روز جدید مخالفت با ملیت و اسلام گرایی ظلم به هر دوستی است. این دو عنصر جدایی ناپذیرند. ما از لحظه تولد هم مسلمان هستیم و هم ایرانی.
کسانی که به نام دین به ملت حمله می کنند یا با پرچم ملی به دین حمله می کنند در واقع به پای خود و حتی به مغز و قلب خود تیراندازی می کنند. فقط کسانی که فاقد ایمان و درک حداقلی هستند چنین کار غیر معقولی را انجام می دهند. ما در حراست مقدس تجربه کرده ایم که تضعیف هر کدام نه تنها موجب تقویت دیگری نمی شود، بلکه آن را ضعیف تر می کند.
امروز هم حذف علائم ملیت – مثل حذف تصویر پرسپولیس از ایران، چک های 100 هزار تومانی و …. – منجر به افزایش رویکرد به دین نمی شود، بلکه وابستگی افراد به هویت و چارچوب شناختی خود را که در واقع مانند یک خانه چهار دیواری عمل می کند، بسیار کاهش می دهد.
کدام عاقلی می تواند تصور کند که کلنگ را به پایه های خانه می زند؟ از فکر کردن به آن می لرزید، چه رسد به اینکه ببینید مردم چگونه این کار را انجام می دهند. به کسانی که درخت ملت را با تبر کشتند، باید گفت: «این درخت را از ریشه در می آوریم، به جایش چه خواهی کاشت؟» مطمئن باشید درختی نمی روید تا میوه اش را بخورد و در سایه او آرام بگیرد. .
تضعیف ملیت، دیوار فروریخته هویت ملی تبدیل به شکاف بزرگی می شود که دشمن از آن عبور می کند و همه ما را زیر پا می گذارد. طرف دیگر ماجرا هم همینطور است و باید به کسانی که از پنجره ملیت به درخت دین سنگ پرتاب می کنند هشدار داد که عاشورا عمق استراتژیک ما و موتور محرکه نیروهای حمایت از ایران است.
عاشورا مهمترین اقدام قدرت آفرینی برای سرکوب تجاوزات عراق به قدرت های شرقی و غربی بود. کسانی که به نام ملیت از دین می نویسند ملی گرا نیستند بلکه ضد ملی هستند. آنها اخلالگر ایران هستند، نه حامی ایران. این دو گروه یک قیچی را با اختلاف 180 درجه تیز می کنند که منافع ملی و اعتقادات مذهبی را بر هم می زند. بیایید تمام تلاش خود را برای ترویج باورهای دینی و ملی به کار بگیریم تا این شکاف پر شود. باید به مولفه های دینی و ملی مانند انقلابی، اسلامی و ملی «اجباری» توجه کرد. این راه پاسداری از عظمت ایران و حفظ سرمایه های مذهبی است. برای آن تلاش کنیم.