نقض حقوق زنان در آمریکا؛ از آزار و اذیت تا تبعیض جنسیتی

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ سه ماه تلاش بی وقفه برای سلب حقوق دیگری از جمهوری اسلامی در روز چهارشنبه سوم آذرماه در مقر سازمان ملل متحد در نیویورک آمریکا نتیجه داد و قطعنامه لغو عضویت ایران در کمیسیون وضعیت زنان به تصویب رسید. 29 رای موافق و 8 رای مخالف و 16 رای ممتنع تصویب شد.

ناصر خانانی، سخنگوی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران، پذیرش قطعنامه غیراجماعی آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران را به شدت محکوم و آن را اقدامی سیاسی فاقد مجوز قانونی توصیف کرد. برخلاف منشور و ایجاد رویه غلط در این نهاد بین المللی.

کمیسیون وضعیت زنان یکی از زیرگروه های شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد موسوم به ECOSOC است که در سال 1946 با تظاهر به حمایت از حقوق زنان در سراسر جهان تأسیس شد. ایران در سال 2022 به صورت قانونی به عضویت این سازمان درآمد، اما توجیهات آمریکایی ها از سپتامبر امسال باعث حذف این عضویت شد. اگر چه نهاد كميسيون جايگاه زنان يك نهاد مؤثر و داراي قدرت اجرايي نيست، اما رويه اي كه منجر به حذف جمهوري اسلامي از اين نهاد شد. این یک رویه موثر و بسیار مهم در دنیای مدرن است.

اما نگاهی به عملکرد دولت آمریکا که حوزه این موضوع است نشان می دهد که نقض حقوق زنان در این کشور گسترده است. در زمینه شکاف درآمدی باید گفت که درآمد سالانه زنان 9900 دلار کمتر از مردان است و طبق آمار اداره سرشماری آمریکا، میانگین شکاف دستمزد زنان و مردان در آمریکا 19.3 درصد است که تقریباً 3 درصد بیشتر از میانگین کشورهای عضو سازمان همکاری اقتصادی است و پیشرفتی محسوب می شود.

آمریکا رتبه سوم خشونت جنسی علیه زنان را دارد

همچنین بر اساس مطالعات انجام شده، ایالات متحده در بین کشورهای جهان از نظر بروز خشونت جنسی در رتبه سوم قرار دارد. از هر سه زن آمریکایی یک نفر در طول زندگی خود آزار جنسی را تجربه می کند. این در حالی است که 68 درصد از موارد تجاوز جنسی به پلیس آمریکا گزارش نمی شود و 98 درصد متجاوزان حتی یک روز را در زندان نمی گذرانند. تیلور رسی، یک آفریقایی-آمریکایی، مدافع قربانیان تجاوز جنسی، به ویژه مهاجران و پناهجویان است.

او به عنوان یک قربانی تجاوز، قربانیان را تشویق می کند تا نقض حیثیت و حیثیت انسانی خود را افشا کنند و در مورد آن صحبت کنند. او می گوید که رئیس جمهور و کمیته قضایی سنا تنها افراد قدرتمند و نهادهایی نیستند که تحقیقات را محدود می کنند و حتی به شکایات قربانیان تجاوز جنسی توجه نمی کنند، بلکه حتی پلیس و مراکز تحقیقات جنایی در آمریکا به مسائل جنسی اهمیت نمی دهند. قربانیان حمله تیلور همچنین می گوید که مجریان قانون، کارفرمایان، تامین کنندگان مسکن و مدارس از طریق سیاست ها و اعمال خود به خشونت جنسی و نقض حقوق قربانیان کمک می کنند. قربانیانی که به مجریان قانون مراجعه می‌کنند، اغلب توسط پلیس طرد می‌شوند و در نتیجه حمایت دولت از قربانیان حملات بعدی کم می‌شود.

تجاوزات جنسی علیه مهاجران و پناهجویان در شهرهایی مانند دیترویت، آلبوکرکی و واشنگتن دی سی زیاد است و از هر سه قربانی یک نفر پس از تماس با پلیس احساس ناامنی می کند. قربانیان نیز برای طرح شکایت مجازات خواهند شد. آنها توسط جوامع خود طرد می شوند یا به دروغ متهم می شوند و به دلیل گزارش های نادرست تحت پیگرد قرار می گیرند، اما سال ها بعد تبرئه می شوند. تکمیل سابقه کیفری می تواند قربانیان را در معرض خشونت بیشتری قرار دهد. متجاوزان حتی به خاطر شکایت از قربانیان تلافی می کنند. قربانیان اغلب از شغل، حمایت آموزشی، مسکن و سایر مزایای رفاهی برای ثبت شکایت محروم می شوند. مدارس درخواست های آنها برای اسکان یا حفاظت را نادیده می گیرند و حتی آنها را اخراج می کنند.

لغو قانون کالیفرنیا مبنی بر انتصاب زنان در هیئت مدیره شرکت ها

علیرغم تلاش‌ها و کمپین‌ها برای به حداقل رساندن شکاف جنسیتی در محل کار آمریکا و الزام شرکت‌ها و موسسات به انتصاب زنان در پست‌های رهبری، یک قاضی دادگاه ایالتی قانون کالیفرنیا را که شرکت‌های دولتی را ملزم می‌کرد زنان را در هیئت مدیره‌شان بگنجانند، لغو کرد. برخلاف قانون اساسی تلقی شد و ضربه ای به تنوع رهبری شرکت ها و از بین بردن تفاوت های جنسیتی وارد کرد. مورین دافی لوئیس، قاضی دیوان عالی گفت که این قانون که در سال 2018 تصویب شد و به عنوان قانون ضد تبعیض شناخته شد، حق رفتار برابر طبق قوانین ایالتی و فدرال را نقض می کند و به شدت با انتصاب زنان در پست های رهبری مخالف است.

افزایش تعداد و شدت تجاوزات جنسی در واحدهای نظامی یک بحران حاکمیت نظامی است

بر اساس گزارش وزارت دفاع ایالات متحده، گزارش های مربوط به تجاوز جنسی در آکادمی های نظامی ایالات متحده در سال تحصیلی گذشته به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. گزارش سالانه آزار و اذیت جنسی و خشونت آکادمی های نظامی 2021-2021 (MSA) برای سال تحصیلی 2021-2021، که حاوی تعداد زیادی از موارد گزارش شده از آزار و اذیت جنسی و خشونت است، نشان داد که این تعداد در سال تحصیلی جاری و پس از آن افزایش یافته است. از زمان شیوع کرونا افزایش یافته است.

عواقب آن برای بازماندگان و نیروهای مسلح به طور کلی وخیم است و ترس و وحشت از تجاوز جنسی، کارایی و آمادگی نیروهای مسلح و توانایی های نیروهای مسلح را تضعیف می کند. تقریباً یک زن از هر چهار زن نظامی در طول دوران حرفه ای خود در ارتش آمریکا مورد تجاوز جنسی قرار گرفته است. اگر قربانی یا اعضای خانواده او اقدام قانونی انجام دهند، اغلب با قصاص و عواقب ناعادلانه مواجه می شوند و حتی کمتر از 1 درصد موارد منجر به محکومیت می شود. عدم پاسخگویی مجرمان و ترس از ارتکاب مجدد، اعتماد به عدالت و حمایت از واحد نظامی را از بین می برد و اغلب قربانی را چاره ای جز ترک ارتش باقی نمی گذارد. مطالعه دیگری در ایالات متحده نشان داد که تقریباً از هر چهار سرباز زن آمریکایی یک نفر در ارتش مورد تجاوز جنسی قرار گرفته است و آن را یک اپیدمی تجاوز نامیده است.

شکاف دستمزد جنسیتی در آمریکا

بیش از نیم قرن از تصویب قانون دستمزد برابر در ایالات متحده می گذرد، اما زنان آمریکایی هنوز از نظر حقوق از همتایان مرد خود عقب هستند. با وجود این قانون و سال‌هایی که گذشت، مؤسسه تحقیقات سیاست در مورد زنان در ایالات متحده تخمین زده است که این امر تا سال 2059 محقق نخواهد شد و شکاف حقوق بین زن و مرد هنوز وجود دارد.

امروزه متوسط ​​درآمد یک زن که به طور تمام وقت کار می کند در مقایسه با همتای مرد خود این است که اگر مردی معادل یک دلار در ساعت کار دستمزد بگیرد، یک زن شاغل برای همان ساعت کار فقط 80 سنت دریافت می کند. بر این اساس درآمد سالانه زنان 9900 دلار کمتر از مردان است. بر اساس داده های اداره سرشماری ایالات متحده، میانگین شکاف دستمزد جنسیتی در ایالات متحده 19.3 درصد است که تقریباً 3 درصد بیشتر از میانگین کشورهای عضو سازمان همکاری اقتصادی و توسعه است. همچنین این تفاوت ها بین حقوق مردان و زنان در ایالات متحده بر اساس نژاد، سن و موقعیت جغرافیایی هستند. بسته به موقعیتی که فرد در آن زندگی می کند، این تفاوت می تواند بیشتر یا کمتر باشد. در 25 شهر بزرگ ایالات متحده، شکاف دستمزد زنان رنگین‌پوست در مقایسه با همتایان سفیدپوست‌شان در حال افزایش است و به گفته انجمن زنان آمریکا، شکاف دستمزد جنسیتی در هر شهر بسیار زیاد است.

نقض حق سلامت برای جوامع رنگین پوست و به ویژه برای زنان رنگین پوست

تفاوت های نژادی در دسترسی به مراقبت های بهداشتی در ایالات متحده بسیار جدی است. سیاه پوستان آمریکایی به طور قابل توجهی بیشتر از آمریکایی های سفیدپوست در اثر ایدز، سرطان، آسم، سکته مغزی، بیماری قلبی، دیابت، چاقی و مرگ و میر مادران جان خود را از دست می دهند. سیاه پوستان بیشتر از سفیدپوستان زیر خط فقر زندگی می کنند و بیمه درمانی کمتری دارند.

این عوامل و نابرابری‌های نژادی سیستماتیک در سایر مناطق، نتایج سلامتی متفاوتی را برای رنگین پوستان ایجاد می‌کند. این امر به ویژه در مورد زنان سیاه پوست در ایالات متحده صادق است. زنان سیاه‌پوست بیشتر در فقر زندگی می‌کنند و با موانع متعددی برای سلامتی خود مواجه هستند، از جمله عدم دسترسی به بیمه درمانی، مسکن مناسب، حمل‌ونقل و اشتغال. سوگیری ضمنی و نژادپرستی ساختاری در زمینه پزشکی نیز بر کیفیت مراقبت و پاسخگویی به مسائل مراقبت بهداشتی که زنان رنگین پوست دریافت می‌کنند، تأثیر می‌گذارد و به نابرابری‌های سلامت نژادی دامن می‌زند.

زنان سیاه پوست بیش از سه برابر بیشتر از زنان سفیدپوست در معرض خطر مرگ ناشی از عوارض بارداری در ایالات متحده هستند. تحقیقات همچنین نشان می دهد که زنان رنگین پوست کم درآمد بیشتر از زنان سفید پوست در معرض خطر مرگ ناشی از سرطان دهانه رحم هستند. به عنوان مثال، در آلاباما، تحقیقات نشان می‌دهد که تبعیض نژادی و بی‌توجهی به زنانی که در فقر زندگی می‌کنند، میزان مرگ و میر ناشی از سرطان دهانه رحم را در میان زنان سیاه‌پوست افزایش داده است که دو برابر زنان سفیدپوست در این ایالت است. زنان سیاه‌پوست نیز به احتمال زیاد از بیماری‌های مزمنی مانند دیابت و فشار خون بالا رنج می‌برند و آنها را در معرض خطر بیشتر عوارض کووید-19 قرار می‌دهد.

علاوه بر این، حضور اکثر رنگین پوستان به ویژه زنان در مشاغل خدماتی کم دستمزد، آنها را در خط مقدم این بیماری ویروسی قرار داده است. یک تجزیه و تحلیل نشان داد که زنان رنگین پوست به طور نامتناسبی به عنوان خدمتکار، دستیار پرستار، و در مراقبت های شخصی و خدمات بهداشتی در خانه به کار گرفته می شوند. در میان خانواده های دارای فرزند، زنان رنگین پوست نیز بیشتر نان آور خانه هستند و پس انداز و منابع مالی کمتری برای مقابله با کاهش درآمد یا از دست دادن شغل به دلیل همه گیر COVID-19 دارند. در نتیجه اکثر آنها چاره ای جز ادامه کار در شرایطی ندارند که قرار گرفتن در معرض ویروس را افزایش می دهد.