روز جدید : واشنگتن و تهران می گویند که می خواهند این توافق را امضا کنند، اما هر کدام مسئولیت دستیابی به توافق را به دیگری واگذار می کنند. هر دو طرف باید شجاعت خود را برای حل مشکلات باقی مانده نشان دهند. آخرین چیزی که جهان به آن نیاز دارد یک بحران جدید است. اما خطر این است که یک طرف با شرط بندی که طرف دیگر به رضایت بیشتری نیاز دارد محاسبات اشتباهی انجام دهد.
تحریریه فایننشال تایمز نوشت: آزادی نازنین زاگری راتکلیف و هموطن ایرانی-انگلیسی اش انوشه عسیری با استقبال بسیار خوبی مواجه شد. این یکی از دو رویدادی است که طی دو روز گذشته در پایتخت‌های مختلف رخ داده است و همین چشم‌انداز مثبت را ایجاد می‌کند که تلاش‌های دیپلماتیک برای احیای توافق هسته‌ای 2015 با ایران، پس از وقفه در هفته گذشته، ممکن است بازگردد.
اولین مورد از این تحول در مسکو بود، جایی که سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه در این هفته سیگنال داد که کشورش مذاکرات در وین را متوقف نخواهد کرد و بر خواسته های غیرواقعی پافشاری کرد. هفته گذشته، مسکو ناگهان از دولت بایدن خواست تا تضمین دهد که تحریم های آمریکا علیه روسیه به دلیل تهاجم این کشور به اوکراین، مانع تجارت و همکاری این کشور با ایران نخواهد شد.
این تهدیدی بود که می‌توانست تلاش‌های دیپلماتیک برای نجات این توافق را خنثی کند و میانجی‌های اتحادیه اروپا را مجبور به توقف مذاکرات در وین کند، همان‌طور که امیدوار بودند به مذاکرات پایان دهند. اگر مسکو واقعاً نظر خود را تغییر داده است، یک مشکل جدی حل شده است، اگرچه لزوماً نمی توان به سخنان لاوروف اعتماد کرد.
اکنون باید هر تلاشی برای تسریع از سرگیری مذاکرات غیرمستقیم با میانجیگری اتحادیه اروپا بین تهران و دولت بایدن انجام شود. در صورت موفقیت، ایالات متحده می تواند به توافقی که در سال 2018 توسط دونالد ترامپ حاصل شد بازگردد. ایران در ازای لغو بسیاری از تحریم های آمریکا، فعالیت های هسته ای خود را به مرزهای توافق شده بازمی گرداند.
روسیه و بریتانیا به عنوان طرفین توافقنامه، همراه با سایر امضاکنندگان – فرانسه، آلمان و چین، نقش مهمی در مذاکرات داشتند. نتیجه گیری موفقیت آمیز مذاکرات به نفع همه طرف ها است. از بروز بحران هسته ای و انفجار تنش در خاورمیانه جلوگیری شده است. ایران کمک های اقتصادی بسیار مورد نیاز را دریافت خواهد کرد.
با این حال، هر گونه خوش بینی باید با تصدیق چالش های احتمالی پیش رو کاهش یابد. گسترش فعالیت‌های هسته‌ای ایران، با غنی‌سازی اورانیوم توسط تهران نزدیک به سطح تسلیحات، منجر به هشدارهایی از سوی غرب شده است که بدون توافق سریع، توافق استفاده خود را از دست خواهد داد. هفته گذشته، مداخله مسکو همچنین تاکید کرد که هرچه مذاکرات طولانی تر شود، خطر خرابکاری بیشتر می شود.
واشنگتن و تهران می گویند که می خواهند این توافق را امضا کنند، اما هر کدام مسئولیت دستیابی به توافق را به دیگری واگذار می کنند. ایران از کاخ سفید می‌خواهد تضمین دهد که هیچ رئیس‌جمهوری آینده آمریکا نمی‌تواند به طور یکجانبه از توافق خارج شود. این عملا برای ایالات متحده غیرممکن است. در مورد دامنه کاهش تحریم ها نیز اختلاف نظر وجود دارد.
هر دو طرف باید شجاعت خود را برای حل مشکلات باقی مانده نشان دهند. آخرین چیزی که جهان به آن نیاز دارد یک بحران جدید است. اما خطر این است که یک طرف با شرط بندی که طرف دیگر به رضایت بیشتری نیاز دارد محاسبات اشتباهی انجام دهد.