لطفا پشت فیلم های خود پنهان نشوید!

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ جعفر پناهی نزدیک به یک دهه است که مشتری بلامنازع جشنواره های معتبر سینمایی است و آثارش معمولا دست خالی از این جشنواره ها بر نمی گردند! جشنواره هایی که خود پناهی به دلیل ممنوعیت تردد یا حبس نتوانست حضور فیزیکی در این محیط های سینمایی را تجربه کند و اغلب به همین دلیل جایزه ویژه هیئت داوران را از آن خود کرد. نمونه اخیر این تاریخ را می توان در جشنواره فیلم ونیز 2022 مشاهده کرد. فیلم «بدون خرس» ساخته پناهی که در بخش اصلی این جشنواره حضور داشت، توانست در ونیز مورد تحسین منتقدان قرار گیرد و به لطف رئیس این جشنواره، جایزه ویژه هیئت داوران به پناهی اهدا شد.

این جایزه در حالی به این کارگردان ایرانی اهدا شد که پناهی از تیرماه امسال در زندان به سر می برد و قبل از مراسم اختتامیه در ونیز، تجمع کوتاهی در خارج از جشنواره برای آزادی وی برگزار شد و حتی رئیس جشنواره با در دست داشتن تصویری از پناهی خواستار آزادی وی شد.

پناهی و فیلم هایش سال هاست که برای مخاطبان سینما شناخته شده است. اگرچه خاطره خوش «بادکنک سفید» او هنوز در ذهن بسیاری از سینمادوستان باقی مانده است، اما او مدت ها پیش در اعتراض عمومی به دولت ژانر سینمای خود را تعریف کرد و حتی در شرایط منع رفت و آمد و زندان نیز به این عقیده پایبند بود. اما برخی کارگردانان با محافظه کاری خاصی که می خواهند از امکانات دولتی برای ساخت فیلم خود استفاده کنند و در جشنواره های خارجی حضور درخشانی داشته باشند، در این جشنواره ها و Good Dance برای نوعی نگاه سیاه به اوضاع اجتماعی، اقتصادی و سیاسی کشور نشان می دهند. آنها، به اصطلاح، می خواهند هم از آخور بخورند و هم از غده!

وحید جلیلوند که با فیلم «شب بر دیوار» در بخش اصلی جشنواره ونیز حضور دارد، در نشست خبری به این سوال خبرنگار رادیو فردا پاسخ داد که آیا ماموران امنیتی ایران پیام فیلم را درباره رها کردن خشونت و اینکه آیا می‌توانید این برداشت را با آثار هنری انجام دهید. او می‌گوید: «نمی‌خواستم وارد مباحث سیاسی شوم، اما می‌خواهم به سؤال شما پاسخ دهم. شاعر گفت: «دوست من هرکسی سوء ظن دارد. همانطور که برخی از پیام من در مورد حوادث خوزستان آنچه را که می خواستند برداشت کردند، فکر می کنم شما هم آنچه را که می خواستید از فیلم برداشتید.» من به حراست و پلیس می گفتم «برادر من». من در این فیلم هم همین کار را کردم، قهرمان فیلم من یک مامور امنیتی است که برادر من است. »

اینکه ما فیلمی با موضوع امنیت سیاسی ساختیم و انتظار داریم مخاطب یک برداشت سینمایی کاملا هنرمندانه از فیلممان داشته باشد، اغراق آمیز است، البته خبرنگار رادیو فردا همیشه قصد دارد با حضور در نشست های خبری فیلم های ایرانی، خود را به حاشیه بزند و برچسب بزند. و از شیطنت بازی های او نمی توان گذشت.

یا اخیراً مانی حقیقی که در جشنواره تورنتو فیلم «استخراج» را نمایش می دهد در پاسخ به سوال خبرنگاری در مورد سیاسی بودن فیلمش یا سابقه ممیزی در ایران گفت که این گونه سوالات واقعا آزاردهنده است. خسته است و دوست دارد در مورد جنبه های هنری فیلمش سوال شود.

ای کاش فیلمسازان ایرانی با ساختن فیلم های دوطرفه، کنایه آمیز و طعنه آمیز پشت فیلم خود پنهان نشوند و جسارت داشته باشند که ایرادات و انتقادات خود را به صورت دیالوگ و با راه حل اصلاحی به مخاطب نشان دهند تا کارشان بهانه ای برای سوء استفاده شود. جشنواره ملی و غیرملی و جانبداری برگزار نشود.