فیلمی که مخاطب را مجذوب خود می کند

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به نقل از ” تیتریک “; انیمیشن لوپتو یک اتفاق برجسته در سینمای ایران است.

ما سال‌ها به دنبال تجلی معنا، اصالت و میهن‌پرستی در اکران فیلم بودیم و جز تهمت، زهر و ناامیدی با چیزی مواجه نشدیم. پس به ما ایرانیان برکت داشته باشیم که ما را به یاد تاریخ، فرهنگ، اندیشه و ایمان بیاندازد.

داستان لوپتو در یک مجموعه درمانی می گذرد، زیرا بازی درمانی ایده اصلی کار است. در دنیای انیمیشن، نمی توانید یک بازیکن کودک را وارد کنید که اختلال روانی دارد. از آنجایی که این امر خارج از درک کودک است و نشان دادن اختلال باعث یادگیری ضعیف و اضطراب برای او می شود، بنابراین عباس عسکری و محمدحسین صادقی بازیکن بزرگسال را به میانه میدان آورده اند تا محتوای صحیح ارائه شود و ذهن کودک درگیر نشود. .

گروهی از بیماران به جای درمان با قرص و زنجیر، برای کودکان اسباب بازی می سازند، شعر می خوانند و شفا می دهند که ایده ای خلاقانه و بدیع است.

شعار لوپتو «شادی باید ساخته شود» است. این خلاصه داستان کار است. بعد از هر گره، تلاش، شادی و از همه مهمتر ایمان ما را به گره گشایی می کشاند.

مردم لوپتو هر جا که بخواهند تسلیم شوند، علامت پررنگ یاری خداوند را می بینند و می ایستند.

مدت هاست در هیچ اثری چنین رد دین منجی خود را هنرمندانه و محجبه و استعاری ندیده ایم.

بچه های لوپتو هویت دارند و توانمند و امیدوار هستند و نشان می دهند که نسل چهارم و دهه نود چرخ اقتصاد و فرهنگ ایران را می چرخاند. پس از دیدن لوپتو، فرزند شما با باور به خود و توانایی های خود یا فکر کردن به آنها سینما را ترک می کند.

معماری اصیل ایرانی در تصاویر دیده می شود. طراحی جذاب فرش در راهرو مجموعه، حوض فیروزه ای حیاط، دیوارپوش و حتی طرح لباس فرشتگان در اثر خودنمایی می کند و همگی ثابت می کند که هنرمندان کرمانی پشت این اثر هستند تا یادآوری کنیم. از زیبایی و قدمت ایران

هرزنامه یک اثر برتر است. پارچه صحبت نمی کند و مو حرکت نمی کند. طنز عالی، مؤدبانه و شایسته ای که باعث می شود بچه ها بخندند، در طول اثر، حتی در صحنه های تلخ و اوج، خودنمایی می کند. دیالوگ بسیار عالی است و در تیتراژ دیالوگ نویسی و ویرایش ذکر شده است. همان حلقه مفقوده انیمیشن ایرانی که آزارم می دهد.

به عنوان یک فیزیولوژیست، من 100٪ مخالف رویکرد دارو محور برای درمان نیستم. نمی خواستم دارودرمانی و بازی درمانی متضاد یکدیگر باشند. کمی می ترسم کودکانی که بنا به دلایلی مجبور به مصرف منظم قرص می شوند، نسبت به روند درمان احساس بدی داشته باشند و به دلیل این تاثیر محتاط باشند.

در همین راستا، صحنه های تزریق به بیماران «ممکن است» برای برخی از کودکان اضطراب ایجاد کند. خود صحنه ها اصلا تلخ نیستند و اتفاقاً بسیار شیرین و خنده دار هستند و هیچ ترسی را القا نمی کنند، اما از آنجایی که مخاطب کودک هستند، این نکته را فقط برای یک اقلیت محدود ذکر می کنم.

همانقدر که موسیقی زیبای پیام آزادی را دوست داشتم و به دلم نشست، با آهنگ هومان شاهی ارتباطی نداشتم. انتقاد اصلی من به دو آهنگ لوپتو است که عروض و محتوای ضعیفی دارند، شاعرانه نیستند و محتوای آنها برای کودکان مناسب نیست.

اینجا هم مواظب باشید، به دلیل سال ها مواجهه با شعر فارسی، من در این زمینه سخت گیر و حساس هستم وگرنه شانس زیادی وجود دارد که بچه ها از این آهنگ موزون خوششان بیاید.

برای پرداختن به موضوع فضای مجازی و غنای محتوای اثر، ایستاده ام و به سازندگان لوپتو تحسین می کنم، آنها واقعاً اهل کشوری هستند که مردی شجاع از ساعت 1:20 بامداد به نام خود را ادای ابدی کرده است. فرودگاه بغداد

پرستو علی اصغر نژاد; منتقد سینما و تلویزیون

انتهای پیام/