به نام مهسا به سلیقه ی ضد انقلاب/ چه کسی با خون خانم امینی سود می برد؟!

در این میان روشنفکران مخالف تبادل فرهنگی اندک هستند، هر کشوری باید از تجربیات و اکتشافات تمدن های دیگر استفاده کند، شاید این مبادله زمینه ساز تسریع رشد کشورها باشد.

تبادل فرهنگی می تواند یک فرهنگ ملی را غنی کند یا در مواردی آن را تکمیل کند، اما تهاجم فرهنگی با هدف ریشه کنی یک فرهنگ ملی و از بین بردن زیرساخت های فکری آن ملت است.

تهاجم فرهنگی، مانند اقدام فرهنگی، بی سر و صدا و بی سر و صدا انجام می شود، بنابراین برای مقابله با این اقدام توهین آمیز به برنامه های مستند و ریشه دار نیاز داریم.

مسئله حجاب یکی از آن فرایض الهی است که جزء قوانین کشور ماست و هر از چند گاهی جریان های مخالف و مخالف با اصرار بر آن به دنبال ایجاد جنجال و هرج و مرج هستند و در این میان افرادی هستند که با اعمال اشتباه. در مسیر درست، هزینه ای برای کشور متحمل می شوند و انقلاب می کنند.

اسلام همواره زنان را به عفاف و عفاف و حجاب توصیه کرده است; حفظ کرامت انسانی به ویژه زن در دین و جامعه اسلامی مورد تاکید قرار گرفته است.

حجاب یکی از چالش های پیش روی متولیان فرهنگی است. گسترش حجاب و ترویج پوشش اسلامی یکی از مسائلی است که تنها با کار پژوهشی قابل حل است و بدون شک باید با آرامش و سیستماتیک این کار را انجام داد.

برخی از جریان های کشور همواره از نبود آزادی مطبوعات و رسانه ها در ایران صحبت می کنند در حالی که نویسندگان جریان فرهنگی مرتبط با استکبار هر چه می خواهند می نویسند و تنها هدفشان آسیب رساندن به امنیت روانی و انقلاب اسلامی است.

لازم است هر واقعه، اشراف همه جانبه را بررسی کرد و علل آن را کشف کرد. متأسفانه این قاعده در شبکه های اجتماعی فعال و حتی برخی مطبوعات و روزنامه ها حاکم نیست. به محض وقوع حادثه و قبل از اینکه شما از جنبه های مختلف به درستی و دقیق متوجه شوید. همه مصرف کنندگان گرا هستند و واکنش های احساسی دارند و در واقع نوعی اعتیاد به رسانه را تجربه می کنند.

نکته دیگر اینکه سالهاست بسیاری از کارشناسان فرهنگی در رابطه با ترویج و تبیین موضوع به نهادهای آموزشی از جمله آموزش و پرورش، صدا و سیما، وزارت علوم، وزارت ارشاد و … توجه چندانی ندارند. حجاب که یکی از ارکان مهم حفظ عفاف و حیا است و به امنیت اجتماعی جامعه هشدار داده شده است نهادهای عریض و طویل که همگی وظیفه معرفی و ترویج حجاب و به نوعی وظیفه پیشگیرانه را بر عهده داشتند. علیه گسترش حجاب و گویی سال ها در خواب عمیقی به سر می بردند.

در عوض نهادی مانند پلیس که وظیفه آن اجرای قانون و برخورد با قانون شکنان است، در چنین فضایی علم مقابله با هنجارشکنی و زن ستیزی را خود به خود در پیش گرفته و مورد هجمه قرار گرفته است. حادثه کوچک و بزرگ با وجود اینکه در حال حاضر یکی از مهم ترین سنگرهای مقابله با گسترش هنجارشکنی و زن ستیزی در جامعه در دست این فرزندان جامعه اسلامی است و نه تنها نباید مورد تعرض ناعادلانه قرار گیرند. بلکه سایر نهادها و سازمان هایی که در امر پیشگیری از زن ستیزی و تبیین ارزش عفاف و حجاب در جامعه دخیل هستند، اقدام قاطعانه ای انجام نداده اند.

گشت ارشادی و آسیب شناسی عملکرد آن از جمله مواردی است که نیاز به بررسی کارشناسی دارد، اما انفعال در برابر آسیب های فرهنگی در جامعه قابل قبول و تحمل نیست.

درگذشت مهسا امینی در کنار همه مصائبی که برای خانواده آن مرحوم به وجود آورد، ابعاد جدیدی از نگاه رسانه ها و نگرش مقامات ارشد دولتی به این گروه از حاشیه نشینان را آشکار کرد.

پرداختن به اصل موضوع و هوشیاری فراج در اطلاع رسانی به موقع باعث کوتاه شدن دست رسانه ها و لاشخورهای حرفه ای شده است.

افشای واقعیات و زوایای مختلف این حادثه در رسانه ملی و پیگیری مجدانه مسئولان در کشور، نوید تغییرات مدیریتی دولت سیزدهم را نشان می دهد.

این موارد در واقع نشان دهنده درستی مسئولان در برخورد با مشکلات است و از سوی دیگر نشان می دهد که اگر اشتباهی از سوی هر سازمان و مرجعی در کشور صورت گیرد، مسئولان در برخورد با آن قاطع هستند.

به عنوان مثال پس از مرگ مهسا امینی، مردی به نام مهدیار سعیدیان با انتشار توییتی ادعا کرد که علت مرگ او شکستگی جمجمه بوده است. بررسی ها نشان می دهد که تخصص این فرد پوست، مو و زیبایی است و در زمینه لیزر موهای زائد فعالیت می کند. پس از انتشار فیلم، فاراژ مجبور شد توییت خود را حذف کند.

به نظر می رسد مرور مغرضانه اصلاح طلبان نشان می دهد که حمایت از حقوق زنان به دلایل سیاسی محدود می شود و وسیله ای برای رسیدن به اهداف آنهاست.