گریه اصولگرایان بر ظلم به شهردار تهران! / آقاامیری: برای زاکانی چیزی آوردند که حتی نمی تواند دامادش را در شهرداری استخدام کند.

گریه اصولگرایان بر ظلم به شهردار تهران!  / آقاامیری: برای زاکانی چیزی آوردند که حتی نمی تواند دامادش را در شهرداری استخدام کند.

روهر نه : سوال جدی این است که آیا رانت، منفعت طلبی و فساد فقط در یک جریان سیاسی وجود دارد و دیگری فارغ از این مشکلات است؟ یا اینکه منافع شخصی در اثربخشی یک جناح سیاسی، شاکیان مبارزه با فساد را خفه می کند؟

به نظر می رسد حاشیه اصولگرایان در شهرداری و شورای تهران پایتخت به پایان نخواهد رسید. چرا که هر روز اظهارات جدید یا اقدامات عجیب آنها باعث می شود که تنور انتقاد و واکنش ها داغ بماند.

از این رو یک روز نقاشی دیوارهای پارک ها مورد توجه مردم در فضای مجازی قرار گرفت و روز دیگر قطع شبانه درختان برخی از پارک های شهر خبرساز شد.

با این حال آقامیری، یکی از اعضای شورای شهر تهران که دارای رای اقلیت است، در آخرین اظهارات خود با انتقاد از منتقدان کالیباف به ظلم زنی اشاره کرد و گفت: با زنی کاری کردند که داماد هم نمی تواند انجام دهد. شهرداری! “

این بیانیه در حالی است که اخیرا شهرداری تهران با صدور حکمی نانوشته دستور اخراج نزدیک به 400 نیروی متخصص را به دلیل استخدام در دوره قبلی شهرداری صادر کرد، دستوری که بیش از هر چیز ایرادات سیاسی دارد.

حال باید پرسید چرا یکی از اعضای شورای شهر تهران از استخدام نشدن داماد زاکانی در مجتمع زیر نظر پدرشوهرش ناراضی است؟!

آیا قبح اشتغال خانوادگی بین اصولگرایان سرایت کرده است؟ البته با توجه به تلاش قبلی وی برای استخدام دسته جمعی و اتوبوسی صرفاً برای نزدیک شدن به این جناح سیاسی، اغراق نیست که پس از انتقادات فراوان از انتصاب تازه دامادها و فرزندان به برخی از مسئولان در ایران، گروهی از اصولگرایان به صراحت اعلام کردند. حذف این موضوع شاید به دلیل فشار افکار عمومی باشد، اما شکایت صریح از این اتفاق به نوعی یادگاری از دوران جدید حاکمیت اصولگرایان است.

در این رابطه ممکن است حداقل گروهی از اصولگرایان در آینده ای نزدیک آنچه را که عدم تعلق به کار، اطلاعات یا رانت اقتصادی نامیده می شود با وضوح بیشتری نقد کرده و سهم بیشتری از توده انقلابی را مطالبه کنند.

با توجه به تقویت این روحیه در بخشی از جریان اصولگرا و اتحاد قوا به نفع این جناح، می توان دریافت که اکثر کسانی که در گذشته به رانت و فساد انتقاد می کردند، اکنون عملاً سکوت کرده اند و نفس نمی کشند.

در این راستا سوال جدی این است که آیا رانت، طمع و فساد فقط در یک جریان سیاسی وجود دارد و جریان دیگر از این مشکلات فارغ است؟ یا اینکه منافع شخصی در اثربخشی یک جناح سیاسی، شاکیان مبارزه با فساد را خفه می کند؟

دیدگاهتان را بنویسید