پس از افشای تخلف باشگاه پرسپولیس و همکاری وزیر ورزش و جوانان در درخواست پرداخت 22 میلیارد، گابریل کالدرون، سرمربی سابق پرسپولیس با استفاده از کارکنان صندوق کارآفرینی امید مرتکب اشتباه عجیب دیگری شد. به مدیر عامل باشگاه به ایجاد مشکلات ادامه دهید.
مجید صدری مدیرعامل باشگاه پرسپولیس صبح دیروز در نشست خبری خود با خبرنگاران ناخواسته رسانه ها لحظات عجیبی را رقم زد که با واکنش بسیاری از منتقدان روبه رو شد که بی شک می توانند درباره آزادسازی نیمی از ارز گابریل کالدرون با مطالبه پرداخت اظهار نظر کنند. این موضوع دردسرهای جدیدی را برای او و باشگاه پرسپولیس و افرادی که در آن حضور داشتند ایجاد کرد.
صدری که فکر نمی کرد عواقب ناخوشایندی برای او داشته باشد، با افتخار گفت: «نصف ارز برای پرونده کالدرون دریافت کردیم و 3 میلیارد و 200 میلیون تن به نفع باشگاه بود» اما منتقدان اجتماعی به بیانیه مسئولان استناد کردند. وزارت ورزش و جوانان و مقامات دولتی به شدت از اهمیت درخواست گابریل کالدرون برای پرداخت انتقاد کردند. اگرچه این ارز معمولا و اغلب برای تامین کالاهای اساسی مانند دارو توزیع می شود، اما اکنون برای پرداخت بدهی باشگاه به سرمایه خارجی استفاده می شود.
از سوی دیگر، چرا در شرایطی که جامعه به شدت درگیر مشکلات اقتصادی است، منابعی که می توان صرف آسایش و رفاه مردم کرد، صرف پرداخت دستمزد یک مربی فوتبال شود؟ مدیرانی که با توزیع ارز نیمایی در باشگاه پرسپولیس بر اساس چه معیارها و معیارهایی در اولویت قرار دارند، موافقت کردند، این در حالی است که کارشناسان حوزه درمان و بهداشت و درمان معتقدند اولویت تهیه دارو برای درمان بیماران به ویژه برخی بیماری ها است. بالای لیست توزیع ارز نیمایی این موضوع بسیار مهم است اما در بی اعتمادی کامل، پرسپولیس اولویت بیشتری نسبت به برخی بیماران دارد.
چرا برای بی کفایتی مدیر منابع دولتی این همه هزینه پرداخت؟ به ویژه اظهارات سرمربی آرژانتینی اسبق پرسپولیس نشان می دهد که این بدهی در صورت پرداخت به موقع می توانست با حدود 100 هزار دلار تسویه شود اما تاخیر باعث شد تا نزدیک به 700 هزار دلار از مردم برای این امر هزینه شود. جهل
باید دید آیا نهادهای نظارتی مدیران را در قبال خسارات شدید خزانه داری مسئول خواهند دانست یا عاملان آن مانند بدهکاران مارک ویلموتس از زیر بار مسئولیت شانه خالی خواهند کرد.
اگر وب سایت فقط با هر چیز دیگری “ادغام” شود، چه فایده ای دارد؟ آیا کسی هست که مسئول به نظر برسد و از این کارها جلوگیری کند؟
آیا کسی به حیف و میل بودجه عمومی کشور و حفظ بیت المال علاقه دارد یا فقط به این فکر می کند که جلوی دوربین های تلویزیونی برای تهیه گزارش تبلیغاتی از خود در حضور رسانه ها باشد؟