اعتراف تلخ کارگردانان به آزار جنسی در سینما/ هشداری که سال ها پیش مورد تمسخر و توهین قرار گرفت!

به گزارش خبرنگار فرهنگی شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ ماجرای تلخ فساد، آزار و اذیت جنسی و تجاوز جنسی در پشت صحنه سینمای ایران سال هاست در گفتگوها و کنایه های برخی بازیگران و یا به نقل از رسانه ها بازتاب و شنیده می شود. داستان نقش‌هایی که در مهمانی‌های شبانه به بازیگران پیشنهاد می‌شود و برخی کارگردان‌ها که در ازای پیشنهادهای غیراخلاقی، نقش اول زن را به بازیگری می‌دهند. و در میان رسانه هایی که بارها و بارها در تذکرات و هشدارها و گزارش های خود این بازی کثیف سینمایی را افشا کرده اند اما همین مافیای سینمایی با قدرتی که در رسانه ها یافتند این گونه گزارش ها را تحقیر کردند و بد جلوه دادند. به نام صفحه فیلم.

اما هفته گذشته سمیه میرشمسی دستیار و برنامه ریز از رفتارهای نامناسب یک بازیگر مرد و مشکلات زنان در پشت صحنه ساخت فیلم رونمایی کرد. این افشاگری گروهی از کارگردانان زن را بر آن داشت تا در اعتراض به خشونت علیه زنان اظهاراتی ارائه کنند.

در بخشی از این بیانیه با امضای جمعی از بانوان کارگردان سینما از جمله نیکی کریمی، هدی تهرانی، ترانه علیدوستی، احترام برومند، پوران درخشان، آیدا پناهنده، تینا پاکروان، نسیم ادبی، شبنم گلی‌هانی، مستانه مهاجر، عباسه مصطلح هانی توسلی. نگار جواخریان، سارا بهرامی، الهام کردا، نرگس آبیار، هدی زینه العابدین، ستاره اسکندری، ملیکا شریفی نیا و پانته آ پناهی ها گفتند: در ماه های اخیر زنانی که در بیمارستان بستری شده اند به ارائه سکس و انتشار داستان های سینما پرداخته اند. گزارش ها نشان می دهد هر مرد صاحب قدرت و شهرتی در سازوکار سینمای ایران از موقعیت خود برای آزار، تهدید، توهین، تحقیر و حمله به زنان استفاده می کند. بدون اینکه نهادهای قانونی، سینماها، کارگردانان و منتقدان را مجبور به مسئولیت کار خود کنند. ما مدیران زن اینجا از طریق این همبستگی اعلام می‌کنیم: ما هرگونه خشونت، آزار و اذیت و باج‌گیری جنسی در محیط کار را محکوم می‌کنیم و خواستار عواقب قانونی جدی برای عاملان آن هستیم تا جلوی آن را بگیرند..

داستان‌هایی از تجربیات دردناک زنان که در سینمای ایران منتشر شده است، انواع آزار و اذیت‌هایی را که زیر چتر خشونت جنسی قرار می‌گیرند، مورد بحث قرار می‌دهد. از جمله تهمت با الفاظ صریح جنسی، سوء استفاده از سکوت و مدارا با مردم، گروگانگیری از کار و دستمزد، خشونت جنسی از طریق تهدید محل کار قربانی، تماس فیزیکی ناخواسته، اجبار و خشونت جنسی و در نهایت خشونت فیزیکی. و تجاوز جنسی.

در بخشی دیگر از بیانیه مدیران زن علیه آزار جنسی آمده است: آنچه مشخص است، ماهیت سیستمی خشونت است. نه تنها هیچ مکانیزمی برای بازدارندگی صاحبان قدرت از ارتکاب خشونت وجود ندارد، بلکه در یک قرارداد نانوشته، خشونت علیه زنان در محیط کار عادی می شود و هیچ عواقب جدی برای متجاوز و مسئولین شهرت و اعتبار به دست آمده توسط حامیان آنها وجود ندارد. از دست دادن این جنایات.

این بیانیه با شور و اشتیاق برخی از زنان جامعه سینمای ایران منتشر شد که سال ها پیش برخی از کارگردانان مانند مرحوم فرج الله سلحشور علناً نسبت به وضعیت فساد در پشت صحنه برخی فیلم ها اعتراض کردند اما در عین حال برخی نیز اعتراض کردند. زنان فیلمساز با این سوال مواجه شدند که چرا آقای سلاشور سینما را اینگونه به تصویر کشیده است؟ !!

در پی اظهارات اخیر پیور یطریبی، نویسنده و کارگردان تئاتر و سینما، متنی را در صفحه شخصی خود در واکنش به اظهارات کارگردانان ایرانی در اعتراض به خشونت و آزار و اذیت و استفاده از زور علیه زنان در سینما منتشر کرد.

در بخشی از متن آمده است: «یک مشت دروغگوی فرصت طلب ترسو. حالا چه جراتی داری ولی بعد به من گفت: ساکت شو! و آن مرحوم سینما فرمودند: صحبت کن. من خودم تو را ساکت خواهم کرد! پانزده سال وحشت، وحشت و استرس؛ من زندگی کردم. و صیغه شدی! یک روز و یک ساعت عاشق شدید! شما جایزه فجر را دریافت کردید. روح و جسمت را فروختی و مرا دیوانه و ثروتمند کردی! همه چيز؛ آنها همه چیز را می دانند. آیا اکنون بیانیه ای می دهید و رهبر جنبش مبارزه با خشونت علیه زنان می شوید؟ خداوند با سکوت عمدی شما را بیامرزد! »

حمید رسایی نماینده سابق مجلس شورای اسلامی نیز در کانال تلگرامی خود نوشت: «بیش از 40 سال پیش امام خمینی (ره) فرمودند ما مخالف #سینما نیستیم، با #فحشا مخالفیم. در این سال‌ها برخی از اهالی سینما به‌ویژه بانوان با بی‌توجهی به این توصیه هشداردهنده امام خمینی، با انتقاد از نگاه انقلاب اسلامی و تهاجم به سیاست‌هایی که ضامن فعالیت هنری آنها بود، فضای برج را در این محیط کنترل کردند. طمع و شهامت برخی بیماران فعال در این عرصه، راه را باز کرد و اکنون به آن بلوغ رسیده اند که حکیم دلسوز به هنر و هنرمندان راستین می پرداخت.»

سینمایی که بالاخره پرفروش‌ترین باکس آفیس خود را با 5 میلیون نفر دید و بسیاری از مردم جامعه‌اش سال‌ها عصبانی هستند زیرا دیگر رویاهای خود را مانند دهه‌های 60 و 70 روی پرده نمی‌بینند و سینمای که اگر بسازید. تلاش در خانه، او نباید حرکت کند و باید با همین فرمان پیش برود، باید آینده ای تلخ و دردناک را برای خود متصور باشد.

انتهای پیام/