پس از اینکه «حسین بگلی» نتوانست از مجلس رای اعتماد بگیرد، با گذشت حدود ۷۵ روز از آغاز به کار دولت، «مسعود فیاضی» به عنوان گزینه دوم دولت برای وزارت آموزش و پرورش در مجلس مطرح شد اما سرنوشت فیاضی نیز به همین شکل رقم خورد. که باغ گل رفته است. یوسف نوری اکنون به عنوان گزینه سوم دولت برای تصدی وزارت آموزش و پرورش در مجلس حضور دارد. به گفته علی نیکزاد، نایب رئیس مجلس شورای اسلامی، جلسه رای اعتماد به وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش 7 آذرماه برگزار می شود.
حال سوال اینجاست که چرا ماراتن معرفی وزیر آموزش و پرورش توسط دولت و بی اعتمادی مجلس به وی ادامه دارد؟ چرا این وزارتخانه همچنان به عنوان سرپرست اداره می شود؟
واقعیت این است که یک وزارتخانه مهم مانند آموزش و پرورش نیاز به کارشناس دارد. موضوعی که در انتخاب وزیر پیشنهادی این وزارتخانه مورد بی توجهی دولت قرار گرفت. در واقع آنچه در این زمینه بدیهی به نظر می رسد این است که دولت در معرفی وزیر آموزش و پرورش ضعیف عمل کرده است. دلیل این گفته، معرفی افراد پیشنهادی برای این وزارتخانه است که نه تنها تجربه، بلکه رزومه های مناسب این وزارتخانه در کارنامه آنها نیست.
در واقع روند معرفی افراد معرفی شده از سوی دولت برای تصدی پست وزیر مهم آموزش و پرورش این توهم را ایجاد می کند که شاید دولت به هیچ وجه به اهمیت این وزارتخانه پی نبرده و علیرغم وظایف و مسئولیت هایی که دارد آن را کوچک می داند. در واقع به نظر می رسد دولت متوجه نیست که آینده کشور در گرو کار این وزارتخانه است. به این ترتیب اگر در انتخاب وزرای پیشنهادی برای وزارت آموزش و پرورش به اهمیت آینده کشور توجه می شد قطعا این افراد اصلا به مجلس معرفی نمی شدند. افراد ضعیف تجربه و با تجربه که نه تنها نمی توانند در این وزارتخانه آینده بسازند، بلکه معلوم نیست با چه معیاری و با چه کانال و کانالی انتخاب و معرفی می شوند.
سوال اینجاست که چرا دولت با چهره های خاص برای انتخاب وزیر پیشنهادی رایزنی نکرده است؟ چرا نگاه سیاسی در انتخاب وزیر برای این وزارتخانه فارغ از نگرش ها و گرایش های سیاسی و … بر انتخاب و معرفی فرد شایسته و شایسته غلبه دارد؟ اینها سوالاتی است که دولت باید در این زمینه پاسخ دهد. چرا که عدم اعتماد مجلس به نسخه سوم دولت می تواند به تداوم چرخه معرفی و بی اعتمادی و آسیب رساندن به آموزش و پرورش و بدنه کشور منجر شود.