گزینه ای نزدیک به بدنسازان و سیاستمداران

حیاط خلوت دولت ها

نگاهی به برخی دولت ها و کابینه های پس از انقلاب به خوبی نشان می دهد که در عمل کم اهمیت ترین وزارتخانه دولتی، وزارت آموزش و پرورش است. به عنوان رئیس جمهور در بسیاری از دوره ها، به جای اینکه به دنبال چهره های قوی، موثر و توانمند در میان معلمان باشند، پس از یک سلسله انتخاب در وزارتخانه های دیگر، سرانجام فردی مرتبط یا بعضاً غیر مرتبط با آموزش و پرورش را برای آن وزارتخانه انتخاب کردند. دولت آیت الله رئیسی نیز از این قاعده مستثنی نیست. وی خاطرنشان می کند: نه تنها نظر کارشناسی در این زمینه وجود ندارد، بلکه افراد معرفی شده بیشتر برای ارتباط انتخاب و معرفی شده اند تا تجربه مدیریتی و ارتقای فرهنگیان. حسین بگلی اولین انتخابی بود که رئیس جمهور برای تصدی پست وزارت آموزش و پرورش به مجلس معرفی کرد. فردی که به دلیل نداشتن تجربه مدیریتی و عدم تحصیلات، از همان ابتدا و بعد در مجلس با مخالفت فرهنگیان مواجه شد و در نهایت به دلیل بی اعتمادی نمایندگان در کابینه سیزدهم حضور نداشت. . گزینه بعدی که چند ماه بعد از سوی رئیس جمهور معرفی شد، مسعود فیاضی داماد علیرضا زاکانی شهردار تهران بود که حتی یک روز سابقه مدیریتی در آموزش و پرورش و تدریس نداشت. بنابراین از قبل مشخص بود که با برخوردهای منفی مجلس با وی و مخالفت کمیسیون آموزش اتاق ملت، علیرغم حمایت رئیس جمهور، وی اعتمادی به فیاضی نداشت و این اتفاق افتاد. فیاسی با 140 رای موافق و 115 رای موافق وارد کابینه نشد. البته این مربوط به 115 نماینده ای است که به او رای داده اند. کسانی که گویا با این قرارداد می خواستند با دولت همکاری کنند عمدتاً دغدغه ها و مشکلات بدنسازان را در نظر گرفتند یا فقط به نزدیک شدن به دولت رای دادند؟ اتفاقاً باید به آسیب شناسی بپردازیم که چگونه وزارت آموزش و پرورش که در اوایل انقلاب بسیار مهم بود و افرادی چون گلام حسین شکوهی، محمدعلی رجایی و محمدجواد باهنر در آن حضور داشتند، چگونه جایگاه را کم کرد. این وزارتخانه به حدی است که به نوعی حیاط خلوت دولت و آخرین وزارتخانه مهم برای دولت شده است. اندکی تأمل در این زمینه می تواند به نتایج مثبتی منجر شود و نظم آموزشی را که در جامعه ما آخر و در جوامع دیگر رتبه اول را دارد، بهبود بخشد.

رویکرد دولت

به نظر می رسد رویکرد دولت در بحث وزارتخانه ها به ویژه در حوزه گسترده آموزش و پرورش، انتخاب از بین چهره های نزدیک به دولت و خارج از مجموعه فرهنگی است. دو گزینه رد شده از سوی دولت این موضوع را تایید می کند. نکته اینجاست که رئیس جمهور که در پوشش سفر استانی به سراسر کشور سفر می کند و از مشکلات مردم مطلع می شود، نمی تواند به طور تصادفی به برخی مدارس تهران سر بزند و صحبت های معلمان، معاونان و مدیران را بشنود و از آنها در مورد انتخابات بپرسید. یک وزیر. ضمناً اگر مجلس از مدت ها قبل و در مورد سایر وزارتخانه ها روال پیشنهادی فیاضی در گزینه پیشنهادی آموزش و پرورش را دنبال می کرد و کاهش نمی یافت، امروز شاهد چنین وضعیتی نبودیم. زیرا تحقق 100 روزه در حوزه های مختلف نشان از تحقق وعده ها دارد. از رئیس جمهور می خواهم به جای انتخاب وزیر خارج از دایره آموزش و پرورش، مجدداً از نیروهای حاضر در آموزش و پرورش و آموزش و پرورش استفاده کند تا از میزان انتقادات به دولت و رویه در حوزه آموزش بکاهد. و با انتخاب درست؛ رضایت و حمایت فرهنگیان و مجلس را به همراه دارد. معلمان همچنان منتظر حضور وزیر آموزش و پرورش هستند که دغدغه معلمان و مشکلات معیشتی آنها را حس کرده و می داند برای معلمان چه باید بکند. باید دید رئیس جمهور چنین فرصتی را در اختیار فرهنگیان قرار می دهد یا دوباره پاشنه خود را برمی گرداند.

گزینه جدید

این دیروز پس از عدم اعتماد نمایندگان مجلس به مسعود فیاضی به عنوان وزیر آموزش و پرورش و پس از صحبت های سید نظام الدین موسوی، رئیس هیئت رئیسه مجلس، در مورد مهلت یک هفته ای برای معرفی گزینه جدید دولت برای تصدی پست وزیری در نامه ای به سخنگوی مجلس بود. نوری به عنوان وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش برای اخذ رای اعتماد از مجلس برای تجدید نظر در اختیارات خود در اسرع وقت. اما پس از معرفی آن، جستجو برای یافتن اینکه چه کسی یک گزینه جدید را ارائه می دهد آغاز شد. یوسف نوری متولد ۱۳۴۰ در ایلام و دارای مدرک دکتری مدیریت از دانشگاه علامه طباطبایی است. مدیرکل برنامه و بودجه و رئیس مرکز آمار و فناوری های اطلاعات و ارتباطات وزارت آموزش و پرورش، عضو هیئت امنای صندوق ذخیره فرهنگیان ایران، تدریس در مدارس و آموزشگاه های تربیت معلم استان ایلام و ایرانیان مدارس در قطر و بحرین آموزش و پرورش. وی همچنین مولف چندین جلد کتاب تخصصی است. نوری که برنامه خود را از هدایت یارانه های آموزشی تا تغییر ساختار صندوق ذخیره فرهنگیان منتشر کرده است، در مقدمه برنامه خود سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، نقشه جامع علمی کشور، نقشه مهندسی فرهنگی کشور و سایر اسناد را آورده است. بالادستی آموزش و پرورش از جمله سیاست های مشترک اعلام تغییر در آموزش و پرورش، حاصل تلاش چندین ساله دانشمندان و نخبگان، صاحب نظران و صاحب نظران آموزش و پرورش، اساتید دانشگاه ها و حوزه های علمیه و دست اندرکاران نهادهای قانونی کشور است که طراحی کرده اند. ، گردآوری و تایید شده و از پایایی بالایی برخوردار است. در صورتی که مفاد و واژه های این سند به درستی تبیین شود، از ابهامات، تفسیرها و اقدامات سلیقه ای و موازی کاری و سلیقه ای دولت ها در حوزه آموزش و پرورش، زوال نظام آموزشی کشور و تغییر با اجرای سند جلوگیری می کند. تغییر قابل دستیابی و قابل مشاهده خواهد بود.