حتی فرهاد مجیدی هم می خواهد برود. برانکو قبل از آمدن به پرسپولیس و این رنسانس تاریخی، پیشنهاد خوبی از خاورمیانه نداشت.
اما حالا فرهاد مجیدی، مرد جدید این فهرست بلند، بی پایان است. به نظر می رسد شادی برای هواداران استقلال نیامده است. بدون شک رفتن مجیدی و پین و آمدن جانشین او (چه نکونام و چه گزینه خارجی) تبعاتی دارد.
پرسپولیس یک بار این شرایط را تجربه کرد و خیلی خوش شانس بود، کالدرون بعد از شروع بد شروع خوبی داشت و بهتر از او یحیی توانست پروژه را هدایت کند. اما میراث مجیدی شباهت چندانی به برانکو ندارد. برانکو 4 فصل هدایت تیمش را برعهده داشت و در آن فصل قرارداد امضا کرد.
اما مجیدی و پین فقط یک سال کار کردند و قطعا دو فصل دیگر برای قرار دادن DNA خود در نقشه ژنتیکی تیم باقی مانده بود. نه اینکه خروج از ستاد فنی پایان کار برای استقلال باشد، اما باید اذعان داشت که ماندن آنها با هر متر و معیاری به نفع آبی ها بوده است.
نوع فوتبال استقلال، اولویت دادن به فعالیت های دفاعی، اعمال فشار از بالای هرم و اشتباهات فراوان برای غیرفعال کردن تیم مهندسی تیم مقابل و سپس ضدحملات و استفاده از سرعت و هوش یمگا از اولویت های فنی این استقلال بود. .
شاید نکونام نزدیک ترین گزینه داخلی برای ادامه این روند باشد، اما مطمئنا روش خاص خود را دارد. اگر گزینه خارجی وجود داشته باشد، ساختار به طور کامل تغییر می کند.
بنابراین هواداران استقلال باید نگران باشند. او حق دارد بترسد و از مدیریت بخواهد که برای حفظ کادر فنی تلاش کند چون 2 فصل دیگر از قراردادشان باقی مانده است اما پایان کار مشخص است که آیا پیشنهاد امارات به مجیدی قطعی است یا خیر.
ای کاش در این فوتبال جا و پول بود تا شاهد این انحرافات بزرگ نباشیم. روز رفتن برانکو را به خاطر دارید؟ یا شبی که استرا رفت و دیگر برنگشت؟
فرقی نمی کند قرمز باشید یا آبی. این ویروس تند و زننده، ساختار خوب قدیمی را با شکل گرفتن از بین می برد. از فردا عده ای داستان می سازند که وزارت ورزش عمداً ترمز استقلال را گرفته است. در صورت قهرمانی پرسپولیس در فصل آینده، حمید عملا پدر قرمزها خواهد شد.
اینها آدرس های نادرست هستند. به دنبال سرنخ هایی برای فرار و فرار باشید.