شاهین ایزدیار ممتازترین شناگر بازی های پاراآسیایی جاکارتا با 28 سال سن از 9 سالگی شنا را آغاز کرد و در 14 سالگی به تیم ملی پیوست.
او به قدری از آب می ترسید که نزدیک به یک سال طول کشید تا شنا را یاد بگیرد، حتی در برخی از جلسات در حالی که لب استخر می نشست گریه می کرد و برای تمرین داخل آب نمی شد، اما در نهایت با تشویق پدرش. با تلاش مادرش و مربیانش وارد شد. تیم شنای استان البرز انتخاب شد. ایزدیار در ابتدا تصور نمی کرد روزی به صورت حرفه ای در این زمینه فعالیت کند.
معلولیت او مادرزادی است و مچ دست راستش از بدو تولد رشد نکرده است.از مهدکودک و دبستان نگران این بود که تفاوت دستش را با بچه های دیگر ببیند، اما با گذشت زمان شنا را یاد گرفت و موفقیت های زیادی کسب کرد، اعتماد به نفس او افزایش یافت. جفت تاکنون به ناتوانی خود می بالد و کمبودی احساس نمی کند.
او در سال 1389 به مشهد آمد و به طور حرفه ای به شنا پرداخت و سختی های زیادی را متحمل شد و تمام زندگی خود را فدای این ورزش کرد.
ایزدیار می گوید: تفریح، مهمانی، خانواده و غیره را کنار گذاشتم. فقط به خاطر شنا و کسب افتخار برای کشور و از 17 سالگی به شهر ناشناخته ای رفتم و تنها زندگی کردم. دیگر نمی خواهم شنا را ادامه دهم، اما با انگیزه ای که پدر، مادر و دوستانم دادند، برمی گشتم و با قدرت به فعالیتم ادامه می دادم.
وی درباره تیم محبوبش گفت: کسب 6 مدال طلا در بازی های پاراآسیایی جاکارتا رقمی فراموش نشدنی برای پرسپولیس است. وقتی 6 مدال طلا گرفتم آن را به تیم محبوبم پرسپولیس تقدیم کردم. البته من زیاد فوتبال را دوست ندارم، اما چون پرسپولیسی هستم، یک بار در سال 2018، برونکو از من دعوت کرد که برای تماشای بازی نیمه نهایی مقابل السعد که به فینال رسید، به استادیوم بروم و من. برای تماشای فینال پرسپولیس دوباره به ورزشگاه رفت. البته بازی فوتبال سایر تیم ها را دوست ندارم.