با گذشت بیش از سه سال از آویختن دستکش های خود به دیوار، سید مهدی رحمتی به مربی ای تبدیل شده است که می توانید روی آن حساب کنید. تیم های تحت امر او بیهوده بازی نمی کنند که این یک سرمایه فرهنگی و فنی در فوتبال کم ارزش ماست که قانون نانوشته «زیر او بزن» نسبتاً حاکم است. رحمتی پس از سومین بار جدایی از استقلال (که نزدیک به 15 سال در این تیم حضور داشت) ابتدا به عنوان بازیکن – مربی در لیگ ما ظاهر شد و به محض اینکه احساس کرد دروازه بان هایی پیدا کرده است که می توانند او را تا حدودی بکشند. .. ، از طمع خود در عرصه بازیگری دست کشید و بر لبه خط ایستاد و بر مقیاس مربیگری افزود و روز به روز مربی بهتری شد.
چرا باید غمگین باشیم؟!
آلومینیوم اراک با مربیگری در دو دوره قبل به مقام های قابل قبولی در لیگ رسید و رحمتی علیرغم شروع ضعیف امسال در لیگ بیست و دوم، آرام آرام ترکیب خود را جمع کرد و به شرایط خوب قبلی رساند. او حالا نه تنها تیم اراکی را جزو 8 تیم نیمه بالای جدول قرار داده است، بلکه یکی از بهترین خطوط دفاعی فصل را نیز در اختیار دارد، هرچند خط حمله این تیم بزرگترین نقطه ضعف آن محسوب می شود و از طریق 21 هفته گذشته لیگ بیست و دوم فقط 15 بار بارها گلزنی کرد، اما روند بازی های آلومینیومی نشان می دهد که رحمتی کنترل کاملی بر کاری دارد که انجام می دهد و از طرفی تا زمانی که یک تیم به ندرت و بسیار کم گل می زند. چرا باید غم انگیز باشد و حتی تک گل ها ضربات او برای پیروزی کافی است.
نه دفاع ساده و نه حمله بدون پشتیبانی
هنر رحمتی نه تنها حسین پورحمیدی را به دروازه بانی تبدیل می کند که آنقدر هنر دارد که هیچکس از ایستادن رحمتی در آخرین سنگر اراکیس پشیمان نیست. رتبه قابل قبولی در جدول به دست آورد. دور نیست روزی که آلومینیوم با هدایت او به رتبه های چهارم و پنجم جدول برسد. آلومینیوم در زمان رحمتی نه به شیوه تیم‌های جواد نکونام در «دفاع ناب و ضدحمله» انجام می‌شود و نه با پیروی از سیستم سپاهان، تراکتور و پرسپولیس ابتدا از هر عنصر و مردی با هدف تهاجمی استفاده می‌کند. آلومینیوم آمیزه ای از دفاع، مدیریت فرآیند تبادل توپ و گسترش بازی در زمین و نزدیک شدن به حملات با پشتیبانی در مواقعی است که حریفان غفلت کرده و نتوانسته اند شرایط موجود را به درستی لمس کنند و تمرکز خود را از دست داده اند.
یک مرد واقعاً شاد
با این حرف ها و توضیحات، رحمتی را یکی از آینده دارترین مربیان جوان فوتبال کشور می دانند و اینکه فدراسیون فوتبال او را ندیده و در لیست رسمی و غیرمنطقی اخیر نامزدهای ریاست جمهوری قرار نداده است. تیم ملی هم برای او خوب است، زیرا به رحمتی فرصت می دهد تا از آن دور شود. آن حاشیه های مضر به تدریج هر روز بیشتر و بیشتر به بلوغ می رسند و استقلال و تیم ملی از او می خواهند تا زمانی که او برای مسابقه آماده شود، مربیگری کند. وظیفه به هر شکلی چنین چیزی برای افرادی مانند علی دایی و امیر کلانوی مورد توجه و احترام قرار نگرفت و چون خیلی زود و قبل از بلوغ به سمت سرمربیگری تیم ملی منصوب شدند، به دلیل عدم توانایی زودهنگام «سوخته» شدند. آمادگی و تجربه و زندگی آنها در عرصه ملی تازه شروع شده است، تمام نشده، تمام شده است. اگر بینندگان نقش رحمتی از او را نادیده بگیرند، دیگر چنین چیزی تکرار نمی شود و از این منظر او واقعاً آدم خوش شانسی است!