روز جدید در طول سال به خصوص با شروع فصل گرما نگرانی ما زاگرس نشینان به دلیل کم توجهی و کمبود تجهیزات اطفای حریق، تبدیل جرقه کوچکی به جهنمی آتشین در مناطق جنگلی زاگرس سرکوب شده اما نجیب است. . متأسفانه امسال و پیش از شروع فصل گرما، آتش سوزی دیگری باعث مرگ درختان بلوط شد که نماد مقاومت مردم زاگرس هستند. آتشی که در دهه اخیر جرقه های آن از چشم متخصصان دور نمانده و در هر فرصتی از آن صحبت و نوشته می شود. پروانه برگ خوار بلوط سفید که این روزها بلوط های میانی زاگرس به ویژه در استان کوگیلویه و بویراحمد را نابود کرد همان آتش جهنم است نگاهی علمی و آماری و مستند به خدمات رشته کوه زاگرس و جنگل‌های بلوط واقع در دامنه‌های آن تا ایران، حقایق تلخ و وحشتناکی را در رابطه با نابودی زاگرس و آینده ایران و تمدن ایرانی نشان می‌دهند.
طبق یافته های علمی و مستند، جنگل های زاگرس 40 درصد آب شیرین تولیدی کشور را تامین می کند و اگر آب شیرین به دست مردم زاگرس نرسد، مطمئنا مرکز ایران را آبیاری می کند. زیرا هر هکتار جنگل بین 200 تا 2000 متر مکعب آب به داخل زمین نفوذ می کند، زیرا مطالعات مختلف نشان می دهد که میزان نفوذ آب در مناطق دارای پوشش جنگلی چهل برابر بیشتر از مناطق بدون پوشش جنگلی است.محققان محیط زیست معتقدند که هر یک در هکتار جنگل بلوط 68.5 تن گرد و غبار رسوب می کند که هیچ فیلتری قادر به رسوب این میزان گرد و غبار نیست. بله بلوط ها به دلیل بسته شدن سوراخ های برگ هایشان از گرد و غبار به صورت ایستاده می میرند اما نمی گذارند این گرد و غبار به مرکز و شمال ایران برسد.جنگل های زاگرس با مساحتی در حدود شش میلیون هکتار را تشکیل می دهند. 40 درصد از جنگل‌های ایران و یازده استان را در بر می‌گیرد و طبق آمار رسمی، کمی بیش از 30 درصد از کل جمعیت کشور در این رشته‌کوه‌ها و دامنه‌های آن زندگی می‌کنند، زیرا زاگرس میزبان 70 درصد کل عشایر ایران است. برای بیان اهمیت اقتصاد زاگرس همین بس که این منطقه از یک سو قطب تولید گندم و علوفه ایران بوده و از سوی دیگر میزبان 50 درصد جمعیت دامی کشور است. با توجه به آمار ذکر شده در رابطه با ظرفیت و ویژگی های درخت بلوط و همچنین خدمات ارائه شده توسط رشته کوه زاگرس؛ این قارچ طبیعی ایران را به ارمغان می آورد و همچنین با توجه به مسائل، معضلات، مشکلات و بحران های مربوط به و پیش روی ایران، بی شک می توان ادعا کرد که اگر راه حلی فوری، اساسی و همه جانبه برای بلوط ها اندیشیده نشود و زاگرس، پوسیدگی و نابودی آن اندیشیده شود. جنگل‌های بلوط زاگرس با توجه به نقش زاگرس در تامین آب شیرین ساکنان این منطقه، تهدیدی جدی برای امنیت، امنیت ملی، کارایی شبکه شهری ایران و از همه مهم‌تر حیات تمدن ایرانی خواهد بود. همچنین ساکنان پرمصرف ایران مرکزی، بدون شک بی توجهی به جنگل های بلوط زاگرس منجر به کاهش چشمگیر ذخایر آبی و تشدید بحران آب در ایران و از بین رفتن جنگل ها و پوشش گیاهی در ایران خواهد شد. زاگرس به دلیل انواع آفات، آتش سوزی ها و فعالیت های انسانی، علاوه بر کاهش مقاومت سکونتگاه های واقع در این منطقه در برابر سیل و سایر طبیعی و بلایا این امر اقتصاد ساکنان را به طور قابل توجهی مختل می کند و در چنین شرایطی مردم چاره ای جز مهاجرت به شبکه های شهری واقع در محدوده البرز نخواهند داشت. مشکل جابجایی جمعیت از مرکز، جنوب، جنوب شرق و شرق ایران به شمال کشور در سال های اخیر به وضوح قابل مشاهده است. رئیس مرکز ملی خشکسالی و مدیریت بحران سازمان هواشناسی گفت: مهاجرت ساکنان کویرهای جنوبی، جنوب شرقی و مرکزی ایران به سواحل شمالی کشور نشانه آغاز مهاجرت اقلیمی در تشدید مهاجرت های اقلیمی و مهاجرت از زاگرس به شبکه شهری شکل گرفته در منطقه رشته کوه البرز موجب افزایش حاشیه نشینی، فقر، افزایش انواع خشونت و تقابل بین گروه های جمعیتی و در سطح کلانتری خواهد شد. ناکارآمدی این شبکه شهری؛ تمرکز با توجه به مشکلاتی که دارد تهدیدی جدی برای امنیت و ثبات کشور است، اما آنچه مورد توجه کارشناسان قرار نمی‌گیرد این است که آیا ظرفیت اکولوژیکی البرز می‌تواند پاسخگوی این حجم از مهاجران باشد؟ شهرهای مرزی در غرب و جنوب غرب که با تخریب زاگرس علاوه بر بحران امنیت داخلی، اوف های بزرگتر و بیشتر را در پی خواهد داشت. بحرانی که امنیت ملی را تهدید می کند.
در سراسر جهان، دولت‌ها با ایجاد مشوق‌ها، جوامع مرزی محلی را تشویق به زندگی در مرزها می‌کنند، زیرا حضور این افراد در مرزها علاوه بر تامین امنیت ملی، به کاهش هزینه‌های کشور در حوزه مرزها نیز کمک شایانی می‌کند. تامین امنیت ملی بله؛ اگر بلوط نباشد، زاگرس نمی تواند آب ذخیره کند، زیرا دیگر مانعی در برابر حرکت ریزگردها به سمت مرکز و شمال ایران وجود ندارد. عدم وجود بلوط تاب آوری شبکه شهری غرب و جنوب غرب ایران را در برابر سیل، فرونشست زمین، زلزله و تغییرات اقلیمی به میزان قابل توجهی کاهش می دهد و در میان مدت فشار جمعیتی بر اکوسیستم و شبکه شهری واقع در منطقه را دوچندان می کند. حوضه البرز و یقیناً در درازمدت تخریب زاگرس و بلوط توسط چنین خوردگی عظیم تهدیدی جدی برای ادامه حیات و تمدن ایرانیان خواهد بود.