روز جدید روزنامه اطلاعات با استناد به سخنان حاج بابایی رئیس فراکسیون فرهنگیان مجلس نوشت: وی با بیان اینکه بعد از گذشت 45 روز از سال تحصیلی هزاران کلاس بدون معلم هستند و کلاس های غیر معلم یکی از دغدغه های مردم است. نگرانی در آموزش.
آقای رئیس جمهور، خود ایشان مدتها – کمتر از یک دهه – سرپرستی وزارت آموزش و پرورش را بر عهده داشته اند و بعید است که در این مدت پس از استعفای خود، هزاران معلم را به یکباره در کلاس ها و سایر ارجمندان رها کرده باشد. کار
این عادت همیشگی بسیاری از مسئولان است که با فرافکنی – و طبق ادبیات خودشان – جلو می روند. کما اینکه کوچکترین غباری از کاستی های کنونی، مسئولیت قبلی را از آنها سلب نمی کند.
می دانم که صحبت از آموزش و پرورش و مشکلات فزاینده آن، مانند کوبیدن آب به هاون است. این آب سفت نمی شود و دیگر برای رفع تشنگی مفید نیست. در همان هاون بو می دهد و باید دور ریخت. اما صادقانه بگویم، استفاده از موقعیت‌های پس از مسئولیت برای تبدیل مشکلات به هیچ جا تعجب‌آور و تاسف‌آور است.
حداقل تنها چیزی که می توان در برابر تذکر(!) رئیس فراکسیون فرهنگیان گفت: آقای رئیس جمهور! اگر در گذشته به عنوان وزیر آموزش و پرورش به هزاران دلیل نمی توانستید یا نمی گذاشتید (!) منویات خود را علیرغم برنامه ریزی و کارشناسی و خونریزی ها اجرا کنید، اکنون در جایگاه قانونگذار و حاکمیت بر جناح وسیعی هستید. چهره های فرهنگی در مجلس بیشتر درگیر آموزش باشید تا در سیاست روزمره:
1. دولت را – با هر اولتیماتومی که در پیش سفارش های سخاوتمندانه خرج می شود – ملزم به پرداخت و تسویه معوقات هزاران معلم کنید.
2. در کمیسیون تلفیق به عنوان حامی مربیان برای بودجه آموزش و پرورش کمی بیشتر چانه بزنید.
3- به جای تشریفات و تشریفات شعاری در روز مقرر حق معلم را در مقام و منزلت او ادا می کند.
2. و سپس این چهل و پنج هزار نفر با لشکری بزرگتر برای ورود به کلاس ها دعا می کنند.