دولت روسیه به جای تامین امنیت منطقه اطراف سایت هسته ای، سلاح های هسته ای خود را جابجا کرد و به نوعی ضعف در این زمینه را پذیرفت. از این منظر، هم ناتوانی در تامین امنیت مرزها و هم ناتوانی در تامین امنیت یک سایت حساس هسته ای، ناظران و تحلیلگران و البته افکار عمومی روسیه را متعجب کرده و عده ای را به این تحلیل واداشته است که کنترل روسیه بر وضعیت فعلی خارج از کنترل پوتین است. کنترل.
«ولادیمیر پوتین» رئیس‌جمهور روسیه سال‌هاست که به برند اصلی حکومت‌داری در کشورش تبدیل شده است. به گونه ای که بسیاری از افکار عمومی جهان نام او را معادل کل کشور روسیه می دانند. پوتین در طول سال‌های طولانی در قدرت، شبکه‌ای از متحدان و دوستان به هم پیوسته ایجاد کرده است و به دنبال افزایش و تقویت کنترل خود بر روسیه تا جایی که ممکن است بوده است.
بر اساس گزارش فرارو، اما این رویکرد کلی سیستم حکومتی پوتین با جنگ در اوکراین با شرایط جدید و قابل تاملی مواجه شده است. در این راستا، برآورد اولیه کرملین مبنی بر تصرف اوکراین در چند روز و رسیدن به کی یف محقق نشد. روس ها عملا وارد نوعی جنگ فرسایشی و البته جنگ نیابتی با قدرت های غربی و ناتو شده اند. دامنه و شدت رویارویی های روسیه و جهان غرب به طور قابل توجهی افزایش یافته است و پوتین شخصاً با چالش هایی در سیاست داخلی روسیه مواجه شده است.
پوتین که بسیاری او را «مرد آهنین» اداره آن کشور می نامند، چالش ها و مخالفت های جدیدی را از سوی الیگارش های ثروتمند روسیه، افکار عمومی آن کشور و نخبگان سیاسی و نظامی تجربه کرده است. آخرین شوک بزرگ، شورش گروه واگنر به رهبری یوگنی پریگوژین، الیگارشی ثروتمند روسی و از نزدیکان سابق پوتین بود.
پریگوژین اعلام کرد که اقدامات وزارت دفاع روسیه و ژنرال های روسی در هدف قرار دادن نیروهای واگنر در جبهه های جنگ اوکراین را تلافی کرده است. مشکلی که منجر به انتشار تصاویری از حرکت خودروهای زرهی و جنگنده های گروه واگنر در برخی از شهرهای مهم روسیه مانند روستوف شد و حتی برخی از نزدیک شدن نیروهای واگنر به حومه مسکو خبر دادند و البته گزارش هایی نیز منتشر شد. پنهان شدن پوتین..
در نهایت، بحران با وساطت رئیس جمهور بلاروس “لوکاشنکو” به پایان رسید. ظاهراً پریگوژین و کرملین به نوعی به توافق رسیده اند که پرونده کرملین علیه پریگوژین به پایان می رسد و او به بلاروس می رود و البته برخی از پرسنل نظامی روسیه نیز برکنار می شوند.
نکته قابل تامل این است که آشکارا کنترل پوتین بر روسیه به شدت مختل شده است و روسیه کنونی از کاستی های جدی به ویژه از نظر امنیتی رنج می برد.
این حادثه را نباید به عنوان یک حادثه منفرد ارزیابی کرد. تحلیلگران همچنین قبلاً در مورد نشانه هایی از کاهش تسلط پوتین بر روسیه اظهار نظر کرده بودند. بر اساس این تحولات، گروه جنگی واگنر زمینه مساعدی را برای حضور مستقیم نظامی فراهم کرد. در این زمینه می توان به سه تحول مهم و کلیدی اشاره کرد.
1. مورد عجیب “بلگراد 22”
در روزهای اخیر، دو گروه شبه‌نظامی متشکل از ناسیونالیست‌های روسی (به نام‌های «سپاه داوطلب روسیه» و «گروه‌هایی برای روسیه آزاد») که از مخالفان جدی ولادیمیر پوتین و ادامه حضور او در قدرت هستند و به نوعی متحدان دولت اوکراین هستند، از آنها از مرز روسیه عبور کردند و حتی وارد شهرهای مهم منطقه مرزی بلگراد شدند.
تصاویر مختلفی از حضور تانک ها و خودروهای زرهی این شبه نظامیان در شهرهای منطقه به بیرون درز کرده و با اعتراض جدی ساکنان محلی و انتقاد مقامات سیاسی، نظامی و امنیتی روسیه همراه شده است. مشکلی که در نوع خود نشان داد ارتش روسیه با کمبود جدی نیروی انسانی و نظارت بر توسعه مرزها مواجه است و از این نظر آسیب پذیر است.
وقوع این حادثه باعث شد تعداد قابل توجهی از ساکنان منطقه بلگراد در روسیه از ترس جان خود به دیگر مناطق امن مهاجرت کنند.
مهمترین اتفاق این بود که شبه نظامیان ناسیونالیست روسیه توانستند تا 4 کیلومتری یک سایت حساس هسته ای دولت روسیه به نام “بلگراد 22” نفوذ کنند. مکانی که سلاح های هسته ای نیز در آن نگهداری می شود.
دولت روسیه به جای تامین امنیت منطقه اطراف سایت هسته ای، سلاح های هسته ای خود را جابجا کرد و به نوعی ضعف در این زمینه را پذیرفت. از این منظر، هم ناتوانی در تامین امنیت مرزها و هم ناتوانی در تامین امنیت یک سایت حساس هسته ای، ناظران و تحلیلگران و البته افکار عمومی روسیه را متعجب کرده و عده ای را بر آن داشته تا تحلیل کنند که کنترل روسیه در شرایط فعلی بسیار بالاست. از دست پوتین بیرون است.
2. حمله هواپیماهای بدون سرنشین به کرملین
چند ماه پیش دو پهپاد تهاجمی وارد حریم هوایی مسکو و کاخ کرملین شدند که یکی از آنها به سقف ساختمانی در منطقه کرملین برخورد کرد. مقامات روسیه تاکید کردند که این حمله کار نیروهای اوکراینی بوده و هدف اصلی آن کشتن پوتین بوده است. با این حال، بسیاری تعجب کردند که چگونه پهپادهای مهاجم توانسته اند به محل اقامت رئیس جمهور روسیه نفوذ کنند و چگونه سیستم های دفاعی و امنیتی روسیه نمی توانند این حمله را پیش بینی و خنثی کنند.
پس از این حمله، مقامات روسیه تهدید کردند که راهی جز برکناری رئیس جمهور اوکراین، ولودیمیر ژیلینسکی وجود ندارد. با این حال، اقدام چندانی از آنها در این زمینه ندیده ایم.
3. پیدایش شکاف های جدی در دستگاه امنیتی روسیه
از زمان آغاز جنگ در اوکراین، پوتین با چالش های جدی در حکومت مواجه بوده است. او تنش‌های آشکار و پنهان را با شخصیت‌های کلیدی سیاسی، اقتصادی و امنیتی در روسیه بر سر برنامه‌های خود، به‌ویژه در محوریت جنگ در اوکراین، تجربه کرده است. یکی از نمونه ها ارسال مداوم نامه های یک مقام امنیتی روسیه به رسانه های غربی با نام مستعار است. سرویس های امنیتی روسیه هنوز نتوانسته اند فردی را که نامه ها را ارسال کرده است شناسایی کنند.
در این میان، بروز اختلافات بین ژنرال‌های ارشد روسیه در مورد نحوه هدایت جنگ که به صورت برکناری ژنرال سوروکین از فرماندهی و انتصاب ژنرال گراسیموف و همچنین شورش سربازان واگنر نشان داده شد. به یک واقعیت، و آن این است که پوتین هیچ موقعیت 100٪ با ثباتی وجود ندارد.
این مشکلات باعث شده تا روسیه به عنوان یک ابرقدرت مورد حمله موشکی و پهپادی قرار گیرد یا نیروهای متخاصم با خودروهای زرهی در شهرها ظاهر شوند. این موارد باعث شد بسیاری از رسانه های بین المللی به این نتیجه برسند که پوتین را نباید مرد آهنین سابق دانست. شاید او به نوعی وارد دوران رکود قدرت خود در صحنه سیاسی روسیه شده است و باید محدودیت ها و محدودیت های حضورش در صحنه قدرت را بپذیرد.