در خلاصه داستان این فیلم آمده است، ماریو و لوئیجی دو لوله کش ایتالیایی-آمریکایی هستند که کسب و کار شکست خورده خود را به نام لوله کشی برادران سوپر ماریو در بروکلین اداره می کنند. پدر آنها مخالف تصمیم ماریو برای ترک شغل پردرآمد خود برای اسپایک و راه اندازی این تجارت بود. به هر حال، پس از خبر یک نشت بزرگ در شهر، دو برادر برای تعمیر خط آب به راه افتادند، اما هر دو به لوله بزرگ کشیده می شوند و در نهایت از هم جدا می شوند. ماریو از پادشاهی قارچ می گریزد و تاد را ملاقات می کند که به او می گوید که لوئیجی از “سرزمین تاریک” تحت کنترل Bowser شرور فرار کرده است. کسی که می خواهد پادشاهی قارچ را نابود کند و با شاهزاده هلو ازدواج کند.
تاد ماریو را به تار می برد در حالی که لوئیجی توسط قدرت های بوسر به دام افتاده و به قفسی در بالای دریای گدازه پرتاب می شود. در قلعه خود، Pitch نقشه خود را برای کمک گرفتن از پادشاهی کنگ و تیم کردن در برابر Bowser فاش می کند و در نهایت موافقت می کند که ماریو و وزغ را با خود ببرد. در طول سفر، پیچ می گوید که از پدر و مادرش اطلاعی ندارد و مردم پادشاهی قارچ او را به فرزندی قبول می کنند و در نهایت او را شاهزاده سرزمین خود می کنند. ماریو همچنین حدس می‌زند که هلو از دنیای خودش است. در پادشاهی کنگ، کینگ کرانکی کونگ به ماریو کمک می کند به شرطی که پسرش دانکی کونگ را در نبرد شکست دهد.
قدیمی ها و طرفداران هر سری بازی به طور طبیعی به عنوان مخاطب اصلی چنین اقتباس هایی شناخته می شوند. آیا می دانید بزرگترین خواسته اکثر این افراد از اقتباس چیست؟ به محض دیدن آنها، احساساتی را که در حین بازی تجربه کرده اند به یاد می آورند. این را می توان به روش های مختلف انجام داد. برای مثال، سریال Last of Ace موظف بود مخاطب را عمیقاً درگیر احساسات پیچیده ای مانند غم و اندوه و از دست دادن در سکانس های کلیدی کند. از سوی دیگر، آثاری مانند Arkin و Cyberpunk: Edgerunners داریم که با تصویرسازی شگفت انگیز نشان می دهند وقتی بخشی از دنیای یک بازی ویدیویی در رسانه دیگری به تصویر کشیده می شود، می تواند زیبایی های جدیدی داشته باشد.
در هر صورت وقتی گیمر به تماشای فیلم یا سریالی بر اساس بازی مورد علاقه اش می نشیند، طبیعتا فضای خالی کنترلر را در دستان خود احساس می کند. بنابراین انطباق باید تا آنجا که ممکن است انجام دهد تا زمانی برای فکر کردن به جای خالی روی دسته نداشته باشد. اینکه هر انطباق موفق چگونه این کار را انجام می دهد به چیزهای زیادی بستگی دارد. از جمله اینکه اقتباس منبع چقدر داستان باید بگوید و چه داستانی را روایت می کند.
وقتی با بازی‌های ویدیویی مانند سری بازی‌های سوپر ماریو مواجه می‌شویم که ذاتاً به خاطر گیم‌پلی‌شان مورد علاقه مخاطبان هستند، اصلاً کار آسانی نیست. این بازی های متمرکز بر گیم پلی به قدری با ماهیت تعاملی دنیای بازی های ویدیویی مرتبط هستند که بسیاری نمی توانند بدون تعامل آنها را درک کنند. ماریو بدون دسته در دست مخاطب چیست؟
Illumination برنده Super Mario Bros شد وقتی متوجه شد که “احساس نوستالژی میلیون ها نفر برای فرنچایز Mario” قوی تر از هر داستانی است که تا به امروز در جهان ماریو گفته شده است. این مشکل در قسمت های مختلف فیلم به وضوح قابل مشاهده است. تعداد زیادی سکانس کلیدی از انیمیشن برادران سوپر ماریو به منظور تقویت حافظه تجربه در مرحله خاصی در ذهن گیمر انجام شد. حتی خیلی از افرادی که خود را طرفدار پر و پا قرص این سریال نمی دانند، وقتی انیمیشن را می بینند، مشغول شمردن ایستراگ های بامزه ای هستند که در آن حضور دارند.
این موضوع همانقدر که می تواند دلیل محبوبیت میلیون ها نفر از فیلم را توضیح دهد، خشم درصد زیادی از منتقدان را نیز توضیح می دهد. این نوع تولید اقتباسی وابستگی بسیار شدیدی به احساسات موجود در مخاطب دارد. به عبارت دیگر، هر چه ارتباط بین مخاطب و بازی های ماریو قوی تر باشد، چنین فیلمی جذاب تر می شود. هر چه کمتر به این بازی ها و به طور کلی دنیای بازی های ویدیویی اهمیت دهید، اهمیت اینستاگرام و فلش بک ها کمتر می شود.