روز جدید روزنامه همشهری گزارشی منتشر کرد که نشان می دهد سارقان بی پروا، ظالم و بی رحم تر شده اند. آنها دیگر از قوانین و زندان نمی ترسند و از سلاح های غوغاهای خطرناک تری استفاده می کنند.
دزدها وقیحانه عکس می گیرند!
در بخشی از این گزارش می خوانیم:
* موتور ده ها میلیونی با لباس های مارک سوار می شوند. ظاهر آنها آنقدر معقول است که باور نمی کنید در یک ثانیه کیف یا موبایل شما را بگیرند. آنها خلاقانه دزدی می کنند، بی رحم تر شده اند. بی انصاف، طلبکار و… البته درآمدشان هم زیاد شده است. از سرقت گوشی های 60، 70 میلیون تومانی، سود آنها برای هر گوشی کمتر از 10 میلیون تومان نیست.
* طلایی که جای خود دارد; آنها کمتر از 3.4 میلیون برای یک گریونا دریافت نمی کنند. چند برابر حقوق سالیانه یک کارمند می گیرند و اصل ماجرا این است که اگر دستگیر شوند، چند ماه آب سرد می خورند و برمی گردند. اسکان و غذای آنها از پول بایتلمال رایگان است. از این دزدی ها زندگی راحت را در زندان تضمین کردند. دزدی شغل آنها شد و زندان – محل استراحت. البته در صورتی که مشمول عفو و وثیقه نباشند.
* راحتی آنها در عکس ها و فیلم هایشان مشهود است. آنها در مقابل دوربین ژست پیروزی می گیرند و با گستاخی دزدی های چند ثانیه ای خود را به رخ می کشند. آمار سرقت آنها چند برابر شده است و آمار رسمی می گوید که 200000 سرقت در سال 1988 به 1.4 میلیون سرقت در سال 1400 رسیده است.
* فرمانده انتظامی تهران بزرگ همچنین از افزایش 7 درصدی سرقت ها در 3 ماه از سال 1401 تاکنون خبر داد و به گفته فرمانده انتظامی ایران از سال 97 تاکنون سرقت ها 37 درصد افزایش یافته است. سرقت اولی ها که از سال 1378 تاکنون افزایش چشمگیری داشته است، به گفته رئیس پلیس تهران 50 درصد آنها سارقان اواسط همان سال بوده اند. کودکان زیر 18 سال در لیست سرقت های تلفن همراه قرار دارند.
* روایت سرقت ها عجیب است. «تلفن همراهم بیرون بیمارستان دزدیده شد. وقتی دست شکسته مادرم را گرفتم، هلش دادند و گوشی او را دزدیدند.» «2 نفر قبل از اینکه به چهارراه پارک برسند سوار موتور بودند، ناگهان جلوی ماشین ترمز کردند و تصادف کردیم. هر دو افتادند و وقتی از ماشین پیاده شدم تا ببینم چه بلایی سرشان آمده، راننده بلند شد و گفت اتفاقی نیفتاده، در همان لحظه دومی کیفم را از ماشین دزدید. در کوچه یک موتورسوار راهم را بست و دوچرخه را روی پایم گذاشت تا نتوانم حرکت کنم.
«به زور موبایلم را گرفت و رفت»، «ماشینم را در جاده جنوب به شمال یادگار امام، جنب پمپ بنزین پارک کرده بودم، شیشه از گرما پایین آمده بود.» نمی دانم کجا بودند. آمدند، گوشیم را زدند و در مسیر مخالف در بزرگراه حرکت کردند، «در اتوبان ستاری منتظر تاکسی بودم، یک وانت خاکستری جلوی من ایستاد و به زور آن را به داخل کشیدند، حلقه ام را گرفتند. به زور و پول گرفت و موبایلم را گرفت و همان جا از ماشین بیرون انداخت.» «من ماشین دارم و ماشین پسرم اما فقط یک پارکینگ داریم و ماشین دوم را باید در خیابان رها کنید. حداقل ماهی یک بار باتری ماشین را می دزدند و یک سال است که این وضعیت ادامه دارد.
* «محل کار من در خیابان شریعتی است و تقریباً هنگام غروب خیابان خلوت می شود و دزدهای موتوری شروع به پرسه زدن می کنند. اگر تنها هستید، یا باید موبایل یا طلای خود را بدهید، «لمینت دندان، ناخن کاشته شده، لب های مصنوعی و حلقه های برلیانت; اینها مشخصات زنی بود که موبایل مرا دزدید.» «برادرم به تازگی آیفون 13 خریده بود و یک روز عصر با صورت کبود به خانه آمد، گوشی او را در ورودی خانه دزدیدند. چون مقاومت کرد، او را زدند». فیلم های آنها که در فضای مجازی منتشر می شوند عجیب تر هستند. «فیلم درباره یکی از خیابان های شهریار است، سه نفر زنی را محاصره کرده و اسلحه را به سرش می زنند، دستبندهایش را می برند، آرام سوار ماشین می شوند و می روند…»، «حرکت یک نماز است.
* مردی قمه دار از گاردریل وسط بزرگراه بیرون می آید و در ماشین را باز می کند. خزنده است…»، «یک موتورسیکلت از سمت راست ماشین می گذرد، راننده با دست آینه ماشین را خم می کند، دستی که برای تعمیر آینه از ماشین بیرون می آید طعمه دزدان است و در عین حال. یکی طلاهایش را می گیرد…، «خانواده دزدی می کنند، زن پشت ماشین می نشیند و پدر و پسر جلو می نشینند. زنان طعمه آنها هستند و به بهانه اینکه پسر خانواده خارجی است و قصد خرید طلا را دارد، طلاهای تقلبی به او دادند و او به دنبال طلای واقعی است، طلاهای مسافرانشان را می دزدند…» جلوی پارکینگ خانه منتظر می ماند تا در باز شود و ناگهان یکی از شیشه ماشین قمه را به گردنش می اندازد…» و…
* دزدها متفاوت شده اند و این را می توان از عکسی که چند روز پیش منتشر کرد مشخص کرد. جلوی دوربین می خندند و ترسی ندارند. در گذشته سارقان حرفه ای تر و خشن تر نیز درخواست می کردند که عکس هایشان منتشر نشود. این تفاوت، افزایش دزدی ها و حتی بیشتر دزدان وقیحانه، در چند حوزه قابل مشاهده است. فروپاشی خانواده ها، خلاء قانونی، مجرمان فراری، دزدی و مصرف مواد مخدر.