البته پیش از این نیز اصلاحات پارامتریک بارها مطرح شده و هر بار با مخالفت های فراوان کنار گذاشته شده است، اما مدافعان این طرح ها تنها راه حل نابرابری صندوق های بازنشستگی را انجام این اصلاحات می دانند. آنها این اصلاحات را اجتناب ناپذیر می دانند و تجربه کشورهای دیگر را در این زمینه ملاک قرار می دهند. نعمت الله ترکی، مدیرعامل صندوق بازنشستگی کشوری، یکی از مدافعان سرسخت این اصلاحات است. وی در نشست خبری خود به دفاع کامل از محتوای لایحه برنامه هفتم توسعه پرداخت و با اشاره به بین نسلی بودن صندوق های بازنشستگی، این اصلاحات را به نفع نسل های آینده ضروری دانست. ترکی گفت: امروز حداقل میانگین سن بازنشستگی در دنیا 60 سال است اما میانگین سن بازنشستگی در ایران 48 سال است.وی افزایش امید به زندگی را مهمترین دلیل لزوم افزایش سن بازنشستگی دانست. و گفت: در حالی که فاصله بین امید به زندگی و سن بازنشستگی در سایر کشورها بین 5 تا 6 سال است، این فاصله در ایران به بیش از 20 سال رسیده است. ترکی تاکید کرد: تا پایان برنامه هفتم توسعه، بازنشستگی وی همچنین از تغییر مبنای محاسبه مستمری از 2 سال به 5 سال و کاهش سنوات خدمت در مشاغل سخت و زیان ده دفاع کرد و تاکید کرد: باید قوانین تغییر کند. اما مقایسه ایران با سایر کشورها تا چه حد می تواند اقدام مناسبی برای انجام این اصلاحات باشد؟آیا می توان شرایط زندگی کارگران و مستمری بگیران ایرانی را با کارگران و مستمری بگیران کشورهای دیگر مقایسه کرد؟ کنفرانس مطبوعاتی و جزئیات این گفتگوی کوتاه ادامه دارد.
– دفاع شما از افزایش سن بازنشستگی، تغییر مبنای محاسبه حقوق بازنشستگی و کاهش سنوات دوستی برای مشاغل سخت و از دست رفته، به این دلیل که این اصلاحات در کشورهای دیگر انجام می شود، در شرایطی است که کارگران و مستمری بگیران نیستند. در یک وضعیت خوب امروز هم بین حداقل دستمزد و سبد معیشتی تفاوت زیادی وجود دارد و با این دستمزدها خیلی ها نمی توانند ابتدایی ترین نیازهای خود را تامین کنند. در این شرایط اصلاحاتی که شما نام بردید وضعیت کارگران و مستمری بگیران را بدتر خواهد کرد. چگونه می توانید ایران را با کشورهای دیگر مقایسه کنید و با این منطق از چنین اصلاحاتی دفاع کنید؟
ما بهتریم
– بر چه اساسی می گویید؟
ما بهتر هستیم و برای آن دلیل دارم. حفظ وضعیت موجود یکی از اولویت های ماست. دغدغه ای که شما می گویید و دغدغه کارگران، بازنشستگان و همه ما تورم است. تورم ناشی از سختی هایی است که کشورهای دیگر برای ما ایجاد کرده اند، در حالی که سایر کشورها کیف پول خانواده و وضعیت سازمان های خود را فاش نمی کنند. شاید 5-6 کشور در زمینه صندوق های بازنشستگی جایگاه خوبی داشته باشند (البته ما نمی گوییم کامل هستند) اما بقیه بدتر از ما هستند. شک نکن کشوری مانند فرانسه را در نظر بگیرید، اصلاح متریک سه سال طول می کشد. چرا درگیر است؟ خب یه مشکلی هست
– وضعیت کارگران و مستمری بگیران ما قابل مقایسه با آنها نیست.
نه من با اعداد و ارقام می گویم که اینطور نیست. من دیده ام.
– ما هم در ایران زندگی می کنیم و شرایط سخت زندگی و روز به روز افت سطح زندگی را احساس می کنیم.
نمی گویم سختی و مشکل نداریم. باید دید نظام و حکومت و حوزه اجتماعی ما چه تفاوتی با آنها دارد. ببینید حوزه اجتماعی آنها فردی است و حوزه اجتماعی ما خانواده است. در آنجا مستمری بعد از فوت مستمری بگیر متوقف می شود اما در ایران اینطور نیست. بعد از فوت یک نفر به فرزند آن شخص مستمری هم می دهیم. آیا آنها چنین ارتشی دارند؟ غیرممکن است سیستم دولتی غرب در حوزه بیمه که خود را گل و بلبل معرفی می کند فقط به فکر فرد است و لذا می گویند وضعیت ما خوب است اما ما نه. ما هم به بازنشستگان و هم به خانواده هایشان خدمت می کنیم. اگر امروز تصمیم بگیریم مانند آنها عمل کنیم و آن مستمری ها را قطع کنیم و فقط به بیمه شدگان مستمری بدهیم… نمی توانیم با آنها مطابقت کنیم. نمی گویم مشکلی نداریم، اما باید بگوییم چرا این وضعیت به اینجا رسیده است. دلیل این هم قانونی است که با دست خود نوشتیم و اشتباه نوشتیم و باید بپذیریم. ما می خواهیم این را اصلاح کنیم تا در آینده با این اتفاقات و چالش ها مواجه نشویم.