حسین شریعتمداری، مدیرمسئول روزنامه کیهان می نویسد: سوال اینجاست که دولت روسیه با توجه به مالکیت قطعی ایران بر جزایر سه گانه، چرا و با چه انگیزه ای بیانیه مجمع را امضا کرد؟! این اقدام دولت روسیه جز ریا و دو رویی در سیاست خارجی این کشور چه نام دیگری می تواند داشته باشد؟!
حسین شریعتمداری در یادداشتی با عنوان “آقای لاوروف، اشتباه شما بوی خیانت می دهد!” نوشت:
1- نشست وزرای خارجه مجمع همکاری کشورهای عربی و روسیه که روز چهارشنبه در مراکش با حضور سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه برگزار شد و بیانیه پایانی آن را نمی توان بی ارتباط با بن بست فروپاشی آن دانست. حالت صهیونیستی پذیرش این نکته شاید در نگاه اول بعید به نظر برسد، اما شواهد فراوانی وجود دارد که این نشست با هدف و انگیزه انحراف افکار عمومی جهان از جنایات وحشیانه رژیم صهیونیستی علیه مردم مظلوم غزه تشکیل شده و دشوار است. به این باور که روسیه اهداف اصلی این نشست ناشناخته بود. بخوانش!
2- در این جلسه ادعای کذب و بی اساس امارات در مورد جزایر سه گانه ایرانی بار دیگر مطرح شد! آقای لاوروف یک سیاستمدار کهنه کار است و با ده ها سند غیرقابل انکار که مالکیت نهایی ایران بر جزایر مذکور را اثبات می کند، به خوبی آشنا است. نه تنها جمهوری اسلامی ایران، بلکه فهرست روشنی از اسناد مذکور را نیز منتشر کردیم. و سوال این است که دولت روسیه با در نظر گرفتن مالکیت قطعی ایران بر جزایر سه گانه، چرا و با چه انگیزه ای بیانیه مجمع را امضا کرد؟! این اقدام دولت روسیه جز ریا و دو رویی در سیاست خارجی این کشور چه نام دیگری می تواند داشته باشد؟!
3- امروزه موضوع اصلی فراگیر در جهان و به ویژه جهان اسلام جنایات وحشیانه رژیم صهیونیستی در کشتار و نسل کشی مردم مظلوم غزه، درماندگی صهیونیست ها در جنگی است که ادامه دارد. هفتاد روز و علیرغم ادعای داشتن چهارمین ارتش مدرن و نیروهای مسلح جهان نه تنها به هیچ یک از اهداف اعلام شده خود دست نیافتند، بلکه متحمل تلفات سنگین و بی‌سابقه‌ای در حد یک آتش‌بس محترمانه شدند! سقوط کرده اند
همین دیروز اسرائیل به تیپ ویژه جولانی که مجهزترین و با تجربه ترین قسمت ارتش این رژیم است دستور خروج از غزه را صادر کرد و روزنامه هاآرتس نیز گزارش داد که نیروهای این تیپ ویژه خروج از غزه را فرار از مرگ خوانده اند. و به خاطر این عقب نشینی به پایکوبی و پایکوبی پرداختند. حال به شرایط مذکور دو عامل دیگر را نیز اضافه کنید که در همین فضای بین المللی رخ می دهد. از یک سو هیجان افکار عمومی جهان در برابر جنایات رژیم صهیونیستی و تظاهرات بی سابقه چند صد هزار نفری ضد اسرائیلی به ویژه در آمریکا و اروپا که رژیم صهیونیستی را برای افشای هویت واقعی خود به وحشت انداخت. از سوی دیگر عدم غرور و سبکسری رهبران بسیاری از کشورهای عربی مخالف جنایات اسرائیل هستند که با اعتراض گسترده ملت های مسلمان به تسلیم نابخشودنی و خائنانه سران دست نشانده کشورهای مذکور همراه است. !
سوال اینجاست که در این شرایط نشست وزرای خارجه مجمع همکاری عربی و روسیه در کجا و با چه ضرورتی برگزار می شود؟!
4- آقای لاوروف می تواند ادعا کند که این دیدار در فواصل زمانی مشخصی انجام شده و دیدار روز چهارشنبه (8 آذر/
20 دسامبر) تاریخ از پیش تعیین شده برای اجرای آن است! اگر این ادعا مطرح شود، کوچکترین توجیه منطقی و قابل قبولی ندارد. چرا؛
اولین نشست این مجمع که زمان تشکیل آن نیز می باشد در سال 2009 در مسکو برگزار شد. جلسه دوم در سال 2014 (با فاصله 5 سال) در سودان، سومین جلسه در سال 2016 (با فاصله 2 سال) در مسکو. چهارمین نشست در سال 2017 (به فاصله یک سال) در ابوظبی. پنجمین جلسه در سال 2019 (با فاصله زمانی 2 ساله) و آخرین جلسه که ششمین جلسه است در سال 2023 (با فاصله زمانی 4 سال) در مراکش برگزار شد!
همانطور که به وضوح مشاهده می شود، فواصل زمانی بین جلسات این مجمع منظم و از پیش تعیین شده نبوده است. بنابراین، سوالی که برای دولت مدعی استقلال روسیه (نه رهبران دست نشانده عرب) مطرح می شود این است که با توجه به تشدید بن بست رژیم صهیونیستی در جنگ غزه و خیانت برخی از سران عرب، انگیزه شما از انجام نابهنگام چیست. جلسه اخیر همسویی؟مگه با اون جریان فاسد نبود؟! جواب شما چیه؟! آیا بعید نبود که دولت روسیه در کمک به رژیم صهیونیستی و رهبران بی وجدان برخی کشورهای عربی برای فرار از بن بست پیش روی آنها نقش داشته باشد؟
5- می توان ادعا کرد که در بیانیه آخر بر توقف بمباران نوار غزه، کشتار مردم، رفع حصر مواد غذایی، دارو و سوخت تاکید شده است! باید گفت؛ اولاً اگر این ادعاها نبود، هویت واقعی شرکت کنندگان در جلسه مذکور بیش از پیش فاش می شد! دومین؛ متن بیانیه را دوباره مرور کنید. در بخشی از ماده 10 این رأی آمده است:
«… پایان دادن به اشغال سرزمین های فلسطینی اشغال شده توسط اسرائیل در سال 1967 از جمله قدس شرقی، جولان سوریه و بقیه سرزمین های اشغالی لبنان…»! در این بند از بیانیه پایانی، موجودیت رژیم صهیونیستی به رسمیت شناخته شده و تنها خواستار بازگرداندن سرزمین های اشغالی در جنگ شش روزه هستند! در بخشی دیگر از این بیانیه به «استقلال کشور مستقل فلسطین در امتداد خط» اشاره شده است
4 ژوئن 1967 با پایتختی بیت المقدس شرقی…»! روشن شد که منظور روشن و صریح او تسلیم شدن به طرح خیانت آمیز دو کشوری (بخشی تحت حاکمیت موقت فلسطینی ها و بخشی دیگر شامل سرزمین های اشغال شده در سال 1948 تحت سلطه صهیونیست ها) بود! و…
6- رژيم صهيونيستي بارها اعلام كرده است كه جمهوري اسلامي ايران را اصلي ترين و قدرتمندترين دشمن خود مي داند و در اين زمينه اشتباه نمي كند زيرا پيشنهاد محو اسرائيل از جغرافياي جهان يك طرح منطقي و قانوني است. دیدگاه امام که از روزهای اول پس از پیروزی انقلاب اسلامی وجود داشته است. با جدیت امام راحل ما (ره) و رهبر معظم انقلاب دنبال شد و امروز نظر همه نیروهای مقاومت شده است. اکنون با توجه به نکات ذکر شده، تشکیل نابهنگام مجمع همکاری کشورهای عربی و روسیه و درج ادعای توهمی و بی اساس حاکمیت امارات بر جزایر سه گانه ایرانی بزرگ و کوچک و ابوموسی در … بیانیه پایانی این اجلاس را می توان بخشی دیگر از همراهی با رژیم صهیونیستی در ابراز دشمنی با ایران اسلامی دانست.
7- یکی از اهداف این نشست را می توان و باید سرپوش گذاشتن بر «خط زمینی ارسال کالا و مهمات» به اسرائیل دانست که گزارش شده از سوی عربستان، امارات و اردن راه اندازی شده است. متن بیانیه پایانی این نشست که در بند 10 به اختصار به آن اشاره کردیم گواه دیگری بر همکاری کشورهای مذکور با رژیم صهیونیستی است.
8- کشورهای عربی شرکت کننده در جلسه مذکور انتظاری جز دشمنی با ایران اسلامی و همکاری با رژیم صهیونیستی ندارند، اما دولت روسیه باید پاسخگوی اقدامات غیرقانونی و غیرقانونی خود علیه جمهوری اسلامی ایران باشد. آقای لاوروف با اسناد بسیاری که نشان دهنده حاکمیت قطعی و بلامنازع ایران بر جزایر سه گانه است، آشنایی دارد. و به همین دلیل است که اقدام دولت روسیه، حتی اگر اشتباه باشد، بوی خیانت می دهد و کمترین انتظاری که از دستگاه دیپلماسی کشورمان می توان داشت، این است که از دولت روسیه بخواهد که به طور رسمی و علنی از اقدامی که انجام شده است عذرخواهی کند. خلاف تمامیت ارضی ایران اسلامی است و طبق اسناد نمی توان منکر حاکمیت ایران بر جزایر سه گانه مذکور شد.