«کهله هرز» نماد کوه های پرافتخار زاگرس/ دل خوشی از قوانین شکار نداریم.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به گزارش هزار ماسوله، شکار روزگاری از ضروریات مردم هورامان بود. اما امروزه معیشت و شیوه زندگی مردم تغییر کرده است و این موجودات، طبیعت بکر و زیبای منطقه یکی از وجوه متمایز هورامان از دیگر نقاط دیدنی کشور است.

این منطقه به اورامان یا هورامان معروف است و اخیراً بسیاری از چشم اندازهای طبیعی و فرهنگی آن به دلیل طبیعت خاص و متنوعش در یونسکو به ثبت رسیده است.

در کوه های هورامان و در میان ساکنان کوه به «کوهله ههرز» یا «کل مستی» معروف است. گونه ای از موجودات ارزشمند که نمادی از کوه های باشکوه زاگرس است.

برخی از شکارچیان بومی و اصیل منطقه امروزه کمتر شکار می کنند و به حیوانات کوهی به ویژه بزهای کوهی توجه می کنند. اما متاسفانه برخی از شکارچیان نیز در این فصل بی رحمانه به شکار مارهای این موجودات بی آزار می پردازند و تا جایی که می توانند شکار می کنند.

چند سالی است که برخی از فعالان طبیعت در این منطقه با پیروی از محیط بانان و یا به صورت انفرادی در نخچیرگاه های معروف فعال و گسترده شده اند که می تواند شکارچیان را از شکار کل بز کوه شاهو باز دارد.

آنها حتی در دمای زیر صفر و در سخت ترین شرایط به کوه می روند و با هزینه شخصی اردو می زنند. آنها از رویارویی با شکارچیان و برخوردها و توهین های آنها خجالت نمی کشند و با هر ناملایماتی از طبیعت و انسان گرفته تا خطراتی که از طبیعت آنها را تهدید می کند دست و پنجه نرم می کنند و شاید می گویند که می توانند در نسل آینده حرفی برای گفتن داشته باشند.

وضعیت زیستگاه حیوانات خوب نیست/ از قوانین شکار راضی نیستیم

اسد الخودوستی از ابتدای کار خود در کوهستان به عنوان حامی حیات وحش به خزر ماسوله گفت: «کاری که ما شروع کرده ایم ممکن است کاملاً دلسرد کننده نباشد، اما مطمئناً یک ایده فرهنگی و نمادین تر است. چهار سال متوالی فعالیت خود را با جمعی از دوستان در آذرماه در کوه و در نقاط حساس شکار توتال و کوهستانی آغاز کردیم.

این فعال طبیعت دوست و رئیس شورای کوهنوردی پاوه وی در خصوص ایده اولیه شکل گیری این فعالیت گفت: تصمیم گرفتیم با دوستان خود در سازمان های مردم نهاد و شورای کوهنوردی و با تماس با مراجع مربوطه برای حفاظت و صیانت از کل و کوه کار خود را آغاز کنیم. . شاهو: «خوشبختانه برخی از دوستان به انجمن زنده پیوستند و در بازار خیریه ای که توسط مجموعه فریا برگزار شده بود، به شکار این موضوع پرداختند و امضا جمع آوری کردند.

وی درباره نحوه کارشان توضیح داد: تصمیم گرفتیم با شکارچیان صحبت کنیم و از آنها بخواهیم که حداقل برای چند سال برای مدت معینی شکار نکنند تا کل نسل و بزهای کوهی به تعداد و وضعیت طبیعی خود برسند. «با همت فراوان دوستان حرکت عملی آغاز شد و در انتهای شکارگاه کمپ زدیم و این شروع کار ایمانی ما شد و سپس دوستان بیشتری به جمع ما اضافه شدند و در کوه کهله بودیم. فصل ههراز یا کل مستی که از 15 آذر تا 25 آذر 27 ادامه دارد.

اله دوستی در خصوص ممنوعیت شکار گفت: در شرایط فعلی زیستگاه های وحشی در کشور نباید مشکلی به نام شکار قانونی داشته باشیم. ممکن است عده ای شکار قانونی را زیر پرچم اظهارات تفسیر کنند، اما وضعیت زیستگاه حیوانات واقعاً خوب نیست. قوانین نیز برای برخی بازدارنده نیستند. به عنوان مثال شکارچیان در دادگاه به پرداخت کمتر از 10 میلیون تن غرامت برای شکار بز کوهی برای اثبات تخلف محکوم شدند. بنابراین برای برخی شکار آسان است. ما از قوانین شکار راضی نیستیم و گزارش می دهیم که در منطقه ما که وضعیت اکولوژیکی حیوانات و شکار بی رویه آنها بسیار بالا است، شکار همه حیوانات باید به طور قطع ممنوع شود.

متأسفانه هیچ گونه حمایت مادی یا تجهیزاتی دریافت نکرده ایم

الخدوستی در پاسخ به سوالی که در حمایت از نهادها و ارگان های دولتی مطرح شد، گفت: از نظر حمایت رسمی و مادی هیچ حمایت عملی از ما نکردند. حتی برخی از ارگان های زیرمجموعه مانند سایر شهرهای کشور تجهیزات اولیه نظارتی را در اختیار ما قرار نداده اند. اما نهادهای مردمی منطقه گاهی از ما حمایت می کنند. با وجود تشویقی که کارمندان از ما کردند و حمایت کلامی، متاسفانه هیچ حمایت مادی و تجهیزات دیگری دریافت نکردیم.

وی با اشاره به امکانات محدود و کمبود تجهیزات اولیه گفت: ده تا پانزده نفر هزینه های ده روزه دارند که شامل تهیه تجهیزات، غذا و برپایی کمپ می شود و حتی دوربین دوچشمی را خودمان خریدیم. همین امکانات در شهرهای دیگر به راحتی در اختیار شرکای محیط زیست قرار می گیرد. ما معتقدیم مسئولین شهرستان دلسوز کشور و منطقه هستند و امیدواریم همانطور که تلفنی و حضوری قول مساعدت داده اند آن را اجرا کنند اما عملاً یک ریال از هیچکس خارج از هیئت دریافت نکرده ایم.

الله دوستی به چالش ها و مشکلات آنها اشاره کرد و گفت: مشکلاتی که همیشه وجود دارد. از تهیه وسایل اولیه گرفته تا انگ و سنگسار برخی از عوام و شکارچیان و… حتی اطلاعات نادرستی که در بین مردم پخش می شود یکی دیگر از مشکلاتی است که برای ما پیش آمده است. عده ای متاثر از عدم شکار بودند و برخی دیگر از سهم گوشت بز و کل کوه استفاده نکردند، بنابراین طبیعی است که به دنبال سنگسار باشیم. البته و خوشبختانه همفکران و کارمندان زیادی هستند که حتی با تماس، اطلاعات و فرهنگ به ما کمک می کنند.

این فعال طبیعت دوست با اشاره به فعالیت شکارچیان گفت: می دانیم که «راوچین ها» یا شکارچیان به شکار به عنوان یک سنت و فرهنگ قدیمی نگاه می کنند. آنها خود را صاحب کوه می دانند و از کشتن بزهای کوهی اکراه دارند. آنها می دانند که حرکت ما باید مورد حمایت قرار گیرد و بسیاری از آنها با ما همدردی کردند. آنها شکارگاه های کوهستانی را به ما نشان می دهند و به کسانی که بی دلیل شکار می کنند هشدار می دهند و مسیرهای شکار خود را برای ما فاش می کنند.

الله دوستی در پایان گفت: کشتن بز کوهی یعنی کشتن نسلی از این موجود. اگر یک بز کوهی کشته شود به این معنی است که 60 مورد از این گونه در مدت 5 سال از بین رفته است.

پایش شبانه روزی مناطق حفاظت شده بوزین و مرخیل

محمد اکگرزاده همچنین به هزار ماسوله گفت: با توجه به آغاز فصل جفت گیری کامل و بز در طبیعت در منطقه ما، اقدامات پیشگیرانه ای را برای جلوگیری از شکار و شکار این گونه ارزشمند در طبیعت انجام داده و کنترل منطقه را تقویت کرده ایم. فصل.”

رئیس اداره محیط زیست شهرستان پاوه افزود: در این راستا منطقه حفاظت شده بوزین و مرهیل شهرستان پاوه توسط همکاران ما به صورت شبانه روزی رصد می شود.

وی بیان کرد: از مردم طبیعت دوست پاوه انتظار داریم در حفظ این طبیعت برای آیندگان و همچنین گذشتگان ما را همراهی کنند.

انتهای پیام/