روز جدید احمد زیدآبادی، فعال سیاسی اصلاح طلب با اشاره به گفت و گوی نوروزی با بهروز وسوگی، بازیگر پیشکسوت سینمای ایران که ابراز تمایل کرده است به کشور بازگردد، درباره بازگشت هنرمندان خارجی به ایران اظهار نظر کرد.
* یکی از مشکلاتی که روح و روان هر ایرانی عاشق وطن را آزار می دهد، همه گیری مهاجرت جوانان و فارغ التحصیلان به خارج از کشور است.
* برخی از دلایل و زمینه های گسترش مهاجرت آنقدر پنهان نیست که نیاز به یافتن داشته باشد، اما این میزان تمایل به خروج از کشور به نظر من با این دلایل و زمینه ها تناسبی ندارد و عوامل روانی و سیاسی پنهانی در پس آن نهفته است.
* هرکس برای این کشور و آینده آن دلسوزی کند باید در توقف و حتی معکوس کردن مهاجرت سهیم باشد، اما متاسفانه برخی از نیروهای سیاسی و شبکه های خبری علیرغم ادعای میهن پرستانه خود به طور مستقیم و غیرمستقیم ملتهب هستند. میل به مهاجرت در بین جوانان ایرانی در حال گسترش است و آنها مدام سعی می کنند کشور را از استعدادهای انسانی صرفاً به دلیل نفرت از نظام سیاسی تخلیه کنند.
موعظه اندیشمندان و صاحب نظران دیگر کمکی به توقف یا معکوس کردن روند رو به رشد مهاجرت نخواهد کرد و باید در این راستا گامی عملی برداشت. این اقدام عملی فقط برای برخی از مهاجران قدیمی و دولت حاکم امکان پذیر است.
* آن دسته از مهاجرانی که در اوایل انقلاب به دلیل حرفه یا هنر از کشور خارج شدند و اکنون می خواهند در پیران به دیار خود بروند، به نظر من باید بدون ترس و تردید به کشور بازگردند. و مطمئن باشید شرایط اجتماعی در ایران به گونه ای نیست که نهادی بخواهد و یا بتواند برای آنها ناراحتی جدی ایجاد کند.
* بازیگران و خوانندگان قدیمی و مشهور می توانند در این عرصه پیشگام باشند و با مهاجرت به کشور خود تمایل به ترک وطن را در بین جوانان کاهش دهند.
* سخت تر این کار بر دوش مدیران کشور است. پس از تشکیل دولت جدید، بسیاری از رهبران ارشد از لزوم بازگشت هموطنان مهاجر به کشور صحبت کردند. اما سخنان آنان به دلیل واکنش تبلیغاتی محافل سیاسی علیه بازگشت هموطنان مهاجر خود به کشور موج بزرگی برانگیخت و عملاً به حاشیه رفت. چنین کاری نیاز به موجی پر سر و صدا دارد وگرنه کسانی که می خواهند کشور را از نیروهای جوان و مستعد خالی کنند به راحتی خنثی می شود.
*به عبارت دیگر بازگشت آرام و صدای مونولوگ های مهاجران کارساز نیست و لازم است برخی از برجسته ترین آنها در یک حرکت جمعی وارد کشور شوند. وقتی مرتضی عقیلی می تواند در امنیت و آسایش کامل به کشور بازگردد و حتی به او قول ادامه کار در کشورش داده شود، چرا افرادی مثل بهروز وسوگی و معین نتوانند؟
* بسیاری از خوانندگان ایرانی قرار است در ایام عید در کشورهای همسایه برنامه اجرا کنند. تعداد زیادی از ایرانیان که به این کنسرت ها سفر می کنند، نه تنها از نظر روانی بسیار ناراحت کننده است، بلکه از نظر اقتصادی نیز سودمند است. حال در چنین شرایطی واقعاً چه اشکالی دارد این است که او در روزهای خاصی از عید در تهران یا اصفهان کنسرت می‌دهد و ضمن تأمین بودجه برای شادی و خوشحالی علاقه‌مندان به هنر، به کنترل روند مهاجرت دسته‌جمعی نیز کمک می‌کند. جوانان خارج از کشور؟
* متاسفانه بازگشت مرتضی عقیلی به کشور با اتهامات و سرزنش برخی از محافل مخالف نظام جمهوری اسلامی مواجه شده است. نمی دانم دلتنگی برای وطن و وطن در کدام مسلک و مرام مایه ننگ است که رفع این دلتنگی با بازگشت به وطن مقصر است؟ حق بازگشت به وطن یکی از بدیهی ترین حقوق شهروندان همه کشورهاست. امیدوارم هموطنان خارج از کشور از این حق طبیعی و بدیهی استفاده کرده و با بی توجهی به برخی واکنش های سیاسی راه بازگشت به این میهن خسته و منتظر را در پیش گیرند.