نتایج پرسپولیس در هفته های ابتدایی این فصل اصلا هواداران را راضی نکرد. از طرفی کادر فنی سرخپوشان مدام تاکید می کنند که از کلمه بحران برای این تیم استفاده نشود چرا که اوضاع چندان بد نیست. در نگاه اول به نظر می رسد که حرف یکی از دو طیف منطقی نیست، اما اگر به وضعیت پرسپولیس در ابتدای لیگ های گذشته نگاه کنیم، می توان آن را به دو طرف داد. پرسپولیس این روزها آنقدر خوب نیست که هوادارانش را راضی کند، اما اوضاع آنقدر هم بد نیست که یک نفر از قهرمانی تیمی ناامید شود. چون در دو سه سال اخیر قرمزها پس از شروع ضعیف قهرمان شده اند. پرسپولیس از زمانی که برانکو رفت و حتی در آخرین سال حضورش، لیگ را با نتایج متوسط آغاز کرده است اما هیچ تیمی از این فرصت استفاده نکرده و از قرمزها فاصله نگرفته است. رقبا همیشه به پرسپولیس این فرصت را داده اند که از نیم فصل یا حتی در پایان نیم فصل به یک تک در بالای جدول صعود کند.
آنها 3 سال است که قهرمان شده اند
فصل آخر را به خاطر بسپار پرسپولیس که قرار بود در آذرماه میزبان فینال آسیا باشد، چهار هفته مانده به فینال در لیگ به میدان رفت و دو برد و دو تساوی به دست آورد. شاگردان یحیی پس از شکست در فینال و بازگشت از قطر در 4 بازی متوالی با حریفان خود به تساوی دست یافتند تا از 8 بازی تنها 12 امتیاز کسب کنند. سرخپوشان سپس به پیروزی سختی مقابل فولاد دست یافتند و هفته بعد بلافاصله مقابل آلومینیوم اراک شکست خوردند. یعنی نتیجه آنها بعد از 15 بازی 15 امتیاز (1.5 امتیاز در هر بازی) است، در حالی که در این فصل آنها 1.6 امتیاز در هر بازی دریافت کردند.
فصل گذشته وضعیت قرمزها در هفته های اول بهتر از این نبود. این فصل کالدرون که تازه به پرسپولیس آمده بود در 6 بازی اول 3 برد و 3 باخت یعنی 9 امتیاز! پرسپولیس فعلی از 5 بازی 8 امتیازی شده و حتی اگر چهارشنبه این هفته در تهران با نفت آبادان مساوی کند، تنها پس از 6 بازی با پرسپولیس کالدرون، همه امتیازها کسب می شود! این فصل هم مانند فصل گذشته تیم قدرتمندی وجود نداشت که از شروع ضعیف سرخپوشان استفاده کند و به بالای جدول دست نیافتنی برسد. حتی در لیگ هجدهم (فصل گذشته برانکو) پرسپولیس بعد از 5 هفته 9 امتیاز بیشتر نداشت و در رده سوم جدول قرار گرفت. صدرنشین لیگ هجدهم در پایان هفته پنجم پدیده مشهد (سرمربی همان یحیی) بود که آن روز 12 امتیازی شد اما بعداً کنار رفت. لیدرهای فعلی لیگ حتی به اندازه این پدیده گل نزده اند و چهره ترسناکی برای پیروان خود ندارند. از این رو پرسپولیس در تمام فصول پایانی خود تاخیر داشت و از تیم های حاضر در لیگ برای قهرمانی مهلت می خواست. مهلتی که همیشه به آنها داده شده و بدیهی است امسال هم از دست نخواهد رفت.
فرض؛ اسد را به خط دفاعی ببرید
مثل دو سه سال اخیر هیچ تیمی در هفته های اول به لیگ سقوط نکرده است تا به پرسپولیس (و البته سایر تیم ها) فرصت ریکاوری بدهد. یحیی و تیمش نیز اقدامات ریکاوری را آغاز کرده اند.
تغییرات اخیر و حرکت به سمت حفاظت از سوی سه، بخشی از این اقدامات است، اما البته هنوز نیاز به اجرای این تحولات وجود دارد.
پرسپولیس در 2 بازی اخیر پیشرفت کرده اما با شیب بسیار کمی. این تیم در بازی با گل گهر کمتر از بازی با آلومینیوم بد بود و در بازی با مس به حد متوسط رسید.
تعداد موقعیت های ایجاد شده در رفسنجانی از مجموع دو دیدار قبلی بیشتر بود اما همچنان ضربه های زیادی در روند این تیم وجود دارد.
کنعانی ها که همیشه سوپاپ های خوبی برای حرکت دادن توپ در خط هافبک و حتی حمله داشتند، رفته اند و مدافعان فعلی به راحتی زیر سوال می روند و به پاس های بلند و بیهوده روی می آورند.
احمد نورالهی که با نقل و انتقالات مستمر پرسپولیس را به برتری عددی در سمت چپ و راست زمین تبدیل کرد، دیگر نیست و هیچ یک از هافبک های ساکن فعلی از عهده وظایفش بر نمی آید. نه اسد و نه میلاد هافبک بوکس نیستند و انتقادات از اسد هر روز بیشتر می شود. در این میان انتقال آن بازیکن به خط دفاع می تواند ترفند موثری باشد.
در لیگ نوزدهم (2 فصل پیش) تراکتورسازی به دلیل نداشتن مدافع از رضا اسدی در دفاع وسط استفاده کرد و پس از 10 بازی در این پست حتی در تیم منتخب فصل قرار گرفت. نکته جالب اینکه در تیم منتخب لیگ نوزدهم از نگاه متریکا 2 مدافع میانی سیدجلال حسینی از پرسپولیس و رضا اسدی از تراکتورسازی حضور داشتند. شاید حالا رفتن او به خط دفاعی مشکلات پرسپولیس را در این خط حل کند و در نهایت روند کلینیک سرخپوشان آغاز شود. این البته به این بستگی دارد که بالاخره مشخص شود چه بر سر کمال کامیابی نیا آمده است و او می تواند به ترکیب برگردد و سوراخ های جلوی خط دفاع را مانند دوران اوجش ببندد. جای نورالهی البته همچنان خالی خواهد بود که می تواند با بازگشت او در نیم فصل پر شود. همانند فصل گذشته که ترابی در نیم فصل به پرسپولیس بازگشت، امسال نیز بازگشت نورالهی می تواند بن بست هایی را باز کند. تا آن زمان یحیی ممکن است به خرید احسان پهلوان نگاه کند. هافبکی که البته تقریبا هیچکس طرفدارش نیست اما اگر کمی تحرکش را بالا ببرد با توجه به توانایی اش در حمل توپ شاید بتواند در قحطی کنونی تا حدودی جایگزین نورالهی شود.