چالش داوری در برنامه عصر جدید.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به گزارش گروه اجتماعی آنای؛ از نیمه دوم قرن بیستم، او در معرض ادبیات پست مدرن قرار گرفت. در واقع انسان پست مدرن جهان خود را بدون ساختار و عاری از هر چارچوبی اعم از دین و قانون می داند و اساساً برای آنها ارزشی قائل نیست. قضاوتی که انسان پست مدرن پیرامون خود دارد، حب و بغضش، طرد و تاییدش، فارغ از هر معیار و شاخصی است، زیرا او انسانی ضد استاندارد و شاخص است، یعنی هیچ جهانی را به رسمیت نمی شناسد. معیار

آنچه در برنامه #نو_عصر می گذرد پایه های پست مدرنیسم را تقویت می کند. شاید به جرات بتوان گفت مهم ترین نتیجه عصر جدید که ناخودآگاه در ذهن ایرانیان در حال شکل گیری است، از بین رفتن معیارهای قضاوت است.

چهار داور با تخصص‌های مختلف، نمایش‌هایی را ارزیابی می‌کنند که لزوماً با تخصص آنها مطابقت ندارد، اما برای ادامه مسابقه باید رأی دهند. لازم به ذکر است که در بسیاری از موارد تمام تحلیل داوران صدای سفید یا سرخ شدن فقط کلمه “دوست داشتم” است و بس. بدون هیچ مبنایی بدون هیچ شاخصی.

یعنی اگر در مورد دیگری رای متفاوتی به همان اجرا داده شود، بدون تردید می گویند «دوست نداشتم» و تمام. بدترین چیز این است که چنین معیارهای غیر استانداردی در این برنامه تشویق می شوند.

در چنین فضایی از آنچه در زندگی مردم رخ خواهد داد، نظریه «هرچه می دانم درست است» بدیع خواهد بود و در اینجا بحث و امر به معروف و نهی از منکر اعتباری ندارد. .

به طور کلی برنامه عصر جدید برنامه ای مفرح و بی تکلف است که علاوه بر حذف معیارها و شاخص ها، سبک زندگی خاصی را نیز تبلیغ می کند که موضوع یادداشت دیگری است.
:.ن:

برخی می گویند مردم به دنبال سرگرمی هستند و چنین نگاه فلسفی جامعه شناختی به موضوع ندارند. موافقم اما مسیر ناخودآگاه مردم از این برنامه هاست و این گونه رویکردها نوعی سبک زندگی و سلایق خاصی را ترویج می کند که موضوع یادداشت دیگری است.

محمدرضا سبزی; فعال و فعال اجتماعی

انتهای پیام/