حجت الاسلام والمسلمین مسیح مهاجری خطاب به حجت الاسلام والمسلمین حسن روحانی نوشت: «زمانی که در سال 1400 انتخابات ریاست جمهوری برگزار شد و بسیاری از افراد مشهور، مجرب و صالح توسط شورای نگهبان رد صلاحیت شدند، لذا فرد مورد نظر رد صلاحیت شد. می توانست رئیس جمهور شود، چرا جمهوریت را حس نکرد؟» و اسلام نظام در خطر است؟
حجت الاسلام والمسلمین مسیح مهاجری در سرمقاله خود با عنوان «اگر قرار شد مست شوند…» در سرمقاله خود نوشت:
مشروح نامه آقای حسن روحانی رئیس جمهور سابق در انتقاد از مستندات شورای نگهبان به دلیل عدم تایید یا رد صلاحیت ایشان در انتخابات ششمین دوره مجلس خبرگان رهبری که اسفندماه سال گذشته برگزار شد در همین زمان نکات و ایرادات مهمی در خصوص عملکرد شورای نگهبان وجود دارد. زوایای نامعلومی هم هست که ای کاش آقای روحانی به آنها توجه می کرد. بدون در نظر گرفتن این زوایا نامه آقای روحانی را باید یک طرفه دانست. ایکاش رئیس جمهور سابق کشورمان روی دیگر سکه ای را دید که شورای نگهبان و دولت دوازدهم مشترکا ضرب کردند و اگر نه جزئی، حداقل مختصر در این باره نوشت. در این صورت اولاً افکار عمومی قدردان صداقت رئیس جمهور سابق خواهند بود که از عملکرد خودش نیز انتقاد می کند و ثانیاً آنچه در تاریخ ثبت شد نقد همه جانبه ای بود که ارائه مشترک دولت و شورای نگهبان در میدان نقض قانون اساسی در تضمین حق انتخاب مردم. این در مقابل چشم مردم مشخص شد.
آقای حسن روحانی در نامه خود که متن کامل آن دیروز در روزنامه جمهوری اسلامی منتشر شد، نوشت: «این دفاع شخصی من نیست، دفاع از نظام جمهوری است. حفاظت از نهاد ریاست جمهوری که به عنوان وکیل مستقیم همه مردم ایران بیش از این نباید تضعیف شود.»
در این مقاله تنها به یکی از زوایای منتشر نشده مشروح نامه رئیس جمهور سابق می پردازیم که مربوط به همان جمله اصلی آقای روحانی است که در آن نوشته بود: «این دفاع شخصی من نیست، بلکه دفاع از یک نظام جمهوری…»
سوال مهمی که آقای روحانی در مورد این جمله باید به آن پاسخ دهد این است که چرا فقط زمانی احساس کردید که نظام جمهوری مورد تهدید قرار گرفته است که خودتان رد صلاحیت شده اید و باید برای نجات آن دفاعیه بنویسید؟
این سؤال را می توان با سؤالات فرعی دیگری تقویت کرد. بنابراین وقتی در سال 1397 انتخابات یازدهمین مجلس شورای اسلامی برگزار شد و همه افراد واجد شرایط توسط شورای نگهبان رد صلاحیت شدند، چرا احساس نکردید که جمهوریت و اسلامیت نظام در خطر است؟ وقتی انتخابات ریاست جمهوری سال 1400 برگزار شد و بسیاری از افراد مشهور، با تجربه و شایسته توسط شورای نگهبان رد صلاحیت شدند تا فرد مورد نظر رئیس جمهور شود، چرا احساس نکردید که جمهوریت و اسلامیت نظام در خطر است؟ ? موارد بسیار دیگری نیز وجود دارد که شما باید همین احساس را می داشتید، اما ما فعلاً از آنها چشم پوشی می کنیم و خود را به این دو مورد مهم و قابل توجه در دوران ریاست جمهوری شما محدود می کنیم. ارتباط این دو مورد از این جهت برای شما مهم است که شما به عنوان رئیس جمهور مسئولیت اجرای صحیح قانون اساسی را بر عهده داشتید و دولت قوه مجریه انتخابات است. بنابراین شما و دولتتان نمی توانید مسئولیت دو انتخابات 1398 و 1400 خود را انکار کنید، به نظر شما با توجه به نمایندگی شورای نگهبان، آیا این دو انتخابات بدون اشکال بوده یا مشکلی وجود داشته است؟ اگر مخالفتی داشتند چرا در همان مرحله اقدام به مطالبه حقوق از دست رفته نظامیان نکردید و نگفتید که جمهوری در خطر است و چرا از ابتدا چنین انتخاباتی انجام دادید؟ و اگر مشکلی نداشتند، چرا وقتی خودت رد صلاحیت شدی، چنین احساسی داشتی؟
اگر توضیحی دارید لطفا توضیح دهید تا در روزنامه جمهوری اسلامی منتشر شود، اما نتیجه ای که از تعاملات عمومی شما و سایر دولتمردان در ادوار مختلف می گیریم این است که دولت ها از جمله دولت شما سهیم هستند. چه نسبتی به شورای نگهبان دارد. به بیان واضح تر، «اگر تصمیم گرفته شود که مست شوند، هر که در شهر باشد را می گیرند».