چراغ سبز باکس آفیس الناز برای ژانر و سینمای اجتماعی/پا هنوز در وسط است

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ سینما در ایران در نگاه اول کاملا جنبه سرگرمی و سرگرمی دارد و بسیاری از خانواده هایی که در طول سال به سینما می روند می خواهند بخشی از اوقات فراغت خود را بگذرانند و به همین دلیل اولین انتخاب آنها برای تماشای فیلم کمدی است. ژانر و کمدی خوب؛ با مرور یک دهه گیشه سینمای ایران، فرض مذکور را به راحتی می توان اثبات کرد و مروری بر ده سال اخیر سینمای ایران نشان می دهد که به جز یکی دو سال خاص که در ادامه به دلیل آن اشاره خواهد شد. خطوط، سال های دیگر بسته است. فیلمهای کمدی و نه تنها در بالای جدول، بلکه معمولاً هر سال به رتبه های سوم و چهارم می رسد. گیشه سینما اسیر فیلم های کمدی هستند.

طبق جدول بالا، فیلم‌های کمدی و طنز هر ساله در گیشه سینمای ایران بهترین بوده‌اند و ژانرهای دیگر معمولاً با فاصله زیادی نسبت به فیلم اول گیشه در رتبه بعدی قرار می‌گیرند. اما در عرض چند سال فیلمی غیرطنز این معادله را به هم زد و توانست خود را برنده باکس آفیس آن سال سینمای ایران بنامد.

به عنوان مثال در سال 1378 که کرونا در آستانه مرگ بود و سینماها عملا تعطیل شدند، فیلم «پروانه شنا» ساخته محمد کارت کارگردان که بسیاری از منتقدان و سینما دوستان پیش‌بینی می‌کردند در سینماها اکران شود و رکورددار شود. متاسفانه درگیر این تعطیلی ها شد و فیلمی که قرار بود ناجی سینماها باشد در گرمای کرونا سوخت. با این حال، او موفق شد در این سال رهبر شود.

سال 95 برای سینمای ایران سال خاصی بود. زیرا در آن سال فیلم فروشنده اصغر فرهادی راهی سینماها شد و اسکار فیلم های غیرانگلیسی زبان را از آن خود کرد و در آن زمان موج سینمای فرهادی همچنان بر سینمای ایران حاکم بود و طبیعی بود که فیلم او در بالای گیشه

اما در سال 1373 فیلم محمد رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) به کارگردانی مجید مجیدی با تبلیغات تلویزیونی و بیلبوردهای زیادی وارد سینما شد و همین امر باعث شد بسیاری از افرادی که هیچ ارتباطی با سینما نداشتند به نام یک سینما به سینما بروند. پیغمبر دارم بلند میشم

مرضیه برومند سری دوم این فیلم را پس از سال ها ساخت و پخش فیلم «شهر موش ها» ساخت و در سال 1372 با اکران این فیلم موفق شد جوانان دهه 60 زیادی را روانه سینماها کند تا خاطرات را زنده کنند. آن سالها با نوستالژی برای احیای آن و همین باعث شد این فیلم در آن سال با اختلاف زیادی برنده باکس آفیس شود.

چراغ سبز باکس آفیس برای ژانر و سینمای اجتماعی

اما امسال با زهم، مانند سال های گذشته، دو کمدی موفق شدند گیشه را در اختیار بگیرند، بنابراین این معادله متعارف سینما همچنان پابرجا خواهد ماند. فیلم «اینفرادی» با فروش 67 میلیارد و 400 میلیون تومان و فیلم سگ بند با فروش 40 میلیارد و 800 میلیون تومان مقام های اول و دوم گیشه امسال را از آن خود کردند. اما با وجود تبلیغات فراوان در تلویزیون و بیلبوردهای سطح شهر، فیلم هایی مانند وضعیت مهدی، حناس و بدون تکلیف نتوانستند در گیشه موفق باشند و با فروش نسبتاً کم خود نتوانستند انتظارات را برآورده کنند. اگرچه اولین اثر هادی حجازی فر که مربوط به دوره ای از زندگی برادران باکری است، توانست 12.6 میلیارد تومان فروش داشته باشد، اما از آنجایی که مینی سریال های این داستان به زودی از تلویزیون پخش می شود، شاید بسیاری آن را به داستان برادران دیده بان ترجیح داده باشند. باکری در تلویزیون

اما نگاهی به جدول فروش سینمای ایران در سال 1401 که از آن زمان تاکنون نگذشته است، نشان می دهد که بر خلاف سال های گذشته، برخی از فیلم های اجتماعی خوب توانسته اند در گیشه فروش خوبی داشته باشند و این نشان می دهد که اگر یک فیلم استانداردهای سینمایی را داشته باشد. . صاحب ژانر است، حتی اگر فیلم اولی باشد، با استقبال تماشاگران و سینمادوستان مواجه خواهد شد. نمونه ای از این گفته فیلم «الاف زار» به کارگردانی کاظم دانشی بود که علیرغم اولین تلاش کارگردان توانست با بازی متفاوت و درخشان پیمان جمشیدی در مقام داوری بیش از 20 میلیارد تومان بفروشد.

پای الناز هنوز وسط است

همین اتفاق برای سه فیلم اجتماعی خوب دیگر امسال افتاد. «تی تی» آخرین اثر آیدا پهننده که ملودرام اجتماعی با بازی های متفاوت الناز شاکردوست و هوتن شکیبا بود، چراغ سبز گیشه را گرفت و به فروش بالای 19 میلیارد تومان رسید یا فیلم ابلاک ساخته نرگس آبیار در شکل تراژدی، یکی از موفقیت های باکس آفیس بود. در این فهرست نمی توان از فیلم دوزیستان ساخته برزو نیک نژاد که یکی از فیلم های اجتماعی خوب امسال بود که موفقیت هایی در گیشه به دست آورد، اشاره ای نکرد. جالب اینجاست که در دو فیلم «تی تی و ابلق» با بازی های متفاوت الناز شاکردوست از مخاطبان پذیرایی شد که بی شک بر فروش این فیلم ها تأثیر گذاشت.

در هر صورت معمولاً فیلم های خوب غیرکمدی و طنز از طریق تبلیغات شفاهی و زبانی شنیده می شود و همین تماشاگران محدود سینما تصمیم می گیرند در بین کمدی های درجه دو، وقت، انرژی و هزینه خود را صرف فیلم های اجتماعی خوب کنند. تصمیمی که می تواند آینده روشنی را برای این فیلم ها حداقل در گیشه رقم بزند.

بیشتر بخوانید؛