روز زبان مادری را جشن بگیرید


ساعت: 11:48
تاریخ انتشار: 14/02/1400
کد خبر: 1810144

دوم مارس “روز زبان مادری” نامیده شده است. سرچشمه این تصور زمانی است که شکر ایرانی به بنگال می رود و با بنگالی می آمیزد و زبان مادری اش وطن می شود و بعدها به بهانه حکومت بر این زبان، زبان مادری در جذابیت سیاسی، از یونسکو خارج می شود و جهانی می شود.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به گزارش عصرترک، اختلاف در سنت از نظر قرآن کریم، آیینه عبرت علما و نشانه قدرت لایزال الهی است و هر پیامی که پیامبر از روزگار سیاه غافل شد، در آن است. زبان مردم بنابراین، در اسلام، سنت برای قبایل و تنوع زبان ها ارزش قائل است.

همچنین در نهج البلاغه آمده است که مردم زیر زبان خود پنهان هستند. یعنی زبان ها آیینه حقایق در انسان هستند و تاریخ و فرهنگ و هویت اقوام و طوایف نیز در زبان آنها نهفته است. اما زبان ها به دلیل کاهش روزافزون گویندگان و سکوت تدریجی آنها رو به افول هستند. اگر اهل زبان به آن ها توجه نکنند، این زبان ها به زودی از هم می پاشند و چیزی از میراث نیاکان برای نسل های آینده باقی نمی ماند.

زبان مادری من هم از این دیوانه است. من با این زبان هستم، در زندگی و مرگم. من با این زبان بزرگ نمی شوم. گوش و دهان من از همان ابتدا با این زبان آشنا بود. همان کلمات و یک حرف و دو حرفی که ابتدا بر زبان من گذاشته شد، زبان مادری من است; همان زمزمه ای که همیشه با شادی و غم اشک را به مژگانم می آورد. آن که در خواب من شیرین است و در خواب من آشفته.

زبان و فرهنگ قومی را به هر زبان ترجمه کنید. اما فقط زبان مادری ترجمان دل است و آن هم در راه عادت و دلداری. وقتی به یک زبان خارجی صحبت می کنم، انگار دهانم مهر و غل و زنجیر است. سپس:

چه کسی اسرار دل را نمی فهمد؟ / زبان آلکن ما چه نکاتی را ندارد!

اما وقتی دهانم را به روی زبانم باز می کنم، انگار بند ها از دهانم جدا می شوند و من مثل یک طوطی شکر کوچک هستم.

در مورد تفاوت تأثیرات این دو زبان باید گفت که اگر کسی چیزی را به زبانی که می فهمد بگوید کلمه ای مانند می وارد مغز مستان می شود اما اگر به زبان مادری بگوید کلمه ای مانند نرگس سوراخ می شود. قلب های روح

با داشتن چندین زبان می توان به دیگران افتخار کرد، اما ارتباط واقعی و آمیختگی با یکدیگر با زبان انسانی یا زبان مادری امکان پذیر است.

انسان در زبان مردم و از طریق نیاکان پویا، فصیح می شود. خطوط سبز تخیل و تفکر افراد با زبان مادری است. زبان مادری زبان حال و زبان دل و زبان طبیعت است. زبان مادری زبان اکتشافات، شهود و ذوق است. زبان مادری زبان تنهایی و غریبی است، زبان بزم و عشق، زبان گریه و ماتم. زبان مادری زبان قرب و انتساب، پیوند، دانش، اعتماد و خودآگاهی است. زبان مادری زبان دعا، عبادت، اندیشه، ذکر، راز و نیاز است.

به زبان مادری ام فکر می کنم، دوست دارم، خوشحالم و غمگینم، درد دارد و لذت می برم، تعجب می کنم، نفس می کشم. وقتی شعر و موسیقی به زبان مادری من شنیده می شود، این دو فرشته الهام به من سلام می کنند. Marmara بسیار سرگرم کننده است.

به عنوان یک زبان مادری، وقتی به زبان مردم صحبت می کنم، شور و اشتیاق را احساس می کنم. گفتگو با همکارانم دلپذیرتر و لذت بخش تر است. وقتی زبانی ظاهر می شود و با من به زبان مادری ام صحبت می کند، احساس می کنم هویت دارم و به یک قوم تعلق دارم. به من سربلندی و قدرت و قوت روح عطا کن. من احساس تمایز و اتحاد با دیگران دارم.

اما برای دفاع از این موهبت الهی لازم می دانم توصیه و هشدارهایی به تجربه داشته باشم:

– آموزش خوشنویسی و لغات به زبان مادری در سطح سواد، خواندن و نوشتن و حساب برای کودکان مفید است، اما آموزش زبان مادری را بدون سنت ابزار و روش ممکن نمی دانم. در این موضوع جای سهل انگاری وجود ندارد. زیرا قوانین کشورها و قانون اساسی ما به آن توجه کامل داشته است.

– زبان مادری خود را در رسانه ها و روزنامه ها باز کنید و ادبیات و حکمت و فرهنگ ما را در آنها درک کنید تا بمانید و زندگی جاودان را بیابید.

– هر زبان مردمی به حکیمی چون فردوسی طوسی نیاز دارد که برای زنده نگه داشتن زبان این قوم باید سی سال زحمات زیادی بکشد. یعنی حیات یک ملت به زبان اوست و قوام زبانش در گویشورانش. بنابراین اهل زبان نباید از حق زبان در حفظ و حراست از آن چشم پوشی کنند.

– برخی به اشتباه زبان را مایه اعتماد و اعتبار می دانند. در حالی که هر زبانی شیرین است. هر زبانی هم شکر است و هم هنر. نه از فارسها و نه از ترکها سپاسگزار نیست. هیچ زبانی نشانه انحطاط و انحصار نیست. هرگز زبان را ننگ ندانیم و مردم را به زبانشان مسخره نکنیم.

– هویت هر فردی در زبان او آشکار است و هر که زبان مادر و قومش را کامل کند تنها، غریب، بی زخم و بی هویت می ماند. گمنامی حکم عدم است. پس باید روشن شود که زبان مادری سزاوار فراموشی نیست. در غیر این صورت مورد لعن و نفرین شاعر تاجیک قرار خواهیم گرفت که گفت:

سم شیر مادر بادا در بعضی از زبان مادری از بین می رود.

همه اینها را گفتیم؛ ما در عرصه ملت و حکومت نیز به زبان ملی نیاز داریم. که نقش میانجی در میان قبایل اهل سنت دارد. اقوام خود را بدون زبان درک نکنید. بنابراین باید از عرصه ملی شکایت کرد. و در زمینه بومی به ده زبان مانند سوسن صحبت می کنیم.

توسط دکتر حسن ستایش

انتهای پیام/

دیدگاهتان را بنویسید