باغ ها و داستان ها پیدا کنیم… مسیر شمالی شما را به سفارت آلمان و ترکیه می رساند و مسیر جنوبی شما را به سفارت روسیه می رساند…
بله امروز محله ما محله سفارت است… زمین هایی که صد و هشتاد سال پیش قاجارها به مرزهای مشروطه اهدا کردند به کشورهای مختلف رسید! شاید برایتان جالب باشد که بدانید تا آخرین سال های حکومت قاجار که مردم آبادی زرگنده درگیر جنگ بودند، سفارت روسیه به نارضایتی ها رسیدگی می کرد و به نیروهای داخلی اجازه دخالت داده نمی شد! روسیه که نقش پر رنگی در تاریخ ایران داشت و بعدها محمدعلی شاه در جریان مشروطه به این سفارت پناه برد…!
از سراشیبی شریفی منش (بستان سابق) پایین می آییم… قبل از انقلاب بیمارستان آمریکایی یا اختر امروزی در زمینی که اختر الملوک سهرابی هفتاد سال پیش به هلال احمر وقف کرده بود و رد پای زنانی از این منطقه ساخته شد. دوران قاجار هنوز تکه تکه است محله های مختلف امروز به چشم می خورد…
وقتی به فرشته (فخر دوله سابق) رسیدید بین چناران و آقا بزوری خوب قدم بزنید. اینجا بود که اولین کارخانه کبریت سازی در تهران توسط امین الدوله با کمک روسیه ساخته شد. خیلی زود این کارخانه در رقابت با همکاران خارجی شکست خورد و فقط نام «کریبت الهه» باقی ماند.
به گردش در دامنه خزر ادامه دهید تا به تیگستان برسید. اگر از درختان بلند و کهنسال کنار رودخانه بپرسیم به ما می گویند که قبلاً مسیری باریک پر از بوته های خار بوده است. در اواخر دهه 1330 تیغ بوته جای خود را به درختان بلند و سرسبز بازار سیار داده بود.
در دهه 40 و 50 که ساخت و ساز اینجا شروع شد، به دلیل بافت اجتماعی ممتاز و مرفه محله، ویلاهایی با تراس های بزرگ روی باغ ها ساخته شد… خانه هایی که زمانی دشمن باغ ها بودند، امروز دشمنان بزرگتری دارند. ، به اصطلاح برج های باغ! و چه تضاد غم انگیز و ایده مضحکی! برج باغ!
سفیر آلمان در دوره پهلوی، بلوچر، علاوه بر ویلاها، آثاری از باغ های الهیه را می توان یافت. حالا به جای درخت کنار هر باغی یک جرثقیل روییده است!
درست است که محله امروز ما با تهران دوره قاجار بسیار فاصله دارد، اما اگر تاریخ را ورق بزنیم می بینیم که هر کوچه و مسیری در این منطقه پر از داستان است… و هر باغی که اینجاست. نشانی از افراد و رویدادهای مهم تاریخ معاصر ایران است.از شاه طهماسب صفوی، ناصرالدین شاه و رضاشاه تا وزیران و رهبران مورد علاقه آنها…
چه خاطراتی از پل رومی و اطراف آن دارید؟