روزنامه اعتماد نوشت: چه معتقد باشیم که گزارش های مسمومیت ناشی از استرس و اضطراب و جو روانی است یا بخواهیم تصور کنیم که عملیات تروریستی پیچیده ای در حال انجام است، اکنون وقت آن است که شورای امنیت ملی درباره این وضعیت فوق العاده بحث کند. ، جلسه برگزار کرد
اعتماد نوشت: حوالی ساعت یازده از یک شماره عجیب پیامی دریافت کردم که در مدرسه ای گاز گرفت. از محل کارم تا مدرسه 20 دقیقه بیشتر نیست و واقعاً یادم نیست این بیست دقیقه را چگونه طی کردم. وقتی رسیدم متوجه شدم خبری از گازگرفتگی است. و هیچ نشانه ای از مسمومیت وجود ندارد.
مدیر مدرسه که صبح از این خبر نگران کننده مطلع شده بود، تا ظهر خسته شده بود و از دانش آموزان خواست که در حیاط کلاس به کلاس بروند و در عین حال از خانواده ها خواستند که زود به مدرسه بروند و بچه ها را تحویل بگیرند. خوشبختانه خبر مسمومیت بود و نیروها تسکینی نداشت اما تا رسیدنم نصف راه بود بچه ها مثل ما ترسیده و نگران بودند، روز بعد خوشبختانه مدرسه تعطیل شد و پنجشنبه و جمعه بچه ها توانستند کمی استراحت کنند، اما بحث در گروه والدین در مورد اینکه چه باید کرد ادامه یافت. شنبه ها از هر کلاس فقط سه چهار نفر به مدرسه می آمدند.
اکثر والدین تصمیم گرفته اند فرزندان خود را به مدرسه نفرستند. می گویند از امسال دو هفته به دو هفته تعطیلات عید اضافه می کنیم و بعد تصمیم می گیریم. این هم به دلیل ترس و نگرانی است، اما تصمیم درستی نیست. ما والدینی که تصمیم گرفتیم بچه ها را به مدرسه بفرستیم، قرار گذاشتیم که به صورت شیفتی از مدرسه مراقبت کنیم. زمانی که هیچ کس مسئولیتی را بر عهده نمی گیرد، کاری جز مراقبت از فرزندانمان نمی توانیم انجام دهیم.
اینها اظهارات مادر نگران دانش آموز نهم ابتدایی است که با وجود گزارش های مبنی بر مسمومیت هنوز فرزندش را از مدرسه نبرده است، اگر کودک دور از چشم و در امنیت خانه باشد، نگران کننده است!
بچه ها این روزها در مدرسه چطور هستند؟ مادر یک دانش آموز کلاس نهم در این باره می گوید: «بچه ها هم مثل ما می ترسند، اما بیشتر از اینکه بترسند، دوست دارند به هر نحوی از زیر بار مدرسه فرار کنند. مطالعه زیر پتو به مدت دو سال باعث شد که بچه ها به طور کلی کمتر در کلاس حضوری شرکت کنند.
اما از طرفی والدین هم نگران هستند و نمی توانند همیشه بچه ها را سرزنش کنند. اگر کودک را به مدرسه بفرستند و کودک با علائم مسمومیت به بیمارستان برود، پس چگونه دوباره به والدین خود اعتماد خواهد کرد؟ اینها سوالاتی است که ما هر روز و هر ساعت از خود می پرسیم و هیچ کس پاسخی برای آنها ندارد.»
مادر یکی دیگر از دانش‌آموزان کلاس هشتم از وضعیت فعلی خود می‌گوید: «وقتی می‌شنوم در برخی مدارس مدیران، معاونان و معلمان هر کاری می‌کنند تا بچه‌ها را آرام کنند، واقعاً دلم می‌شکند. اما همه مثل هم نیستند، می‌گویند در یکی از مدرسه‌ها مدیر مدرسه با همان جملاتی که وزیر آموزش و پرورش به بچه‌ها گفته بود علائم مسمومیت آنها ساختگی است و آنها را مجبور به ماندن در کلاس با وجود بیماری و استفراغ کرد. نمی دانم پدر و مادر بچه ها هستند که اگر به این مدرسه می رفتم چه کار می کردم؟ من نمی خواهم خودم را جای آنها بگذارم.
اما آنچه من درک می کنم این است که علیرغم تمام گزارش های مسمومیت، وزارت آموزش و پرورش هنوز دستورالعملی برای معلمان و مدیران مدارس صادر نکرده است که در صورت بروز علائم مسمومیت در کودکان یا حتی خودشان چه باید بکنند.
یکی حساس تر است و فقط به خاطر اخبار مدرسه را تعطیل می کند، یکی با ظاهر شدن علائم بچه ها گیج می شود و نمی داند کجا پناه بگیرد و چگونه از آنها محافظت کند و دیگری بچه ها را در مدرسه و کلاس حبس می کند. «به نظر می رسد که خود آموزش و پرورش هنوز سردرگم است و نمی داند چه باید بکند.
از هفته گذشته و در پی انتشار خبر مسمومیت در بروجرد، روز به روز بر تعداد شهرهایی که گزارش مسمومیت از آنها گزارش می شود افزوده می شود. خوزستان، اردبیل، تبریز، کرمانشاه، اراک، زنجان، البرز، ارومیه، همدان و فارس فهرست استان‌ها و شهرهایی هستند که گزارش‌هایی از مسمومیت در اولین روز هفته منتشر کرده‌اند.
94 روز پس از اولین گزارش مسمومیت ها در مدارس، کمیسیون ویژه بررسی مسمومیت ها امروز یکشنبه با حضور نمایندگان مجلس و وزارتخانه های بهداشت، آموزش، علوم و اطلاعات تشکیل جلسه می دهد. البته این اولین کارگروهی نیست که در ماه های اخیر برای بررسی موضوع تشکیل شده است، تفاوتش با گروه های ضربتی قبلی که هنوز گزارشی منتشر نکرده اند این است که این گروه به دستور ابراهیم رئیسی تشکیل شده است!
با افزایش التهاب، حدس و گمان در مورد علت گزارش های مسمومیت هر روز رنگ جدیدی به خود می گیرد. هفته گذشته روزنامه همشهری و جریان رسانه راست‌گرا مدعی شدند که این مسمومیت‌ها کار گروه مجاهدین خلق بوده است، ادعایی که عملاً رد اظهارات قبلی وزرای مربوطه دولت از وزیر کشور تا وزیر آموزش و پرورش است. او گفت که بیشتر گزارش های مسمومیت ناشی از جو روانی است، اما رسانه های راست ادعا می کنند که آنچه در مدارس اتفاق می افتد یک عملیات تروریستی به رهبری مجاهدین است.
برخی از جمله عطاءالله مهاجرانی مسئولیت این گزارش ها را بر دوش جنبش اجتماعی زنان، زندگی، آزادی گذاشته اند و علاوه بر این اظهارات، مسئولان دیگری نیز وجود دارند که می گویند آنچه در مدارس می گذرد «حمله» است. مثلاً «تروریستی». روز شنبه پس از گزارش مسمومیت در شهرهای مشکین شهر و گرامی در استان اردبیل، مدیرکل امنیتی و انتظامی استان اردبیل آنچه را که در مدارس رخ می دهد، «حمله بیولوژیک» خواند. «. ادعایی که تا به امروز منحصر به فرد است.
در هفته‌های اخیر خیلی‌ها گفته‌اند که اگر رشته گزارش‌های مسمومیت به تهران برسد، ردیابی و نتیجه‌گیری سریع‌تر در مورد علت آن انجام می‌شود، همان جدال قدیمی پایتخت با دیگر شهرها که ناشی از احساس محرومیت و کمبود است. احترام به تهران
با توجه به حوادثی که پس از گزارش های مکرر از مسمومیت در مدارس شهر تهران رخ داده است، اکنون به نظر نمی رسد این احساس بی عدالتی و بی امتیازی دور از دسترس باشد. برخورد با یکی از افراد تهرانی که روز پنجشنبه در یکی از مدارس از مسمومیت خبر داده بود، جنجال زیادی به پا کرد و اظهارات سردار راضان، فرمانده انتظامی، بالاخره متوجه شدیم که مسئولیت پیگیری گزارشات مسمومیت به عهده ماست. به «اطلاعات فرجا» سپرده شده است، علاوه بر اینکه بسیاری از ائمه جمعه در خطبه های خود با رویکردهای متفاوتی به موضوع گزارش مسمومیت پرداختند، وزیر آموزش و پرورش و سرلشکر رادان روز جمعه با تعدادی از علمای قم نیز دیدار کردند. .
در این دیدارها آیت الله سبحانی، نوری حمدانی و جوادی آملی بر لزوم حمایت از مدارس دخترانه و حضور والدین در مدارس تاکید کردند. اینکه حوزه اصلی، معتدل و دوراندیش قم نگران هزینه جوی حاکم بر گزارش مسمومیت ها برای حوزه بود، دور از نظر و خلاف رویه شناخته شده و مورد انتظار آقایان قمی نبود. سوال این است که چرا این نظرات اینقدر دیر صادر شده و پس از آنکه موج التهاب و زنگ خطر سراسر کشور را فراگرفته است، همچنان به قوت خود باقی است؟
مشکل جدید این هفته در ردیابی موارد مسمومیت در سراسر کشور، خودداری برخی مسئولان بیمارستانی و آموزشی و برخی دیگر از انتشار «تعداد» دانش آموزان و والدینی است که علائم مسمومیت دارند. با افزایش تعداد گزارش های مسمومیت، شفافیت آنها برای رسانه ها کاهش می یابد.
در حالی که در یک شهر دادستان، در شهر دیگر حراست معاون استاندار، در جایی مدیر شبکه بهداشت و درمان و در جایی معاون بیمارستان های درمانی و یا حتی اورژانس در مورد گزارش مسمومیت اظهار نظر می کنند. بیش از سه ماه ارائه اولین گزارش مسمومیت هنوز هیچ روش یا دستورالعمل واحدی برای گزارش مسمومیت ها وجود ندارد.
مشخص نیست شورای امنیت ملی در مدیریت این موضوع مداخله خواهد کرد یا خیر و همچنین مشخص نیست که چرا در برخی جاها مسئولان از انتشار گزارش مسمومیت ها منع یا خودداری می کنند و در برخی جاها جزئیاتی مانند زمان ترخیص دانشجویان بیمارستان ها نیز منتشر می شود.
آیا فکر می کنیم سیگنال های مسمومیت به قول وزیر کشور و وزیر آموزش و پرورش ناشی از استرس و اضطراب و جو روانی است، آیا می خواهیم تصور کنیم که یک عملیات تروریستی پیچیده در حال انجام است، آیا می خواهیم به عقب برگردیم و به نظر می رسد اکنون زمان تشکیل جلسه شورای امنیت ملی در مورد این وضعیت فوق العاده است. دور از ذهن نیست اگر بخواهیم یک ستاد ملی برای مدیریت مشکل ایجاد کنیم و گزارش های مسمومیت را از یک منبع رسمی به اطلاع عموم برسانیم.
به نظر می‌رسد آنچه تهدیدکننده‌تر از گزارش‌های مربوط به مسمومیت‌ها است که عواقب جدی برای کسی نداشته است، آتش‌سوزی و بلاتکلیفی ناشی از بی‌نظمی اطلاعات و نامشخص بودن مسئولیت نهادهای مختلف برای مقابله با بحران است. سال هاست ثابت شده که اگر سرمان را زیر برف نگه داریم، اتفاقاتی که روی زمین می افتد متوقف نمی شود. کسی باید این مشکل را به دولت و نهادهای مسئول گوشزد کند.