جهان به همسایگان عرب خود خیره شده است. ایران اندرخم یک کوچه است/ بگذار کار کند; ناگفته نماند!

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانا؛ در 15،20 سال گذشته کشورهای عربی منطقه خلیج فارس توانسته اند خود را به عنوان یک ابرقدرت و نه یک انگل ناخوانده در جغرافیای جهانی فوتبال قرار دهند و با سرمایه گذاری های کلان و بلند مدت تصمیمات مهمی در صنعت فوتبال بگیرند. برنامه ریزی رو به جلو با سرعتی چشمگیر و باورنکردنی.

پروژه ای که با خرید سهام منچسترسیتی، پاری سن ژرمن و اخیرا نیوکاسل از 3 قطب نفت خاورمیانه یعنی امارات، قطر و عربستان آغاز شد و این ماجراجویی تا قرعه کشی ادامه داشت. اولین جام جهانی خاورمیانه توسط قطری ها قهرمان شد و بهترین گلزن تاریخ فوتبال لباس یک باشگاه عربستانی را بر تن کرد.

بی شک جامی که در قطر برگزار شد به عقیده بسیاری از کارشناسان بهترین جام جهانی تاریخ هم از نظر فنی و هم از نظر ساختاری بود. این افتخار نصیب شیوخ قطر شده است که بالاترین امتیاز را برای این میزبان داشتند و با اجرای عملا بی نقص مسابقات در سال 2022، این قطر بود که منتقدان را از هر نظر ساکت کرد.

اگرچه امارات در لیگ داخلی به اندازه لیگ ستارگان قطر در استفاده از ستارگانی مانند ژاوی هرناندز یا رائول موفق نبوده است، اما با میزبانی از تورنمنت های مهم ملی و باشگاهی مانند جام باشگاه های جهان یا میزبانی از دبی این خلأ رقابتی را پر کرده است. سوپرجام همزمان با مسابقات جام جهانی از تیم هایی مانند میلان، لیورپول، آرسنال و لیون جبران شد.

عربستان سعودی برای تحقق رویای جاه طلبانه اولین جام جهانی در 3 قاره به میزبانی مشترک یونان و مصر، به هزینه سعودی ها؛ او شب گذشته کریستیانو رونالدو را به پایتخت عربستان آورد و پیراهن زرد تیم ریاضی یکی از بهترین بازیکنان تاریخ جهان را بر تن کرد تا نگاه جهانیان به لیگ او را جلب کند. لیگی پر از ستاره های مهم بین المللی.

همه این اتفاقات غیرمنتظره و بزرگ در حالی رخ داد که ما ایرانی ها به این موضوع گوش می دهیم که هنوز بحث های بی پایانی در فوتبال ایران در مورد نحوه واردات VAR وجود دارد و هنوز مشخص نیست که آیا این فناوری به لیگ داخلی می رسد یا خیر. از سوی دیگر اهالی فدراسیون علاقه عجیبی به عقد قرارداد مجدد با سرمربی 70 ساله پرتغال برای هدایت تیم ملی نشان دادند.

خیلی از ورزشگاه ها مثلا در لیگ برتر و حرفه ای کشورمان حتی مجوز سالن هم ندارند و مثلا بافندگان هنوز وسط کوچه هستند و به حرکت ادامه می دهند. بسیاری از زمین ها و زیرساخت های استادیوم مشکلات جدی و عجیبی دارند که نشان از فاصله عجیب فوتبال ایران حتی با عربستان و امارات دارد.

مجوز حرفه ای باشگاه های ایرانی در شرایطی است که حرفه ای ترین فوتبالیست دنیا به محله ما آمد. در روزهایی که 2 گل به تیم ملی انگلیس باعث افتخار هواداران فوتبال ایران شد، چشم همه دنیا به عربستان سعودی دوخته شده و همه در واقع به بررسی های مثبت جهانی همسایه عرب زبان کمک می کنند.

باورش سخت است که تا همین چند سال پیش همه در فوتبال ایران هیچ یک از همسایگان را رقیب نمی دانستند و با تحقیر فرهنگی و قومیتی قصد تحقیر اعراب خلیج را داشتند. حالا باید با حسرت به فوتبال عربی نگاه کرد که آنها دیپلماسی ورزشی را بهتر از صحبت های مقامات ایرانی انجام داده اند.