چه کسی می داند شاید پوتین با رسوایی برکنار شود. شاید بایدن و شی جین پینگ ببوسند و آرایش کنند. صلح در فلسطین ممکن است سراب نباشد، اما یک چیز در سال 2023 مسلم است: اوکراین همچنان از افغانستان و ده‌ها کشور فقیرتر که در بحران هستند، اما از نظر استراتژیک اهمیت کمتری دارند، حمایت و توجه بیشتری خواهد داشت. در حالی که قدرت های بزرگ نبردهای جهانی خود را آغاز می کنند، بدبختی و آشفتگی در این کشورهای کمتر محبوب تا حد زیادی کنترل نشده و مورد توجه قرار نخواهد گرفت. سال نو مبارک!
سایمون تیسدیل در گاردین نوشت: امسال سال خوبی برای سرپوش گذاشتن اخبار بد و رویدادهای ناخوشایند جهان بود. تعدادی از دیکتاتورها، قاتلان مختلف و رژیم های سرکوبگر یا ضد دموکراتیک می توانند شهادت دهند که واقعاً چنین بوده است. میانمار، یمن، مالی، نیکاراگوئه، جمهوری دموکراتیک کنگو، سومالی و افغانستان تنها تعدادی از مناطق بحرانی هستند که خشونت شدید و بدبختی غیرقابل تحمل توجه بین‌المللی را به خود جلب کرده است.
به گزارش سرویس بین الملل «ایزبور»، در ادامه این مقاله آمده است: دلیل اصلی چشم پوشی از فجایع جهانی در سال 2022، جنگ اوکراین، بزرگترین درگیری در اروپا از سال 1945 است. اما این بدان معنا نیست که اگر این جنگ نبود، تیگری جنگ زده اتیوپی یا گواتمالای مملو از فساد، تیتر خبرهای جهانی می شد. حقیقت تلخ: غرب چندان به درگیری های کشورهای در حال توسعه اهمیت نمی دهد.
مشکل اوکراین، همانطور که از اروپا و آمریکای شمالی دیده می‌شود و بر دیگر بحران‌های راهبردی و بشردوستانه غلبه کرده است، توجه سیاسی و رسانه‌ای، کمک‌ها و تلاش‌های بشردوستانه را در انحصار خود درآورده است.
با این حال، سایر بحران‌های بین‌المللی در حال انجام یا قریب‌الوقوع، توجه و منابع بیشتری را در سال 2023 می‌طلبد. نادیده گرفتن سه میدان نبرد ژئوپلیتیکی ممکن است سخت‌تر باشد: رفتار سلطه جویانه چین در شرق آسیا، باتلاق در خاورمیانه، و تنش بین ایالات متحده و اروپا.
هنوز مشخص نیست که آیا رویدادهای خارجی و تغییر اولویت ها در نهایت توانایی اوکراین را برای ایستادگی در برابر روسیه تضعیف می کند یا خیر. ولادیمیر پوتین مطمئناً امیدوار است. اوکراینی ها با تمام شجاعت تحسین برانگیز خود در حال ورود به مرحله دوم جنگ هستند که بیش از هر زمان دیگری به حمایت بی دریغ غرب و عمدتاً ایالات متحده وابسته است.
سلطه چین
افزایش تنش های نظامی در شرق آسیا مستحق توجه ویژه است، همانطور که تصمیم خیره کننده ژاپن برای تقریباً دو برابر کردن هزینه های دفاعی خود نشان می دهد. ژاپن نهمین خرج نظامی بزرگ جهان است و با این تصمیم به طور چشمگیری پس از آمریکا و چین به رتبه سوم صعود می کند. مهمتر از آن، این تغییر نشان دهنده یک شکست شدید، اگر نگوییم پایانی، به سنت صلح طلبی ژاپن پس از سال 1945 بود، که، برای مثال، دخالت در درگیری های خارج از کشور را ممنوع می کرد. لازم به ذکر است که نظرسنجی ها حاکی از حمایت قاطع مردم ژاپن از این سیاست جدید است.
چه چیزی باعث این تغییر شد؟ همان عواملی که کره جنوبی و دیگر کشورهای منطقه را مجبور به انجام تمرینات بیشتر کرد. همان عواملی که منجر به ایجاد Aukus (اتحاد امنیتی استرالیا، بریتانیا و ایالات متحده) شد، همکاری بین QUAD (ایالات متحده، هند، ژاپن و استرالیا) را تعمیق بخشید.
همه این کشورها یک ترس مشترک دارند: چین. پکن به شدت در حال گسترش دامنه نظامی منطقه ای خود است. این کشور اختلافات دیرینه ارضی با همسایگان خود از جمله ژاپن و هند دارد و در حال ایجاد اختلافات جدید در دریای چین جنوبی است. هفته گذشته، چین محاصره هوایی تایوان را از سر گرفت. نگرانی های مشروع مبنی بر اینکه چین ممکن است تلاش کند تهدید شی جین پینگ برای تصرف تایوان در سال 2023 را دنبال کند، پنتاگون را به خود مشغول کرده است.
آیا ایالات متحده می تواند به طور واقع بینانه با چین و روسیه مقابله کند و همزمان از تایوان و اوکراین دفاع کند؟
وقتی ژنرال مارک میلی اخیراً پیشنهاد کرد که اوکراین مذاکرات صلح را در نظر بگیرد، این سناریوی کابوس جنگ دو جبهه احتمالاً در ذهن او بود. شاید او مانند ژاپن، سومین دشمن بالقوه را در ذهن داشت – کره شمالی و موشک‌ها و پهپادهای با قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای در حال تکثیر آن.
باتلاق خاورمیانه
خاورمیانه که برای چندین دهه در مرکز سیاست خارجی آمریکا قرار داشت، پس از شکست جورج دبلیو بوش در عراق و فشار باراک اوباما در سوریه مورد غفلت قرار گرفته است. با این حال، سال 2023 می تواند سالی باشد که بسیاری از مشکلات ناشی از این فاصله گرفتن آمریکایی ها خود را نشان دهد.
بنی گانتز، وزیر دفاع بازنشسته اسرائیل، هفته گذشته پیش بینی کرد که به دلیل تصمیم بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر، برای اعطای اختیار وزیری بر منطقه به شرکای ائتلاف ضد عرب خود، شاهد تشدید خونین تنش ها در کرانه باختری اشغالی خواهیم بود. خشونت توسط ارتش اسرائیل، شهرک نشینان یهودی و فلسطینی ها در سال 2022 به اوج بی سابقه ای رسید.
ایران نیز به دلیل اعتراضات و به دلیل اینکه مذاکرات هسته ای با غرب با شکست اجتناب ناپذیر مواجه است، به نقطه جوش نزدیک شده است. حتی اگر ایران امتیازات قابل توجهی بدهد، برای جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده، رسیدن به توافق با دولتی که با معترضانی مانند این برخورد کرده، دشوار خواهد بود.
تبدیل رویارویی پنهان اسرائیل و ایران به رویارویی مستقیم نظامی می تواند یکی از نتایج شکاف نهایی غرب و تهران باشد. این امر به نوبه خود می تواند عراق و سوریه و همچنین روسیه را وارد معارضه کند. در همین حال، رئیس جمهور رجب طیب اردوغان که در چنگال انتخابات ریاست جمهوری است، ممکن است بار دیگر به کردهای سوریه حمله کند تا توجهات را از مشکلات داخلی خود منحرف کند.
روابط اروپا و آمریکا
اوکراینی‌ها که نمی‌دانند سال 2023 چه چیزی ممکن است به ارمغان بیاورد، دلایل خوبی برای نگرانی در مورد اتحاد آمریکا و اروپا و حفظ قدرت خود دارند. اختلافات میان کشورهای اتحادیه اروپا بر سر مذاکرات با روسیه ممکن است با طولانی شدن جنگ بیشتر شود. نارضایتی در واشنگتن نیز در حال افزایش است که ایالات متحده بیشتر ریسک‌ها را در اوکراین می‌پذیرد و بیشتر هزینه‌ها (48 میلیارد دلار) را می‌پردازد، در حالی که به نظر می‌رسد اروپایی‌ها به روش‌های قدیمی خود برای فریب دادن دیگران بازگشته‌اند.
به طور گسترده تر، روابط ترانس آتلانتیک توسط اختلافات ایالات متحده و اروپا بر سر قوانین تجارت و فناوری به چالش کشیده شده است. با نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری 2024، یک سوال اساسی تر و شگفت آورتر مربوط به قدرت و یکپارچگی دموکراسی آمریکایی در دوره دونالد ترامپ است.
چه کسی می داند شاید پوتین با رسوایی برکنار شود. شاید بایدن و شی جین پینگ ببوسند و آرایش کنند. صلح در فلسطین ممکن است سراب نباشد، اما یک چیز در سال 2023 مسلم است: اوکراین همچنان از افغانستان و ده‌ها کشور فقیرتر که در بحران هستند، اما از نظر استراتژیک اهمیت کمتری دارند، حمایت و توجه بیشتری خواهد داشت.
در حالی که قدرت های بزرگ نبردهای جهانی خود را آغاز می کنند، بدبختی و آشفتگی در این کشورهای کمتر محبوب تا حد زیادی کنترل نشده و مورد توجه قرار نخواهد گرفت. سال نو مبارک!