روز جدید کلیباف سعی می کند به عنوان حامی دولت اصلی وارد ادبیات سیاسی کشور نشود. حتی ممکن است بخواهد خود را منتقد دولت معرفی کند.
: شاید هیچکس انتظار نداشت به این زودی ماه عسل دولت و مجلس به پایان برسد. اما شواهد نشان می دهد که مجلس از روند سیاسی دولت ناراضی است. این نارضایتی مستقیماً به رئیس مجلس هم مربوط می شود.
کلیباف، رئیس سیزدهمین مجلس تمام عیار اصولگرایان، پذیرای انتقاد از رئیس جمهور و دولت اوست. وی به عنوان مثال در مورد حذف ارز ترجیحی گفت: دولت تازه کار خود را آغاز کرده و بخش قابل توجهی از ارز ترجیحی استفاده شده است. «دولت لایحه دوفوریت را در مجلس ارائه کرد و انتظار داشت ظرف 48 ساعت در مورد آن تصمیم گیری کنیم.
وی در جایی دیگر گفت: باورهای غلط و مدیران ناکارآمد دو مشکل اصلی ما در حاکمیت است. مشکل پول و کمبود امکانات نیست. ما باید برای این اصول وقت و انرژی بگذاریم.»
کلیباف می خواهد رئیس جمهور شود
در مورد کلیباف یک اصل را باید پذیرفت و آن این است که او دوست دارد رئیس جمهور شود و حتی ریاست مجلس هم راضی نمی کند. تلاش مداوم او برای رسیدن به کشیش به خوبی نشان دهنده آرزوی اوست.
با این حال، کلیباف گاهی فراموش می کند که دو اصل برای نامزد شدن در انتخابات ریاست جمهوری وجود ندارد: اول اینکه مردم خوش شانس هستند. انتخابات 84 و 92 نشان داد که او برخلاف تصورش محبوبیتی در بین مردم ندارد.
دوم اینکه در بین جریانات اصولگرا نامتعادل است. در انتخابات ریاست جمهوری 1396 و 1400 مشخص شد که دیگر راستگرایان نامزدهای پیشرو خود را به شهردار سابق تهران ترجیح می دهند و زمانی که به معنای واقعی اصولگرایان از گرسنگی می میرند، کلیباف منصوب می شود.
در مجلس، برخی دعواهای پشت پرده و بدهی های انتخاباتی باعث شد کالیباس ریاست جمهوری را بر عهده بگیرد.
کلیباف صندلی را از رئیس می گیرد؟
با همه این اوصاف، کلیباف همچنان در حسرت ریاست جمهوری است. کیست که فکر نمی کرد به جای سیدابراهیم رئیسی فکر می کرد و شاید واکنش هایش به دولت سیزدهم دقیقاً همین باشد.
کالیباف مورد انتقاد قرار گرفت!
فرمانده سابق نیروی انتظامی تلاش می کند به عنوان حامی اصلی در ادبیات سیاسی کشور معرفی نشود. حتی ممکن است بخواهد خود را منتقد دولت معرفی کند. پرونده اجرایی وی در شهرداری تهران خطاب به گالیباف اذعان داشت که بسیاری از شعارهای رئیس جمهور و دولت اجرایی نیست و فقط شعار باقی مانده است و این باعث نارضایتی مردم می شود.
اگر رئیس جمهور نتواند در اولین دولت خود به موفقیت چشمگیری دست یابد، احتمالاً می توانیم شاهد نامزدی کلیباف برای ریاست جمهوری باشیم. اما اگر دولت بتواند به آنچه می خواهد برسد، کلیباف باید راه دیگری برای برون رفت از روزهای سیاسی خود بیابد.
آیا سیب سیاست به زمین فرش می رسد؟
کلیباف در عین حال شانسی برای اصلاحات نمی بیند و معتقد است با حضور روحانی در دولت و اصلاح طلبان در مجلس، شانسی برای حضور در آینده سیاسی ایران ندارند. البته او با همین فکر وارد انتخابات ریاست جمهوری سال 92 شد و تصور می کرد که با توجه به اتفاقات سال 88، اصلاح طلبان وارد دولت نشوند که ناگهان اتحادیه ای حسن روحانی را روی کار آورد.
باید دید سیب سیاست کالیباف چگونه رقم می خورد و آیا این بار از بخارست به پاستور ارتقا پیدا می کند یا خیر. ستاره ای که در خیابان بهشت افتاد به او نمی خورد.