شاید اولین چیزی که با شنیدن نام معلمی به ذهن خطور می کند این باشد که معلمی یکی از مقدس ترین مشاغل است. افرادی که وارد این حرفه می شوند سختی های زیادی را پشت سر می گذارند و با مشکلات مختلفی مواجه می شوند.
معلمان علاوه بر کمبود امکانات و حقوق ناچیز طی دو سال گذشته با مشکل جدید دیگری به نام اپیدمی کرونا مواجه شده‌اند. مشکلی که منجر به شیوه نوین تدریس در نظام آموزشی کشور شد.
روشی جدید که معلمان مجبور بودند با وجود نداشتن زیرساخت های لازم و حتی آموزش مجازی تدریس، خیلی سریع خود را با آن وفق دهند و با آسیب کمتری به دانش آموزان تطبیق دهند.
با تمام این اوصاف و با وجود مشکلات عدیده ای از جمله طرح رتبه بندی معلمان، مشکلات شهریه معلمان، نبود آب، برق و گاز رایگان در مدارس دولتی، با وجود الگوی مصرف و کمبود مشاور مدارس، به نظر تازگی دارد. معلمان در کشور اتفاقی که از آن چندان خوشحال نیستند.
نمایندگان در جلسه علنی (دوشنبه 16 اسفندماه) مجلس شورای اسلامی در جریان بررسی قسمت هزینه ای لایحه بودجه 1401 کل کشور با بندهای (ط) و (ی) تبصره 9 موافقت کردند. یک ماده از این لایحه
بر اساس بند (ط) تبصره 9 ماده واحده لایحه بودجه 1401 کشور، وزارت آموزش و پرورش این حق را دارد که در صورت موافقت معلمان با رسیدن به سن 65 سال تمام، بازنشستگی معلمان دارای مدرک تحصیلی لیسانس و بالاتر را به تعویق بیندازد.
مهدی اسماعیلی، عضو کمیسیون آموزش و پژوهش مجلس در این خصوص گفت: من به طور کلی مخالف این موضوع هستم. اگرچه برخی از معلمان انرژی بالایی برای تدریس دارند، معلم سخت کار می کند. بنابراین اگر مدت زمان خدمت معلمان را افزایش دهیم بهره وری آنها کاهش می یابد.
به گفته وی، اگر معلم آزاد باشد و توانایی معلم برای ادامه کار تا سن 65 سالگی تایید شود، رسیدن به این امر در مدت زمان محدود مشکلی ندارد.
وی گفت: تصویب قانون قابل قبول نیست. در حال حاضر تعداد زیادی از جوانان تحصیل کرده که مهارت هایی مطابق با علم روز کسب کرده اند، می خواهند وارد چرخه فعالیت های آموزشی شوند. بنابراین در این شرایط تداوم معلمان بازنشسته مانعی برای جذب معلمان جوان خواهد بود.
این تبصره با استفاده از ظرفیت معلمان بازنشسته مشکل برخی از مناطق با کمبود معلم را حل می کند اما قانونی برای افزایش سن آنها تصویب نمی شود.
پیش از این علی الهیار ترکمان، معاون سابق وزیر آموزش و پرورش درباره بازنشستگی معلمان گفته بود: «روال بازنشستگی معلمان مانند سال های گذشته است. در صورت تمایل و نیاز مردم، با توجه به سن آنها، همکاران می توانند تا 35 سال به خدمت خود ادامه دهند.»
ما ترجیح دادیم در این مورد با تعدادی از معلمان صحبت کنیم و نظر آنها را جلب کنیم.
یکی از آنها گفت: من مخالف این نقشه هستم; زیرا 65 سال واقعاً به معنای کسالت، خستگی، ناتوانی، بیماری است و این به دلیل شرایط بد اقتصادی و مدیریت ضعیف آموزشی است.
دیگری گفت: اگر مشکلات معلمان، کتب درسی و دانش آموزان ریشه کن، رفع و اصلاح شود، طبیعتا معلمان با انگیزه و اشتیاق بیشتری کار می کنند و در این سن آماده کار می شوند. وگرنه 20 سال تدریس خیلی زیاده.
معلم دیگری اظهار داشت: عدم مدیریت صحیح مفاهیم و محتوای کتاب های درسی یکی دیگر از دلایل بی انگیزگی دانش آموزان و در نهایت معلمان است.
معلم دیگری گفت: تربیت ما به جای جذابیت دافعه خوب است و انگیزه اشتغال ایجاد نمی کند. علاوه بر این، قدرت جسمی و روحی معلمان در دهه 1960 باید مورد توجه قرار گیرد. آیا می توان آن را با قدرت جسمی و روحی افراد تازه وارد مقایسه کرد؟ اگرچه معلمان بازنشسته تجربه زیادی دارند، اما این اشتیاق و انرژی باید همراه آنها باشد. به نظر من معلمان با 25 سال سابقه باید بازنشسته شوند.
دیگری گفت: من با این طرح مخالفم. اگر معلم از دانشگاه فرهنگیان فارغ التحصیل شده باشد که در سنین پایین تر کار کرده و دوره تحصیل او جزء سوابق اوست، ممکن است علاقه ای به این شغل نداشته باشد.
معلمی که 15 سال کار کرده و سپس استخدام شده و این مدت جزء سابقه او محسوب نمی شود و اینکه 30 سال بخواهد خدمت کند یا نه به سن 65 سالگی می رسد.
جعفری، معلمی که به تازگی بازنشسته شده است، می گوید: اگر وضعیت دستمزد به همین منوال پیش برود و وضعیت معیشتی اینقدر بد باشد، فکر نمی کنم رضایت شغلی وجود داشته باشد.
این مصاحبه ها تنها گوشه کوچکی از اظهارات معلمان مخالف اجرای طرح بود. معلمانی که ترجیح دادند نامشان فاش نشود.
واضح است که معلمان پشت این موضوع اغلب از اجرای این قانون ناراضی هستند و مسئولان وزارت آموزش و پرورش باید توجه ویژه ای به این اتفاق داشته باشند و موضع خود را در این خصوص اعلام کنند.