یکی از خواص مهم موز این است که سرشار از پکتین است (نوعی فیبر محلول که به کاهش اسهال و یبوست کمک می کند). موز نارس حاوی نشاسته مقاوم است که به عنوان فیبر محلول عمل می کند و هضم آن دشوار است. هم پکتین و هم نشاسته مقاوم می توانند سطح قند خون را بعد از غذا کاهش دهند و به دلیل دیر هضم مدت طولانی تری در معده بمانند و در نتیجه اشتها را کاهش دهند.
در یک مطالعه در سال 2014، گروهی متشکل از پانزده بیمار دیابتی مقدار ثابتی موز را برای صبحانه مصرف کردند. محققان دریافتند که قند خون بعد از صبحانه زیاد افزایش نمی یابد، اما این رژیم باعث کاهش سرعت افزایش قند خون در طولانی مدت می شود.
علاوه بر این، موز دارای شاخص گلیسمی متوسط تا پایین (GI) است، بر اساس این شاخص می توان تخمین زد که غذاها چقدر و با چه سرعتی می توانند قند خون را افزایش دهند. مقدار GI موز نارس حدود 30 است، در حالی که شاخص گلیسمی موز رسیده به 60 می رسد. این بدان معنی است که موز نباید باعث افزایش سطح قند خون در افراد سالم شود. با این حال، ممکن است این مورد برای افراد مبتلا به دیابت نوع 2 صدق نکند که احتمالاً باید از خوردن موز رسیده اجتناب کنند. هنگام مصرف باید قند خون آنها به دقت کنترل و کنترل شود.
باید در نظر داشته باشید که خواص موز برای دیابت هنوز در حال بررسی است و افراد دیابتی بهتر است این میوه را به مقدار مشخص و ثابت و پس از مشورت با پزشک یا متخصص تغذیه مصرف کنند.