فرمانده انتظامی کشور گفت: از روز شنبه 6 فروردین ماه با کمک فناوری هوشمند در ثبت تخلفات، افرادی که در معابر عمومی، خودروها یا اماکن تجاری اقدام به حجاب یابی کرده اند، تحت نظارت و با در دست داشتن مدارک قرار می گیرند. و ارائه مدارک در دادگاه رئیس پلیس راهنمایی و رانندگی تهران
شناسایی افرادی که از طریق دوربین های شهری و دوربین های جرایم ترافیکی اقدام به کشف حجاب می کردند با اعتراض بسیاری از شهروندان مواجه شد. انتقاد بسیاری از شهروندان این است که اگر پلیس چنین توانایی و فناوری دارد چرا برای کشف مجرمان از آن استفاده نشده است؟ کاربران شبکه‌های اجتماعی چندین مورد از تجربیات خود را از سرقت یا تعرض توسط افرادی به اشتراک گذاشته‌اند که با وجود داشتن تصاویری از آنها در دوربین‌های مداربسته، هیچ تلاشی برای ردیابی مجرمان صورت نگرفته است.
بخشی دیگر از انتقادات به معضل مسمومیت های سریالی است. این سوال پیش می آید که اگر سیستمی برای تشخیص چهره مردم در معابر عمومی وجود دارد، چرا برای کشف علل مسمومیت های سریالی از آن استفاده نشده است؟ اگر عاملان این مسمومیت ها دستگیر می شدند، روند مسمومیت در مدارس دخترانه ادامه نمی یافت. معین الدین سعیدی نماینده مجلس گفت: قابلیت های نرم افزاری ما آسیب جدی دارد، شاید مشکلات فنی داشته باشد که یک سری چالش های اجتماعی را به دنبال خواهد داشت. از سوی دیگر، اگر این قوا می توانند به قول مردان تا این حد جرایم را حل کنند، چرا در حال حاضر شاهد پدیده مسمومیت دختران هستیم که به تازگی موج دوم خود را آغاز کرده است؟ چرا از آنها برای این کار استفاده نمی شود؟ چرا این قابلیت های نرم افزاری و دوربین ها برای بسیاری از جرایم و جرایم آشکاری که در کشور اتفاق می افتد مفید نیست؟
در تمام این شرایط یک سوال مهم مطرح می شود و آن اینکه به طور کلی آیا چنین سیستمی با این دقت برای شناسایی افراد در معابر عمومی وجود دارد؟ آذری جهرمی، وزیر اسبق ارتباطات در واکنش به سامانه هوشمند پلیس برای شناسایی افراد بی حجاب گفت: اشتباه بزرگی می کنند. دقت سیستم امنیتی و تحقیقات پلیس در معرض دید عموم قرار گرفته است. هر دو نقطه ضعف او آشکار می شود و ممکن است کارایی خود را از دست بدهد.
این اظهار نظر آذری جهرمی که در حوزه سیستم های ارتباطی نقش موثری داشت، نشان می دهد که سامانه هایی به نام چک های امنیتی و پلیسی وجود دارد، اما این سامانه ها چقدر موثر هستند؟ تا به امروز بخشی از این سامانه در ایران برای مقابله با به اصطلاح «تشخیص حجاب» استفاده می شود. پیام هایی با موضوع کشف حجاب در خودرو و هشدار توقیف خودرو در واقع یکی از موارد استفاده این سامانه است که با خطاهای دسته جمعی نیز همراه است. در بسیاری از موارد افرادی که پیامک تشخیص حجاب دریافت کرده اند مرد هستند! یا حجاب کامل داشتند.
سردار رضان: افرادی که در معابر عمومی، خودروها و موسسات تجاری، حجاب را حذف کنند به دادگاه معرفی می شوند.
آنچه “از شنبه” آغاز خواهد شد، طرحی به مراتب بزرگتر است. به گفته سردار رادان، فرمانده انتظامی کشور، «راه های عمومی نیز باید رصد شود و افرادی که به اصطلاح «افشای حجاب» انجام داده اند، شناسایی و مدارک برای آنها ارسال می شود.
بنابراین، به نظر می رسد که ما با یک سیستم تشخیص چهره پیچیده تر سر و کار داریم. سیستمی که حداقل در یکی از نقاط جهان به طور آشکار و علنی برای مقابله با اعتراضات استفاده می شود.
فناوری تشخیص چهره چیست؟
فناوری تشخیص چهره در واقع یک فناوری چند منظوره است که در برنامه های کاربردی برای باز کردن قفل کدهای تلفن هوشمند و یافتن دوستان در پشت شبکه های اجتماعی نیز استفاده می شود. اما آنچه در حال حاضر مورد بررسی قرار می گیرد، سیستم های تشخیص هویت است که بر روی دوربین های نظارت شهری در شهرهای هوشمند نصب می شوند.
چین اولین و ایالات متحده دومین صادرکننده فناوری هویت در جهان است. استفاده از این فناوری در ادارات پلیس آمریکا در حال افزایش است، هرچند برخی شهرها محدودیت هایی را برای استفاده از این فناوری اعمال کرده اند. شرکت‌های آمریکایی مانند Clearview AI ابزارهای تشخیص چهره را تولید و صادر کرده‌اند که می‌تواند تصاویر دوربین‌های نظارتی را با تصاویر افراد در شبکه‌های اجتماعی و آنلاین مطابقت دهد، اما چین گوی سبقت را در این زمینه از ایالات متحده ربوده است. مجله “وایرد” در گزارشی اعلام کرد که شاید یکی از دلایل موفقیت چین این باشد که به لطف شرکت های دولتی تولید کننده فناوری تشخیص چهره، دسترسی بسیار بیشتری به تصاویر و عکس های افراد دارند و این مشکل توسعه را تسریع می کند. از تکنولوژی آنها
تجربه چین با دوربین های نظارتی
فرقی نمی کند این ادعا درست باشد یا نه، تا زمانی که مردم به آن اعتقاد داشته باشند، سیستم کار می کند. این جمله را یک گزارشگر رادیویی آمریکایی که سی سال در چین زندگی می کرد، درباره کارآمدی سیستم تشخیص هویت دولت چین گفت. او می‌گوید که مشخص نیست واقعاً فناوری تشخیص چهره دولت چین چقدر مؤثر است، اما از یک طرف حقیقت این ادعا مهم نیست و تا زمانی که آن را باور کنید، سیستم کار می‌کند زیرا در مقابل پانوپتیکون هستید. .
محققان موسسه فناوری ماساچوست و هاروارد دریافتند که شرکت های چینی صادرکنندگان پیشرو سیستم های تشخیص چهره در جهان هستند. سیستم هایی که به طور بالقوه به دولت ها اجازه می دهد حریم خصوصی و حقوق بشر را نقض کنند. طبق یافته های مجله «وایرد»، فروش این سیستم ها عمدتاً به دولت های مستبد و دیکتاتوری ها بوده است. سال گذشته، بنگلادش پیشنهادی را به یک شرکت چینی ارائه کرد تا با استفاده از سیستم‌های تشخیص هویت پیشرفته، پایتخت را به یک شهر هوشمند تبدیل کند.
در سال 2018، سایت خبری People Daily متعلق به حزب کمونیست چین گزارشی منتشر کرد و مدعی شد که سیستم های شناسایی هویت این کشور قادر به شناسایی چهره 1.4 میلیارد شهروند چینی در “یک ثانیه” هستند.
یکی از ابزارهایی که به اثربخشی سیستم تشخیص چهره در چین کمک می کند، انباشت داده ها در دست سازمان دولتی است. اپلیکیشن موبایل WeChat بر روی تمامی گوشی های هوشمند چین نصب شده است. شهروندان چینی بیشتر زندگی آنلاین خود را در «وی چت» خلاصه کرده اند. این اپلیکیشن که نمونه داخلی آن با نوازش های فراوان شبیه اپلیکیشن «روبیکا» است، در عین حال سامانه پرداخت آنلاین، خرید، شبکه اجتماعی، پیام رسان، هزینه اینترنت و حتی سامانه ثنا برای طرح شکایت در دادگاه است. هیچ کس در چین از کارت اعتباری استفاده نمی کند. همه هر کاری را با تلفن همراه انجام می دهند. حتی گدایان خیابانی نیز از این برنامه استفاده می کنند.
به گزارش رویداد۲۴، کارشناسان معتقدند فناوری‌های «یادگیری عمیق» که قادر به تشخیص چهره و تطبیق آن با انسان هستند، در واقع به مقادیر بی‌شماری داده در کنار الگوریتم‌های قابل اعتماد نیاز دارند. چین بیش از هر کشور دیگری در جهان به داده های مربوط به شهروندان خود دسترسی دارد.
درز 2019 نشان داد که ابزارهای نظارتی چین چقدر گسترده است. بر اساس گزارش فاش شده از SenseNets، یک شرکت هویت چینی، بیش از 6.8 میلیون فیلم ضبط شده در یک روز از دوربین های واقع در اطراف هتل ها، پارک ها، مکان های گردشگری و مساجد در چین گرفته شده است. جزئیات افراد زیر 9 سال نیز در این کشور ثبت شده است. آی تی.
آنچه در چین اتفاق افتاده این است که این سیستم‌ها اغلب برای شناسایی مجرمان استفاده نمی‌شوند، بلکه برای مقابله با اعتراضات، سرکوب گروه‌های قومی مانند اویغورهای مسلمان و جلوگیری از تخلفات دولت استفاده می‌شوند.
مهمترین دوره ای که استفاده از فناوری شناسایی هویت را به موضوع حقوق بشر تبدیل کرد، اعتراضات مردم هنگ کنگ علیه مقامات چینی بود. در جریان اعتراضات آگوست 2019 توسط شهروندان هنگ‌کنگ علیه قانون حق اخراج شهروندان هنگ‌کنگ به چین، مقامات دولتی از دوربین‌های تشخیص چهره و تلفن‌های همراه برای ردیابی معترضان استفاده کردند. در آن زمان، بسیاری از شهروندان از روش هایی مانند استفاده از لیزر برای غیرفعال کردن دوربین ها، پوشاندن صورت خود، استفاده از VPN در تلفن های همراه برای تغییر آدرس IP، خودداری از ارسال هرگونه عکس یا پست قابل شناسایی به صورت آنلاین و برقراری ارتباط با آنها استفاده می کردند. جلوگیری از ردیابی
یکی دیگر از موارد استفاده از سیستم های شناسایی هویت برای سرکوب اعتراضات چینی، استفاده دولت چین از این فناوری برای سرکوب مسلمانان اویغور است. برخی از استان های چین از سیستم های شناسایی برای مقابله با نحوه لباس پوشیدن مردم استفاده کرده اند. به عنوان مثال، در چین، پوشیدن لباس خواب در خارج از خانه از سوی دولت رفتار نامناسب تلقی می شود. در سال 2020، استان شیزو چین عکس هایی از برخی شهروندان با لباس خواب و لباس راحتی منتشر کرد تا آنها را شرمنده کند. این عکس ها توسط دوربین های مداربسته شهری گرفته شده است.
مشخص نیست که این فناوری چقدر قابل اعتماد است و تا چه حد قادر به شناسایی درست افراد است. به گفته گزارشگر رادیویی آمریکایی که بیش از سی سال در چین زندگی می کند، این موضوع به طور کلی در درجه دوم اهمیت قرار دارد. کی اتیت متر، خبرنگار آلمانی رادیو آمریکا می گوید تا زمانی که مردم به اعتبار این ابزار اعتقاد داشته باشند، موثر است. او می گوید اگر باور دارید که این سیستم کار می کند، دیگر نیازی به یک پلیس در گوشه شهر برای تماشای شما نخواهید داشت، زیرا پلیس خودتان خواهید شد.