سرقت ادبی یکی از مشکلات اصلی کاریکاتوریست هاست/ برای رهایی از هیجانات درونی حرفه ام به کاریکاتور روی آوردم.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ مرضیه نعمت اللهی، پژوهشگر ارشد هنر و کارشناس نقاشی در رشته های عکاسی، عکاسی و گرافیک در گفتگو با خبرنگار تیتریک گفت: جذابیت کرده است.

وی ادامه داد: من در بسیاری از مشاغل زندگی کردم و تقریباً همه آنها را دنبال نقد و ورق زدم. از تولید فیلم که خیلی ها آن را بهترین محیط برای بیان دل می دانند گرفته تا عکاسی خبری و… اما هیچ کدام برایم راضی کننده نبود.

نعمت اللهی افزود: شاید باید دنبال ریشه رفت و به پدری رسید که با فرزندش به غرفه رفت و گل آقا را خرید.

این هنرمند بیان کرد: در جامعه ما که همه چیز در هم تنیده و تفکیک ناپذیر است، آثار انیمیشن را نمی توان در دسته بندی خاصی قرار داد، اما دوست دارم آثارم تاریخ انقضا نداشته باشند و برای ناخودآگاهم مهم است که از سیاست روز بنویسم. ، اما گاهی اوقات راه گریزی نیست.

او به دنیای ایده آل ذهن خود اشاره کرد و گفت: «ترجیح می دهم مشکلاتی را به تصویر بکشم که برای اولین بار به سراغم می آیند تا هر بار که این اثر را می بینم نکاتی را به من یادآوری کند که نمی خواهم فراموش کنم، اما می توان آن را همیشه نادیده گرفت.

نعمت اللهی ادامه داد: ایده های جدید زیادی برای کاریکاتوریست ها در زندگی روزمره وجود دارد و ذهنی که واقعاً موضوع را جستجو می کند در خواب آن را پیدا می کند.

وی افزود: اضطراب، اضطراب ذهنی، مطالعه، مطالعه تصویری (فیلم، عکس، آثار هنرمندان و کاریکاتوریست های ایرانی و خارجی)، صحبت با دیگران، کشیدن خطوط ساده مفید است، اما بعد از اتمام کار برای من هم جالب است. : “واقعا چطور به این شغل رسیدی؟”

این هنرمند به دردسرهای حرفه کاریکاتور اشاره کرد و تاکید کرد: حذف اثر پذیرفته شده در دقیقه 90، انجام وظیفه فوری تعویض آثار دو نمونه از دردسرهای کوچک در حرفه ما است که برای هنرمندان این رشته پیش می آید.

نعمت اللهی گفت: وقتی ایده ای به ذهنم می رسد، به سرعت به طرح اولیه آن روی کاغذ در اسرع وقت پی می برم. اجرای نهایی و کامل باید به صورت مستقل انجام شود و محدود به زمان و مکانی است که در زمان پروژه فضاسازی می کنم اما در مواقع عادی که از صداهای دیگر خسته می شوم به طراحی و کاریکاتور می پردازم. البته من کار دیگری دارم و حرف می زنم و هیجان درونی این حرفه را با تنهایی و سکوت هنرهای تجسمی و کارتون متعادل می کنم.

وی با بیان اینکه در دوران دبیرستان برای همکلاسی هایم کارتون می کشیدم، افزود: در آن سال ها فیلم کوتاه می ساختم و در کنار آن با گچ می نوشتم و کارتون می کشیدم و در چندین نمایشگاه گروهی نقاشی، عکس و کاریکاتور، افتخار می کنم که با آنها هستم. «دوستان و اساتید دیگری هم داشتم.

این هنرمند گفت: به نظر من یکی از مشکلات اصلی کاریکاتوریست ها افرادی هستند که به چاپلوسی عادت کرده اند و فراموش کرده اند که چرا در این موقعیت ها قرار گرفتند. اگر کاریکاتوریست را به طور منطقی دوست و منتقدی دلسوز می دانستیم، بسیاری از چیزهایی که امروز آنها را سخت می نامیم به ذهن هیچ یک از طرفین نمی رسید.

نعمت اللهی با تاکید بر اینکه سختی ماهیت همه چیز است، ادامه داد: سختی ها گاهی شیرین تلقی می شود. کاریکاتوریست موظف است از مشکلات پیرامون خود آگاه باشد، اخبار را دنبال کند، نسبت به واقعیات بازتر باشد تا ضمیر ناخودآگاه با نگاهی دقیق، انتقادی و دلسوزانه، ضعف ها و دردسرهای بیشتری را ببیند و این به راحتی امکان پذیر است. باری سنگین و تلخ بر دل حساس کاریکاتوریست می شود مخصوصا اگر برای دردی دوایی پیدا نکند.

وی گفت: از حرفه کاریکاتور درآمد کسب می کنم اما بیشتر درآمدم از فعالیت های هنری دیگر است. البته من گاهی از جیب خودم خرج کارتون و کارتون می کنم.

این هنر به توانایی افراد، سرعت عمل، آگاهی از علم روز، روش های نوین تجارت و … بستگی دارد. همه روی این موضوع کار می کنند، اما متأسفانه بیشترین چیزی که من می بینم این است که بیشتر دوستان امرار معاش می کنند. آنها شغل دیگری دارند و به این حرفه علاقه دارند.

نعمت اللهی ادامه داد: کاریکاتوریست جشنواره و مسابقه ای نبوده و نیست، اما این اواخر به آن فکر می کنم و سعی می کنم دیدگاهم را تغییر دهم.

وی در خاتمه خاطرنشان کرد: می خواهم سطح نقدینگی جامعه افزایش یابد و نام کاریکاتوریست به عنوان یک رفیق بی خیال در دل صاحبان قدرت حک شود.

در ادامه عکس هایی از آثار این هنرمند را مشاهده می کنید:

انتهای پیام/