چرا تحریم های روسیه با تحریم های ایران، افغانستان و ونزوئلا قابل مقایسه نیست؟ / آیا جهان باید منتظر یک شوک مالی بزرگ باشد؟

چرا تحریم های روسیه با تحریم های ایران، افغانستان و ونزوئلا قابل مقایسه نیست؟  / آیا جهان باید منتظر یک شوک مالی بزرگ باشد؟

روز جدید : موج تحریم های غرب علیه روسیه، سیستم های سیاسی و اقتصادی در سراسر جهان را به قلمروی ناآشنا سوق داده است. در ماه دسامبر، واضح بود که حمله روسیه به اوکراین با موجی از فشار اقتصادی آمریکا و اروپا مواجه خواهد شد. اما در حالی که تهاجم ناگهانی و وحشیانه ولادیمیر پوتین همه را شوکه کرد، واکنش اقتصادی غرب به همان اندازه حیرت آور است.

نیکلاس مولدر در اکونومیست نوشت: رگبار تحریم های غرب علیه روسیه، سیستم های سیاسی و اقتصادی جهان را به قلمروی ناشناخته سوق داده است. در ماه دسامبر، واضح بود که حمله روسیه به اوکراین با موجی از فشار اقتصادی آمریکا و اروپا مواجه خواهد شد. اما در حالی که تهاجم ناگهانی ولادیمیر پوتین همه را شوکه کرد، واکنش اقتصادی غرب به همان اندازه شگفت انگیز است.

دور اولیه تحریم ها در 24 فوریه علیه بانک ها و صادرات فناوری روسیه بود. دور دوم در 26 فوریه دسترسی به شبکه اکسپرس را قطع کرد و ثروت خارجی الیگارش های روسیه را تصرف کرد و مهمتر از همه، بیشتر ذخایر خارجی بانک مرکزی روسیه را مسدود کرد. پیش از این هرگز اقتصاد G20 با چنین تحریم های شدید اقتصادی مواجه نشده بود و این همه تحریم را در مدت زمان کوتاهی تجربه نکرده بود.

رهبران اروپایی به طور قابل توجهی در مورد شدت تحریم های خود شفاف هستند. برونو لومیر وزیر دارایی فرانسه اعلام کرد که غرب یک جنگ اقتصادی و مالی کامل علیه روسیه به راه خواهد انداخت. اما اهمیت این کمپین تحریمی فراتر از اهمیت ژئوپلیتیکی آن است. ما قبلاً شاهد تقویت ناتو، تقویت اتحاد فراآتلانتیک و اتحادیه اروپا بوده ایم. با این حال، تحریم ها علیه روسیه نقطه عطفی در تاریخ اقتصاد جهان است.

ما می‌توانیم با در نظر گرفتن شدت تحریم‌ها، اندازه هدف یا نتیجه، یعنی توقف درگیری‌ها، به دنبال اپیزودهای تاریخی قابل مقایسه باشیم. در دو دهه گذشته، تنها ایران، ونزوئلا و افغانستان دارایی های خارجی خود را نزد بانک های مرکزی مسدود کرده اند. آنچه روسیه را از آنها متمایز می کند اندازه آن است. روسیه، یازدهمین اقتصاد بزرگ جهان، در مقایسه با اقتصاد کوچک افغانستان و اقتصادهای متوسط ​​ایران و بولیوار، غول بزرگی است.

جاه طلبی کسانی که از تحریم ها سود می برند بسیار بیشتر از پایان جنگ در اوکراین است. اگر هدف جنگ اقتصادی غرب پایان دادن به جنگ تهاجمی پوتین در اوکراین باشد، تجربه تاریخی نشان می دهد که اقدامات مختلفی لازم است. فقط تحریم ها تجربه بدی در توقف ماجراجویی های نظامی دارند. در قرن بیستم، از 19 تلاش برای استفاده از تحریم ها به عنوان سیاستی برای جلوگیری از جنگ، تنها سه مورد موفقیت آمیز بود که دو مورد از آنها کار جامعه ملل بود. اثربخشی تحریم‌ها را در جنگ‌های مرزی اولیه بالکان بین یوگسلاوی و آلبانی در سال 1921 و بین یونان و بلغارستان در سال 1925 دیدیم. یکی دیگر از استفاده‌های موفقیت‌آمیز از تحریم‌ها، فشار مالی آمریکا بر استرلینگ بود که به پایان کارزار نظامی بریتانیا در مصر انجامید. و جنگ سوئز 1956

به طور قابل توجهی، در دو مورد اول، تحریم ها به عنوان تهدید مورد استفاده قرار گرفت، اما در مورد سوم، یکی از متحدان جنگ سرد، دیگری را تحت فشار قرار داد. تنها یک مورد وجود دارد که کشوری با وزن مشابه روسیه به دلیل محدود کردن تجاوزاتش تحریم شده است. در سال 1935، جامعه ملل تحریم هایی را علیه ایتالیا به رهبری موسولینی، هفتمین اقتصاد بزرگ جهان، وضع کرد. تحریم ها برای حمله اتیوپی ها به ایتالیا در سال 1935 اعمال شد. البته این اقدامات نتوانست مهاجم را منصرف کند.

اکنون سوال این است که تحریم های روسیه چه تاثیری خواهد داشت؟ شوک مالی اولیه قطعا شدید خواهد بود و تورم جدی و فلاکت عمومی را به دنبال خواهد داشت. با این حال، دلایلی وجود دارد که انتظار داشته باشیم اگر روسیه بر این بحران فوری غلبه کند، برای مدتی با نرخ رشد پایین یا منفی ادامه خواهد یافت. ایران در سال‌های 2012 و 2018 بحران‌های ارزی شدیدی را در نتیجه تحریم‌های غرب تجربه کرد، اما ثبات اولیه آن از زمان انقباضات اولیه تثبیت شده است. روسیه به شدت با اقتصاد جهانی ادغام شده است، اما همچنین دارای پایگاه اقتصادی بسیار گسترده تر، درآمدهای مالی بالاتر و بخش صادرات متنوع تری نسبت به ایران است.

انزوای اقتصادی روسیه، بسته به نقش آن به عنوان تامین کننده برای پیشرفت چندین کالای کلیدی، پیامدهای عمیقی برای اقتصاد جهانی خواهد داشت. تحریم های همه جانبه علیه ایران و ونزوئلا به اقتصاد جهانی در بخش های خاصی از بازار نفت ضربه سختی وارد کرده است. اما تحریم‌های غرب علیه مسکو قطعاً مستلزم تعدیل دردناک اقتصاد جهانی است و بر توانایی روسیه برای تأمین سهم متنوع خود از سبد کالای جهان تأثیر می‌گذارد. روسیه 6 درصد جهان، 7 درصد نیکل، 12 درصد نفت خام و 18 تا 19 درصد گندم جهان را تولید می کند. به موارد فوق باید صادرات گاز طبیعی و تامین یک چهارم مس جهان را نیز اضافه کرد. مصر، تونس، عراق و لبنان در حال حاضر به دلیل بسته شدن بنادر اوکراین با افزایش قیمت مواجه شده اند. تحریم ها ادامه عرضه مواد غذایی آنها را به شدت به تصمیمات سیاستمداران غربی وابسته می کند. بازارهای مالی جهانی به حمایت بیشتر بانک‌های مرکزی برای جبران حذف مازاد ارزهای خارجی بزرگ روسیه از بازارهای سوآپ ارز نیاز دارند.

اگرچه هنوز تحریم‌هایی بر مهم‌ترین کالاهای صادراتی روسیه اعمال نشده است، اما ترس از تحریم، خریداران عمده، واسطه‌ها و کاربران نهایی را به وحشت انداخته است. تصمیمات بخش خصوصی برای عدم فعالیت در روسیه در حال افزایش است. مرسک و ام‌اس‌سی، دو غول کشتیرانی که یک سوم بازار جهانی کانتینر را کنترل می‌کنند، قبلاً سفارش‌های خود را به روسیه و از روسیه به حالت تعلیق درآورده‌اند. بریتیش پترولیوم و شل از صنعت نفت کشور خارج می شوند. سفرهای هوایی، گردشگری و سایر ارتباطات بین روسیه و غرب به سرعت در حال کاهش است.

پس از توافق هسته ای 2015، علاقه کم غرب به تجارت با ایران نشان داد که واکنش های بیش از حد تحریم ها ممکن است موثرتر از خود تحریم ها باشد. تحریم ها بر رفتار تجاری تأثیر می گذارد. عوارض جانبی غیر قابل پیش بینی نیز وجود دارد. کاهش ارزش پول روسیه بر پنج جمهوری آسیای مرکزی که ارزهای آنها بر روبل متکی است تأثیر منفی گذاشته است. بدون کمک، سالی که با اعتراضات علیه افزایش هزینه های زندگی در قزاقستان آغاز شد، مشکلات بیشتری را برای منطقه ایجاد خواهد کرد. اما اکنون آشفتگی بسیار بیشتر شده است. اختلالات نظامی، کمبود منابع و ترس از تحریم قیمت کالاها در جهان را شوکه کرده است. این می تواند یک رکود جهانی را آغاز کند و ثبات سیاسی جوامع در شمال آفریقا، خاورمیانه، آسیا و فراتر از آن را تضعیف کند.

تحریم ها دیگر ابزاری تیز در استفاده از جهانی شدن نیستند. در مقیاس کنونی خود، آنها طوفانی هستند که ماهیت جهانی شدن را به طور اساسی تغییر خواهند داد. با توجه به جنایت آمیز بودن تجاوزات آقای پوتین، روسیه باید به دلیل تجاوزات خود از طریق اقدامات اقتصادی، مالی و دیپلماتیک مجازات شود. اما سیاستمداران غربی باید در طراحی این مداخلات بسیار محتاط باشند. تحریم ها بر تصمیم گیری بخش خصوصی تأثیر می گذارد. زمانی که این تصور که تدابیر دائمی هستند باقی بماند، هر فرصتی برای استفاده از آنها برای هدایت راه به سوی صلح در اروپای شرقی از بین خواهد رفت.

در یک اقتصاد جهانی شکننده، پیامدهای سیاسی و اقتصادی ناخواسته تحریم‌ها می‌تواند به سرعت از کنترل خارج شود. به جای عجله برای تحریم های بیشتر، سیاستمداران غربی باید بر کمک به اوکراینی ها برای دفاع مستقیم از استقلال خود تمرکز کنند. آنها همچنین باید به سرعت شرایط روشنی را برای لغو تحریم ها به منظور تشویق کاهش تنش و پایان دادن به این جنگ فاجعه بار تعیین کنند.

دیدگاهتان را بنویسید